Άγιος Αρτέμιος, ο Χριστόμορφος Άγιος, αυγουστάλιος της Αιγύπτου και Μεγαλομάρτυς

Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr 

Ο Άγιος Αρτέμιος από μικρός διακρίθηκε για τα πολλά του χαρίσματα, συνετός, οξυδερκής, πολυμήχανος, ευσεβής, δίκαιος ηθικός, ρωμαλέος και πολύ ταπεινός.

Συγκαταλέγεται στους Χριστόμορφους Αγίους, μια μικρή ομάδα αγίων στην οποία ανήκουν λίγοι άγιοι συνήθως μάρτυρες.

Στην αγιογραφία τον φιλοτεχνούν έτσι επειδή ήταν ιδιαίτερα όμορφος, η ομορφιά του ξέφευγε από τα γήινα ωσάν κι αυτή του Χριστού και ενδεχομένως να ομοίαζε στην όψη εμφανισιακά με τον Χριστό.

Γεννήθηκε σε ευσεβήοικογένεια και έτυχε να τον γνωρίσει ο Μέγας Κωνσταντίνος ο οποίος διέκρινε όλα αυτά τα χαρίσματα του και τον διόρισε Δούκα και Αυγουστάλιο της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου δηλαδή τρόπον τινά τον διόρισε ως ένα μικρό ”βασιλιά” της Αιγύπτου και μάλιστα σε πολύ νεαρή ηλικία.

Κατά τον καιρό που διοικούσε την Αίγυπτο προσπαθούσε πάντοτε να είναι συνετός και δίκαιος, πράγμα που το κατάφερε και όλοι τον θαύμαζαν γι αυτό.

Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος του ανέθεσε να μεταφέρει από την Πάτρα και να τα μεταφέρει στην βασιλεύουσα στον νεόκτιστο ναό των αποστόλων όπου συγκεντρώνονταν όλα τα λείψανα των αποστόλων.

Στην Πάτρα με την συνοδεία του ”κατασκήνωσε στην περιοχή της σημερινής μονής Γηροκομείου της οποίας θεωρείται και ο πρώτος κτήτορας της.

Ο λαός της Πάτρας έβλεπε την Θεϊκη λάμψη του Χριστόμορφου νέου, κατασκεύασε υδραγωγείο καθώς επίσης δεν σταμάτησε να κάνει ελεημοσύνες και να διακονεί γεροντάκια της περιοχής καθ όλο το διάστημα της εκεί διαμονής του.

Πέρα από τα λείψανα του Αποστόλου Ανδρέα μετέφερε και τα λείψανα των Αποστόλων Λουκά και Τιμόθεου.

(Κάποιοι στις μέρες μας προσπαθούν να τον συνδέσουν με την αίρεση του Αρειανισμού και ουσιαστικά αναφέρουν πως άλλος ήτο ο αυγουστάλιος και άλλος ο μάρτυς Αρτέμιος. Πως όμως θα ήταν δυνατόν ένας αυγουστάλιος οπαδός του Αρειανισμού να έχει την εύνοια του ορθόδοξου Αυτοκράτορα και να επωμιστεί με το μεγάλο και σπουδαίο έργο της μετακομιδής των λειψάνων των αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη; Και γιατί άραγε τόσους αιώνες αυτό δεν έγινε αντιληπτό από τόσους και τόσους μελετητές και ερευνητές; Η μήπως αν δεν ητο αυγουστάλιος και δεν είχε τίτλους ο βίος του και το μαρτύριο του και η αγάπη του προς τον Χριστό έχει μικρότερη αξία; Επίσης πως ήταν δυνατόν ο επόμενος αυτοκράτορας που δίωκε τους χριστιανούς να βασανίσει έναν αιρετικό και μη υπέρμαχο της ορθοδοξίας που ο ίδιος ως αυτοκράτωρ δίωκε; Απλές ερωτήσεις που θαρρώ ρίχνουν στο κενό ισχυρισμούς αλλοίωσης της παραδόσεως και των συναξαριστών…..)

Στο διάβα του πέρασε και από το Άγιο Όρος και από την μονή Κωνσταμονίτου η οποία τον τιμά ιδιαιτέρως.

Μετά από λίγα χρόνια ανέλαβε αυτοκράτορας ο Ιουλιανός ο γνωστός και ως παραβάτης, ο οποίος ξεκίνησε και πάλι διωγμούς κατά των χριστιανών.

Δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τον φθόνο του και ο χαρισματικός διοικητής της Αιγύπτου ο Αρτέμιος, αλλά μέσα στην περιφέρεια του πως θα ήταν δυνατόν να του κάνει κακό ιδιαιτέρως όταν ο Αρτέμιος ήταν ιδιαίτερα αγαπητός από τους κατοίκους της Αντιόχειας αλλά και της Αιγύπτου ολάκαιρης;

Έτσι ένα υποχθόνιο σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή για το οποίο μας πληροφορούν και πολλοί ιστορικοί και χρονογράφοι όπως ο Θεοφάνης και του Κεδρηνού μεταξύ πολλών άλλων… εκδόθηκε διαταγή  δήμευσης της περιουσίας του Αρτέμιου αλλά επίσης ενώ όλως περιέργως ο Δούκας και Αυγουστάλιος της Αιγύπτου Αρτέμιος οδηγείται άγνωστο το γιατί εκτός ορίων αρμοδιότητά του κι εκεί βρίσκεται μάρτυρας βασανισμού δυο χριστιανών πρεσβύτερων από τον αυτοκράτορα Ιουλιανό.

