Η Κάτια Δανδουλάκη δεν σταματά να πειραματίζεται και να εκπλήσσει. Αυτό το καλοκαίρι θα παίξει για πρώτη φορά σε αρχαία τραγωδία, σε μια συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου και του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου.
Η Κάτια Δανδουλάκη θα πρωταγωνιστήσει στην παράσταση «Ικέτιδες» του Ευριπίδη στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, στις 5-6 Ιουλίου 2019.
Δύο Εθνικά Θέατρα, το Εθνικό Θέατρο και ο ΘΟΚ, συνεργάζονται για το ανέβασμα ενός εμβληματικού έργου. Μια τραγωδία για τον πόλεμο, τους νεκρούς αλλά και την υπαρξιακή αγωνία, την αξιοπρέπεια, τη πίστη και την αντοχή σε μια νέα μετάφραση από τον Γιώργο Κοροπούλη.
43 χρόνια μετά το μοναδικό της ανέβασμα από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του Τάκη Μουζενίδη και 29 χρόνια από την πρώτη παράσταση του ΘΟΚ στην Επίδαυρο σε σκηνοθεσία Νίκου Χαραλάμπους, η τραγωδία σκηνοθετείται από τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Στάθη Λιβαθινό, σε ένα εγχείρημα που θα στηριχθεί στη συνεργασία Καλλιτεχνών από τις δυο χώρες.
Οι μητέρες των Αργείων στρατηγών που έχασαν τη ζωή τους στη Θήβα πολεμώντας στο πλάι του Πολυνείκη προσπέφτουν Ικέτιδες στο βωμό της Δήμητρας στην Ελευσίνα. Μαζί τους ο βασιλιάς του Άργους Άδραστος. Ζητούν τη βοήθεια του βασιλιά της Αθήνας Θησέα γιατί οι Θηβαίοι κρατούν τους νεκρούς και δεν επιτρέπουν την ταφή τους.
Ο Θησέας ανταποκρινόμενος στο δίκαιο αίτημα ετοιμάζεται να στείλει μήνυμα στον βασιλιά της Θήβας Κρέοντα όμως τον προλαβαίνει η άφιξη Θηβαίου Κήρυκα που φέρνει το δικό του μήνυμα στον Θησέα: Του ζητά να διώξει τον Άδραστο και τις μητέρες διαφορετικά θα τους επιτεθούν.
Ο Θησέας οδηγεί τον στρατό της Αθήνας ενάντια στους Θηβαίους και φέρνει στην Ελευσίνα τους νεκρούς στρατηγούς όπου και τους καίουν. Η Ευάδνη σε ένα παραλήρημα ορμά στη φωτιά και καίγεται μαζί με τον άνδρα της Καπανέα. Μητέρες και παιδιά παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής με τις στάχτες των αγαπημένων τους.
Η τραγωδία γραμμένη το 422 π.Χ. φέρει τον απόηχο της μάχης στο Δήλιο το 424 π.Χ., δύο χρόνια πριν, όταν οι Θηβαίοι -σύμμαχοι της Σπάρτης- νίκησαν τους Αθηναίους και δεν τους άφηναν για μέρες να πάρουν και να θάψουν τους νεκρούς τους.
Με την Κάτια Δανδουλάκη στον κεντρικό ρόλο και για πρώτη φορά σε αρχαία τραγωδία
Μετάφραση: Γιώργος Κοροπούλης
Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Σουγλίδης
Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου
Μουσική Διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Χορογραφία: Φώτης Νικολάου
Κινησιολογία: : Μαρία Σμαγιέβιτς
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Παίζουν (αλφαβητικά): Κάτια Δανδουλάκη, Ανδρη Θεοδότου, Κόρα Καρβούνη, Τζίνη Παπαδοπούλου, Αγλαϊα Παππά, Μαρία Σαββίδου, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Τάνια Τρύπη
Παράλληλα αυτό το καλοκαίρι το Εθνικό Θέατρο θα παρουσιάσει στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και την «Ορέστεια» του Αισχύλου στις 28-29 Ιουνίου 2018
Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει για άλλη μία φορά την τελευταία τριετία, μια καινοτόμα πρόταση: Τη μοναδική σωζόμενη τριλογία του Αρχαίου Δράματος Ορέστεια του Αισχύλου σκηνοθετούν σε μία ενιαία παράσταση τρεις σκηνοθέτιδες που σκηνοθετούν για πρώτη φορά παράσταση στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.
