Δίκη Πισπιρίγκου: Κατέθεσαν τρεις ακόμη νοσηλεύτριες που καίνε την μητέρα από την Πάτρα

Τρεις άνθρωποι που έζησαν από πρώτο χέρι την πολύμηνη νοσηλεία της Τζωρτζίνας, αλλά και τις αντιδράσεις της 34χρονης κατηγορούμενης.

Η μία ήταν η Μαρία Σκιαδαρέση, νοσηλεύτρια της μονάδας εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) στο Νοσοκομείο Παίδων του Ρίου.

Πρόεδρος: Λέτε ότι η κατηγορούμενη ήταν ψύχραιμη το οποίο δεν καταλαβαίνατε από την στιγμή που είχε χάσει ήδη δυο παιδιά.

Σκιαδαρέση: Ναι, ήταν πολύ ψύχραιμη, σχεδόν ψυχρή. Δεν την είδα ποτέ να βγάζει ούτε ένα δάκρυ από τα μάτια της.

Πρόεδρος: Δεν υπάρχουν περιπτώσεις γονέων που να μην συγκινούνται;

Σκιαδαρέση: Εγώ δεν έχω ξαναδεί.

Μία ακόμη υγειονομικός που περιέγραψε την Ρούλα Πισπιρίγκου ψυχρή και απαθή. Η κυρία Σκιαδαρέση όμως, μίλησε εκτενώς για την Τζωρτζίνα, ξεκαθαρίζοντας πως το παιδί αυτό είχε αντίληψη και αντιδρούσε στα ερεθίσματα.

Πρόεδρος: Λέτε στην κατάθεση σας ότι ανταποκρινόταν με κινήσεις ματιών. Λέτε ότι γελούσε το παιδί όταν της βάζατε βίντεο στο YouTube. Ήταν μήπως αντανακλαστικά;

Σκιαδαρέση: Όχι, θεωρώ πως η Τζωρτζίνα καταλάβαινε. Για παράδειγμα, όταν έβλεπε παιδικό στο tablet, γελούσε. Αντιδρούσε στο αστείο. Επίσης, θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα κινούμενο με ένα φοινικόδεντρο που όποτε το έβλεπε ξεκαρδιζόταν. Έβλεπα ένα παιδί που όταν είχε ερεθίσματα, αντιδρούσε. Θυμάμαι μια φορά που της βάλαμε το οξύμετρο και το παιδί αντέδρασε και κατάλαβε ότι κάτι την ακούμπησε και μετά μου το έδειξε γυρνώντας την ματιά της σε μένα. Όταν το παιδί άκουγε το όνομα του φυσικοθεραπευτή της άλλαζε το πρόσωπο της, χαμογελούσε. Εμένα ως Μαρία μου φάνηκε από αυτό ότι είχε καλή σχέση με τον φυσικοθεραπευτή της.

«Ξέραμε για το Μινχάουζεν»

Η δεύτερη νοσηλεύτρια κατέθεσε πως η μικρή Τζωρτζίνα δεν παρουσίασε ποτέ επεισόδια σπασμών μέσα στη ΜΕΘ. Κι εκείνη περιέγραψε την μητέρα ψυχρή και χωρίς συναίσθημα.

Πρόεδρος: Λέτε ότι η συμπεριφορά της ήταν ψυχρή και δεν εκδήλωνε πένθος. Τι δεν βλέπατε;

Μάρτυρας:  Δεν είχα δει πολλές φορές την μητέρα. Όσες φορές την είδα ήταν ψυχρή χωρίς συναίσθημα. Δηλαδή κλάμα, αγωνία, πένθος. Δεν είχε συναίσθημα.

Πρόεδρος: Κάποιοι άνθρωποι δεν εκδηλώνουν τα συναισθήματα τους. Δυσκολεύονται να εκφράσουν και τη χαρά.

Μάρτυρας: Εγώ καταθέτω αυτό που είδα δεν ξέρω αν το εξέφραζε αλλιώς. Σε εμένα δεν έκανε καν ερωτήσεις.

Σε σχετική ερώτηση η νοσηλεύτρια αποκάλυψε πως μετά την αποσωλήνωση του παιδιού είχε πληροφορηθεί για το ενδεχόμενο η μητέρα να πάσχει από σύνδρομο Μινχάουζεν.

«Ήταν διεκπεραιωτική»

Η τρίτη νοσηλεύτρια, η Πηνελόπη Φίφη, που κατέθεσε ήταν εκείνη που έμαθε στην Ρούλα Πισπιρίγκου πώς να δίνει τα φάρμακα στην Τζωρτζίνα από την γαστροστομία.