Ευθύς αμέσως υπερασπιζόμενος τους αδυνάτους και θέλοντας να δώσει την αξία στο σωστό και δίκαιο ελέγχει για τις πράξεις του δημοσίως τον αυτοκράτορα ο οποίος το εξέλαβε ως αφορμή για κάτι που θα τον βοηθούσε να βγάλει τον Αρτέμιο από την μέση εκπληρώνοντας το σχέδιό του.

Διατάζει αμέσως να συλλάβουν τον Αρτέμιο και του αφαιρεί μονομιάς τα αξιώματα του υποβάλλοντας τον σε βασανιστήρια.

Στην αρχή διατάζει να τον μαστιγώσουν και να τον φυλακίσουν κι όσο έβλεπε πως το φρόνημα του Αρτέμιου δεν είχε καμφθεί τόσο αυτός λύσσαξε και διέταζε για νέα βασανιστήρια μέχρι που και έσπασαν έναν βράχο στην μέση και έβαλλαν τον Αρτέμιο να ξαπλώσει εκεί και από πάνω του τοποθέτησαν το άλλο μισό του βράχου μα ο Άγιος Αρτέμιος και πάλι ψελλίζει Χριστό και λαμποκοπή το πρόσωπο του από χαρά, υπερασπίζεται μέχρι τέλους την Αλήθεια και αυτό τον γεμίζει, γεμίζει την καρδιά και την ψυχή του Χριστό κάτι που κάνει τον Ιουλιανό να εξοργίζεται και εφόσον ο Άγιος Αρτέμιος δεν αλλαξοπιστεί ούτε ζητεί την εύνοια του ιουλιανού κάνοντας πίσω στα πιστεύω του, κι εκεί τυφλωμένος από εγωισμό και μίσος ο Ιουλιανός δίνει εντολή σε δήμιο να αποκεφαλίσει τον Αρτέμιο δίδοντάς του το στέφανο του μαρτυρίου και παραδίδοντας την ψυχή του σε δεκάδες αγγέλους απεσταλμένους του Χριστού που προσήλθαν να την παραλάβουν με τιμές…

Μια διακόνησα ονόματι Αρίστη πήρε το σεπτό λείψανο του Αγίου Μεγαλομάρτυρα και το ενταφίασε και αργότερα αφότου ο Ιουλιανός αντικαταστάθηκε μετέφερε το σεπτό λείψανο του Αγίου Αρτεμίου στην Βασιλεύουσα…

Στο Άγιο Όρος ο Άγιος Αρτέμιος τιμάται ιδιαιτέρως από τους μοναχούς μιας και έχουν ιδιαίτερη ευλάβεια στους Μεγαλομάρτυρες και πολλοί έχουν να διηγηθούν θαύματα του, τον ευλαβούνται ιδιαιτέρως διότι τους έχει κάνει θαύματα ιάσεως για τις κήλες που έβγαζαν από την κοπιαστική εργασία τους και πάντοτε ζητούν τις μεσιτείες του ενώ σχεδόν σε όλες τις μονές υπάρχει τοιχογραφία του και σε πολλές τεμάχιο λειψάνου του.

Ο βίος του Αγίου Αρτεμίου όμως δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στο ευρύ κοινό αν και στην μνήμη του τιμάται περικαλλής ναός των Αθηνών και αποτελεί και πολιούχο της Μυκόνου ενώ γίνεται γνωστότερος στο ευρύ κοινό από το 1987 με την ενοποίηση της Αστυνομίας πόλεων και της Χωροφυλακής όπου επιλέγεται ως προστάτης της Ελληνικής Αστυνομίας.

Συγκαταλέγεται επίσης στους Μεγαλομάρτυρες της εκκλησίας ένεκα των σκληρών και βάναυσων βασανιστηρίων που υπέστη και συνήθως απεικονίζεται είτε με στρατιωτική και περικαλλή ενδυμασία είτε με χιτώνα που να θυμίζει την ιδιότητα του ως έπαρχου Διοικητού… ενώ πολύ σπάνια απεικονίζεται έφιππο.

Μαρτύρησε το 363 μ. Χ., τις μεσιτείες του να έχουμε…!!

Τὸν εὐσεβῆ καὶ στεφηφόροv Μάρτυρα, τὸν κατ’ ἐχθρῶν νίκης ἀράμενον τρόπαια, συvελθόντες ἐπαξίως vῦν, ἐν ὑμνωδίαις εὐφημήσωμεv, Ἀρτέμιον τὸν μέγιστον ἐν Μάρτυσι, θαυμάτων τε δοτῆρα πλουσιώτατον, πρεσβεύει γὰρ Κυρίῳ ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.