Ένας ”κατ΄επάγγελμα” επισκέπτης οίκων ανοχής!

Του Σπύρου Συμέων στην Romfea.gr

Οι επισκέψεις σε μοναστήρια σε προσκυνήματα, οι συμμετοχή σε συνάξεις νέων, κύκλους και ”σχολές” γονέων τις περισσότερες φορές έχουν πνευματική ωφέλεια, το ίδιο και οι επισκέψεις μας σε νοσοκομεία ακόμη και σε κοιμητήρια, μας θυμίζουν, μας δίνουν δύναμη και πολλές φορές έρχεται και η συνείδηση μας και μας ελέγχει για τα γογγητά μας εκεί που με κάθε μικρή δυσκολία μας βγαίνουν…

Δεν είναι μόνο αυτές οι επισκέψεις που μας ωφελούν όμως πνευματικά, ο άνθρωπος, όπως έλεγε και ένας μακαριστός Ιεράρχης, ωφελείτε ακόμη και από τα μικρά αλλά πολλές φορές ουσιώδη για την ψυχή που από εκείνα έχει ανάγκη και οπουδήποτε μιλάνε για τον Χριστό τότε εκείνο εκεί το μέρος αποτελεί οίκος Του και ο άνθρωπος ωφελείται, κερδίζει, παρηγορείται, ενδυναμώνεται, παίρνει παραδείγματα μίμησης και πρότυπα ζωής.

Να ένα παράδειγμα τέτοιο είναι και η σημερινή μου επίσκεψη στον Φώτη, αγιογράφος ο Φώτης, φίλος των Αγίων μα και αυτός που τους ”πλάθει” τους απεικονίζει με τα ίδια του τα χέρια, μεγάλη ευλογία αυτή…

Εν μέσω πολλών λεγομένων έφτασε και η συζήτηση σε έναν Άγιο Γέροντα της εποχής μας, τον Πορφύριο, έναν γέροντα που ασκήτεψε ίσως2 στο πιο θορυβώδες μέρος της χώρας μας, στην Ομόνοια.

Αφορμή της εκεί αναφοράς μας, ένα θέμα που ”έπαιξε” πολύ τις τελευταίες μέρες στα social με πολλές αναρτήσεις άρθρων γύρω από το περιστατικό της επισκέψεως του Αγίου σε έναν, εν αγνοία στην αρχή από τον Γέροντα κατά το θέλημα Του όμως, οίκο ανοχής της Αθήνας.

Η εξιστόρηση αυτού το γεγονότος θύμισε στον αγιογράφο έναν άλλον Άγιο, αρκετά ”παλιό”, θα μπορούσαμε να πούμε ”κατ΄επάγγελμα” καθότι τακτικά επισκεπτόταν οίκους ανοχής.

Ναι, ναι καλά το ακούσατε και μάλιστα θα φανεί και πολύ ενδιαφέρον η αιτία αλλά και ο σκοπός του.

Πρόκειται για τον Άγιο Βιτάλιο, έναν μοναχό της περιφέρειας του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Αγίου Ιωάννου.

Όταν έφτασε στην Αλεξάνδρεια ο μοναχός αυτός ήταν πάνω από 60 ετών, έπιασε δουλειά για την εξασφάλιση των αναγκαίων και πληρωνόταν με 12 οβολούς την ημέρα, τον έναν τον κρατούσε για την σίτισή του και τους υπόλοιπους κάθε βράδυ τους ξόδευε σε οίκους ανοχής.

Με έναν αλλιώτικό σκοπό όμως από τον συνήθη. Κάθε βράδυ επισκεπτόταν οποιοδήποτε δώμα οποιασδήποτε πόρνης της περιοχής και έδινε στην γυναίκα τα χρήματα λέγοντάς της «πάρε αυτά (τα χρήματα) και απόψε μείνε αμόλυντη για χάρη μου» και ευθύς στεκόταν σε μια γωνιά του δώματος και ριχνόταν σε ολονύχτια προσευχή κάνοντας και μετάνοιες προκειμένου ο Πανάγαθος να φωτίσει και να απαλλάξει από τα πάθη της την εκάστοτε πόρνη.

Αυτές στην αρχή τον κοιτούσαν περίεργα αλλά μετά συγκινούμενες δεν τον ενοχλούσαν και μόλις έφτανε το ξημέρωμα ο μοναχός Βιτάλιος έφευγε αφότου την ”όρκιζε” να μην αναφέρει τίποτε και σε κανέναν γιατί δεν αποζητούσε φήμη και καλά λόγια αλλά την σωτηρία τους ποθούσε.

Πολλές από αυτές συγκινούμενες από την πράξη του Βιτάλιου τα αίσχη τους έπαψαν να πράττουν εν μετανοία έζησαν άλλες σε νόμιμο γάμο προχώρησαν και άλλες την ζωή τους, Του αφιέρωσαν.