«Μια μέρα εκπαίδευσα τους γονείς στο πώς να δίνουν τα φάρμακα στην Τζωρτζίνα από την γαστροστομία. Ουσιαστικά την μητέρα εκπαίδευσα. Υπήρχαν φορές που ενώ θα έπρεπε να μπει η μάνα στο δωμάτιο για να δώσει τα φάρμακα στη μικρή, μου έλεγε ”πρέπει να φύγω γιατί είναι 1 παρά 5 και στη 1 θα περάσει ο Μάνος να με πάρει. Οπότε δώστε τα εσείς, δεν πειράζει” κι έφευγε. Δεν μπορώ να σας πω ακριβώς πόσες φορές έγινε αυτό αλλά έγινε αρκετές. Δεν ήταν 1-2.».

Τυπική αλλά και διεκπεραιωτική περιέγραψε την κατηγορούμενη κατά τη διάρκεια των επισκεπτηρίων στην κόρη της.

«Στα επισκεπτήρια ήταν τυπική και διεκπεραιωτική. Ένιωθα ότι ερχόταν γιατί έπρεπε. Διεκπεραιωτική ως προς το συναίσθημα. Έβαζε στο tablet ”Πέπα” και της μιλούσε λίγο. Όταν στο επισκεπτήριο ήταν ο Μάνος της μιλούσε συνέχεια. Της τραγουδούσε, της έβαζε κρέμα στα πόδια. Η μάνα ήταν παραδίπλα με ένα κινητό. Δεν ήταν εκδηλωτική. Θυμάμαι πως την ημέρα που αποσωληνώσαμε τη μικρή, εκείνη δεν εστίαζε στο παιδί, αλλά σε εμάς τους γιατρούς. Θυμάμαι πως την πλησίασε μετά την δεύτερη παρότρυνση μου που της ξαναείπα ”μαμά πλησιάστε λίγο, κρατήστε το χεράκι της, μιλήστε της”».

Η μάρτυρας μετά από ολιγόλεπτη διακοπή δέχτηκε ερωτήσεις και από τον Αλέξη Κούγια που εμφανίστηκε αργότερα στο δικαστήριο. Αύριο εκτός απροόπτου θα καταθέσει εκ νέου ο Ανδρέας Ηλιάδης που θα βρεθεί για δεύτερη φορά απέναντι στον Αλέξη Κούγια.

Το άγχος της Ρ. Πισπιρίγκου κατά την διάρκεια της αποσωλήνωσης της Τζωτζίνας

Νοσηλεύτρια: Στο στάδιο αποσωλήνωσης, είδα μια περίεργη συμπεριφορά από την μητέρα, που μου έκανε εντύπωση. Ήταν αναστατωμένη. Καθόταν πιο μακριά, εμφανώς αγχωμένη. Δεν εστίαζε καθόλου στο παιδί και παρατηρούσε τις δικές μας αντιδράσεις. Την προτρέψαμε να πάει να το φιλήσει, πήγε.

Πρόεδρος: Μήπως φοβόταν;

Νοσηλεύτρια: Μπορεί να υπάρχει φόβος στους γονείς και συνήθως μας ρωτάνε: Να το ακουμπήσω; Να του πιάσω το χεράκι;. Εμείς τους ενθαρρύναμε να πιάσουν το χεράκι του παιδιού, να του μιλήσουν. Περισσότερο του μιλούσε ο πατέρας.

Πρόεδρος: Η μητέρα δεν μιλούσε στο παιδί;

Νοσηλεύτρια: Ψέλλισε μόνο ένα «Τζωρτζίνα μου». Μου έκανε φοβερή εντύπωση αυτή η στιγμή, γιατί δεν συνηθίζεται. Μάλιστα το συζήτησα και με τον κ. Ηλιάδη. Του εκμυστηρεύτηκα ότι η μητέρα κοίταζε εμένα και τους γιατρούς. Φαινόταν η αγωνία της στους νοσηλευτές και τους γιατρούς. Συνήθως ο γονιός είναι πάνω στο παιδί. Αυτό δεν υπήρχε. Υπήρχε μια αγωνία με τα μάτια της.

Πρόεδρος: Δεν έχετε δει άλλον γονιό να εκφράζεται έτσι;

Νοσηλεύτρια: Εγώ προσωπικά όχι.

Γυναίκα ένορκος: Όταν έγινε η αποσωλήνωση είπατε ότι η μητέρα ήταν αγχωμένη. Επικεντρώθηκε το άγχος της σε κάτι;

Νοσηλεύτρια: Η μητέρα δεν μίλησε, δεν είπε κάτι, αλλά εγώ προσωπικά αισθάνθηκα ότι άγχος της ήταν μήπως η Τζωρτζίνα μιλούσε.

Γυναίκα ένορκος: Σας ρώτησε ποτέ ευθέως αν θα μιλούσε το παιδί;

Νοσηλεύτρια: Όχι, ποτέ.