Αγαμέμνων σκηνοθεσία από την Ιώ Βουλγαράκη, Χοηφόροι σκηνοθεσία Λιλλύ Μελεμέ και Ευμενίδες σκηνοθεσία Γεωργία Μαυραγάνη.
Αγαμέμνων Σκηνοθεσία: Ιώ Βουλγαράκη
Μετάφραση: Κ.Χ. Μύρης
Σκηνικά: Πάρις Μέξης
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Μουσική: Θοδωρής Αμπαζής
Στο αριστούργημα όλων των εποχών του θεάτρου Ορέστεια του Αισχύλου, ο Αγαμέμνων, το πρώτο έργο της τριλογίας, είναι η αρχή μιας πολυεπίπεδης θεατρικής σύλληψης που με όχημα το μύθο του Τρωικού πολέμου ρίζωσε στο παρόν που γράφτηκε (την Αθήνα του 5ου αιώνα π.Χ.) και από τότε ριζώνει σε κάθε παρόν μέχρι σήμερα. Μετά από δέκα χρόνια ο βασιλιάς επιστρέφει από τον τρομερότερο των πολέμων νικητής για να δολοφονηθεί στο σπίτι του από τη γυναίκα του. Δέκα χρόνια αναμονής για ένα τέτοιο έγκλημα. Σ’ ένα ποιητικό σύμπαν σαν αυτό, όπου ο άνθρωπος είναι άλυτο αίνιγμα και η ανθρώπινη πράξη δεν
συμβαίνει κάτω από άδειους ουρανούς, θύτης και θύμα εναλλάσσουν ρόλους. Την εναλλαγή αυτή παρακολουθεί μια άρχουσα τάξη που σιωπά, ώσπου χάνει τελικά όχι μόνο τη δύναμή της, αλλά την ίδια την υπόστασή της. Ποιος έχει δικαίωμα στο έγκλημα και από πού αντλεί το δικαίωμα αυτό;
Η παράσταση θα συνομιλήσει με τις άλλες δύο (Χοηφόροι και Ευμενίδες) σε μια πρωτόγνωρη συνεργασία, εξερευνώντας έναν δραματουργό που «εφηύρε» το θέατρο, τουλάχιστον το δικό μας δυτικό θέατρο.
Χοηφόροι Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ
Μετάφραση: Κ.Χ. Μύρης
Σκηνικά: Πάρις Μέξης
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Το δεύτερο μέρος της Ορέστειας, τοποθετείται χρονικά 10 χρόνια περίπου μετά το τέλος του Αγαμέμνονα. Εδώ χτυπά η αιμάτινη καρδιά της τριλογίας. Το έδαφος έχει ήδη προετοιμαστεί για την έλευση του Ορέστη, του νεαρού εκδικητή που οφείλει να ανταποκριθεί στον πανάρχαιο νόμο του καθήκοντος και να ανταποδώσει αίμα στο αίμα. Ο νεκρός πατέρας ζητά εκδίκηση και η παρουσία του στο έργο είναι εξίσου ισχυρή, με διαφορετικό τρόπο φυσικά, όπως και στον Αγαμέμνονα. Το τοπίο στις Χοηφόρους είναι ζοφερό και απειλητικό. Ένα νέο κράτος υπό το καθεστώς βίας, τρομοκρατίας και φοβικής σιωπής – το ζευγάρι των σφετεριστών, και παράνομων εραστών, που έχει κλέψει με δόλο την εξουσία από τον νόμιμο βασιλιά, έχει βάψει τα χέρια του με αίμα κι έχει βυθίσει τη χώρα στο σκοτάδι και το χάος.