Ώσπου ένα ξημέρωμα βγαίνοντας από ένα δώμα μια τότε φημισμένης πόρνης έπεσε πάνω σε έναν άλλον επισκέπτη με διαφορετικό στόχο και σκοπό επισκέψεως ο οποίος μάλιστα τον χαστούκισε υβρίζοντας τον, κι ο Βιτάλιος δεν αντέδρασε, παρά έναν λόγο ανέφερε, εσύ φτωχέ μου άνθρωπε θα δεχτείς χαστούκι και γύρω σου από τις φωνές ολάκαιρη η Αλεξάνδρεια θα μαζευτεί και έπειτα τον δρόμο του ακολούθησε.

Και ο καιρός πέρασε ήρθε η ώρα που άγγελοι κατέβηκαν την ψυχή του Αγίου να παραλάβουν με δάφνες και χαρές στον Δημιουργό να την πάνε κι εκεί που ο Βιτάλιος προσευχόταν, την ψυχή του τους την παρέδωσε.

Κι ευθύς μπρος στον ακόλαστο που τον είχε χαστουκίσει ένας με μορφή Αιθίοπα εμφανίσθηκε και τον εράπισε και ξάφνου άρχισε στην γη να κυλιέται δαιμονισμένος και φωνάζοντας με όλη του την δύναμη κι όταν κατάφερε και από χάμω σηκώθηκε έτρεξε προς το σπιτάκι του Αγίου και το έλεος του αποζητούσε.

Από τις φωνές του όχλος πολύς μαζεύτηκε αλλά αυτός και πάλι χάμω ρίχτηκε και σπάραζε.

Κάποιοι από τους εκεί συγκεντρωμένους στο σπιτάκι του Αγίου μπήκαν και τον βρήκαν γονατισμένο σε στάση προσευχής με την ψυχή του παραδομένη και δίπλα του στο έδαφος γραμμένο «’Άνθρωποι της Αλεξάνδρειας, τίποτε πρόωρα μην κρίνετε, ώσπου ο Κύριος να ΄ρθει».

Στο σημείο έφτασε και ο Πατριάρχης Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων και όταν είδε αυτά που στο έδαφος γράφτηκαν αναφώνησε στους κληρικούς, παραλίγο εγώ να παρασυρόμουν και τους συκοφάντες να πίστευα και θα είχα δεχτεί εγώ αυτό το ράπισμα.

Η κηδεία του Βιτάλιου ετοιμάστηκε και η εκκλησία γέμισε με πρώην πόρνες οι οποίες ήταν και η τρανταχτή απόδειξη καθώς οι ίδιες ομολογούσαν πως ποτέ του δεν τις άγγιξε στο σώμα παρά μόνο στην ψυχή και πως ποτέ μέχρι τότε δεν το ομολόγησαν γιατί στου Αγίου την οδηγία υπακοή έκαναν.

Κι ο δαιμονισμένος δημόσια εξομολογήθηκε και μετά αποσύρθηκε σε μοναστήρι και λέγεται πως του Βιτάλιου το κελί του δόθηκε και μια ζωή ποτέ του δεν ξανά κατέκρινε.

Ο Άγιος πολλάκις συκοφαντήθηκε στην επί γης παρουσία του αλλά αυτό δεν τον έκανε ούτε τις αποδείξεις να επικαλεστεί ούτε και πίσω να κάνει, σκοπός του πόρνες στον Θεό να στρέφει για την δικιά τους σωτηρία αγωνιούσε, και πολλές από αυτές τον παράδεισο κατέκτησαν κι ας μέχρι και σήμερα τις τελούσες αυτό το επάγγελμα πολλοί λοιδορούν αλλά και ποτέ δεν θα ξέρουν μιας και την θέση του Κριτή εξέλαβαν από μόνοι τους.

Μια διαφοράς με τον Άγιο Βιτάλιο; Όλοι πίσω θα κάναμε σε οποιαδήποτε κεκρυμμένη καλή μας πράξη με την πρώτη συκοφαντία.

Είδατε που στην αρχή σας είπα, η πνευματική ωφέλεια δεν έρχεται μόνο στις εκκλησιές και στα κατ’ ανθρώπους ”καθαρά” αλλά κι εκεί στα καταγώγια τα οποία πολλές φορές είναι φωτεινά και πιο καθαρά από του κάθε κλέπτη της θέσεως του κριτή και από του κάθε Φαρισαίου.

Θέληση και πόθος στην καρδιά του ανθρώπου να υπάρχει το καλό, το δίκαιο, το θεάρεστο, το αιωνίως ζωντανό και γαλήνιο!!

Η μνήμη του Αγίου τιμάται στις 11 Ιανουαρίου (η βιοτή του σε πολλούς άγνωστη, μα όχι σε όλους πλέον), μα καλύτερη τιμή από την μίμηση του δεν υπάρχει, κι αν τις ψυχές των άλλων δεν μπορούμε να σώσουμε μιας και στα μέτρα όλων δεν είναι (αν και το παράδειγμα μπορεί την σωτηρία σε άλλους να φέρει) τουλάχιστον αυτό «’Άνθρωποι, τίποτε πρόωρα μην κρίνετε, ώσπου ο Κύριος να ΄ρθει», ας το κρατήσουμε στον παράδεισο να κατοικήσουμε..!!