Από πού προέρχονται οι φοβίες των παιδιών;

Το συναίσθημα του φόβου βιώνεται πολύ συχνά και σε μικρές ηλικίες προκαλώντας την ανησυχία τόσο των ίδιων των παιδιών όσο και των γονέων.

Ο φόβος αποτελεί μία συνηθισμένη αντίδραση του παιδιού μπροστά στο άγνωστο, σε μία κατάσταση ή ένα ερέθισμα που δε γνωρίζει. Έτσι, ένα παιδί από τη βρεφική ηλικία έως και 4 ετών (προσχολική ηλικία), βιώνει το λεγόμενο «άγχος του αποχωρισμού». Πρόκειται για ένα πολύ συνηθισμένο φόβο, όπου το παιδί εμφανίζει ανησυχίες περί εγκατάλειψης από το πρόσωπο φροντίδας, που δεν είναι άλλο από τη μητέρα. Πολύ συχνά θα δούμε παιδιά που δυσκολεύονται να αποχωριστούν τη μητέρα τους κατά την έναρξη του παιδικού σταθμού, κλαίνε και αρνούνται να μπουν στην τάξη, καθώς είναι αναγκασμένα να έρθουν σε επαφή με άγνωστα άτομα.

Ο φόβος των ξένων και των άλλων παιδιών είναι επίσης ένα πολύ συχνό συναίσθημα στην ηλικία αυτή.

Στην παιδική ηλικία, ο φόβος εστιάζεται κυρίως στο σχολικό περιβάλλον. Τα παιδιά βλέπουν εφιάλτες και παρουσιάζουν άρνηση να πάνε στο σχολείο, ενώ από την ηλικία των 8 και έπειτα, εμφανίζονται και σωματικά συμπτώματα, όπως κεφαλαλγίες, κοιλιακοί πόνοι και εφίδρωση, καθώς και ανησυχίες πως θα πάθει κάτι είτε το ίδιο είτε οι γονείς του.

Πέρα όμως από αυτές τις καταστάσεις, τα παιδιά πολύ συχνά αναφέρουν φόβους για το σκοτάδι, για τους γιατρούς, για τα έντομα αλλά και για τέρατα και φανταστικά πλάσματα. Ακόμη, οι φυσικές καταστροφές και άλλοι πραγματικοί κίνδυνοι, όπως είναι η εισβολή ενός κλέφτη στο σπίτι, είναι θέματα που θα απασχολήσουν ένα μεγάλο ποσοστό των παιδιών.

Πότε όμως ένας φόβος μετατρέπεται σε φοβία; Η φοβία έχει να κάνει με την ένταση, τη συχνότητα και τον τρόπο εμφάνισης του συναισθήματος.

Πιο συγκεκριμένα:

• • Η παιδική φοβία εμφανίζεται πιο συχνά και έχει μεγαλύτερη διάρκεια

• • Παρεμποδίζει την καθημερινή ζωή και τη λειτουργικότητα του παιδιού, αφού πολύ συχνά αποφεύγει να έρθει αντιμέτωπο με το φοβικό ερέθισμα/κατάσταση

• • Οι αντιδράσεις των παιδιών είναι πιο έντονες και συνοδεύονται από ψυχοσωματικά συμπτώματα και πιθανές διαταραχές του ύπνου

• • Δεν μπορούμε να αποδώσουμε στις παιδικές φοβίες μία λογική βάση

• • Η αντιμετώπισή τους απαιτεί ένα υποστηρικτικό κοινωνικό και οικογενειακό δίκτυο και ειδική διαχείριση, πιθανότατα από ειδικό ψυχικής υγείας, καθώς είναι επίμονες και είναι δύσκολο να υποχωρήσουν από μονές του. Συχνά αντικαθίστανται από άλλες φοβίες