Ο παλαιός κόσμος έχει φτάσει σε τραγικό αδιέξοδο και έχει χρεοκοπήσει, ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά. Η αποτρόπαιη πράξη που θα διαπράξει ο Ορέστης είναι επιβεβλημένη από τους θεούς και το ίδιο το σύμπαν. Η βία επιζητά τη βία και η Ερινύα του πατέρα παραμονεύει. Το λαμπρό φως της νέας Δικαιοσύνης που θα συμφιλιώσει τον παλαιό με τον καινούριο κόσμο που ανατέλλει, βρίσκεται ακόμη πολύ μακριά και ο δρόμος που θα πρέπει να διανυθεί προς αυτήν την κατεύθυνση είναι εξαιρετικά επώδυνος. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Η επανάληψη της αποτρόπαιης βίας γίνεται τελετουργία εξαγνισμού μιας ολόκληρης κοινωνίας η οποία θα μεταβεί απ’ το σκοτάδι στο φως.
Ευμενίδες Σκηνοθεσία: Γεωργία Μαυραγάνη
Μετάφραση: Κ.Χ. Μύρης
Σύμβουλος Δραματουργίας: Δημοσθένης Παπαμάρκος
Σκηνικά: Πάρις Μέξης
Κοστούμια: Αρτεμις Φλέσσα
Επιμέλεια κίνησης: Αλεξία Νικολάου
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
O Oρέστης είναι στους Δελφούς καταδιωκόμενος από τις Ερινύες. Είναι ικέτης στο ιερό του Απόλλωνα ζητώντας την προστασία του θεού. Ακολουθώντας τις
συμβουλές του έρχεται στην Αθήνα όπου προσπέφτει ικέτης στο άγαλμα της Αθηνάς. Οι εξαγριωμένες Ερινύες παρακινημένες από το φάντασμα της Κλυταιμνήστρας τον ακολουθούν. Η λύση θα δοθεί στον Άρειο Πάγο, το δικαστήριο των Αθηνών. Ο Χορός των Ερινύων και ο Ορέστης θα υπερασπιστούν τα πιστεύω τους. Η ισοψηφία που προκύπτει με την ψήφο της Αθηνάς κηρύσσει αθώο τον Ορέστη ο οποίος εξυμνεί την Πόλη των Αθηνών και διακηρύσσει ότι στο εξής συμμαχία ακατάλυτη θα δένει την πατρίδα του με την Αθήνα. Η Αθηνά καθιερώνει τιμές για τις Ερινύες και τις ανακηρύσσει αγαθοποιές θεότητες, δηλ Ευμενίδες.
Η τριλογία κλείνει τον κύκλο της με την αποκατάσταση της ισορροπίας, μέσα σε μια ατμόσφαιρα ισορροπίας και συμφιλίωσης σε μια τραγική σύγκρουση που ο άνθρωπος δεν μπορεί να δώσει λύση. Η κρίση αυτή έρχεται λίγο μετά το 462 όταν με τη μεταβολή του πολιτεύματος είχε μεταφερθεί στον Άρειο Πάγιο η δικαιοπραξία των φονικών υποθέσεων.
Μετάφραση: Κ.Χ. Μύρης
Σκηνικά: Πάρις Μέξης
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Σύμβουλος Δραματουργίας: Δημοσθένης Παπαμάρκος
Κοστούμια: Αρτεμις Φλέσσα
Επιμέλεια κίνησης: Αλεξία Νικολάο
Παίζουν (αλφαβητικά): Ναζίκ Αιδινιάν, Κώστας Βασαρδάνης, Θανάσης Βλαβιανός, Στέλλα Βογιατζάκη, Δημήτρης Γεωργιάδης, , Στέλιος Ιακωβίδης, Ιερώνυμος Καλτετσάνος, Κατερίνα Καραδήμα, Βασίλης Καραμπούλας, Μαρία Κίτσου, Φιλαρέτη Κομνηνού, Δέσποινα Κούρτη, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Δαυίδ Μαλτέζε, Εμμανουέλα Μαγκώνη, Νίκος Μάνεσης, Γιάννης Νιάρρος, Γιάννης Νταλίανης, Αργύρης Ξάφης, Αγορίτσα Οικονόμου, Θέμις Πάνου, Αγγελική Παπαθεμελή, Μαριαμ Ρουχατζε, Εύη Σαουλίδου, Ευαγγελία Σαρακατσάνη, Τζωρτζίνα Τάτση, Γιώργος Χρυσοστόμου
