Επείγουσα ανάγκη δημιουργίας Κέντρου Τραύματος – Πρώτη αιτία θανάτου το τραύμα στην Ελλάδα
Οι πολλοί τραυματισμοί που συνέβησαν και αυτό το Πάσχα στη χώρα μας από τροχαία, κροτίδες και βεγγαλικά, φέρνουν στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά, την επείγουσα ανάγκη ύπαρξης εξειδικευμένης Μονάδας Αντιμετώπισης Τραύματος. Το θέμα αναδείχθηκε στο πρόσφατο Πανελλήνιο Συνέδριο Επείγουσας Προνοσοκομειακής Φροντίδας που διεξήχθη στο Μέγαρο Μουσικής.
Το τραύμα αποτελεί την υπ΄αριθμόν 1 αιτία θανάτου στη χώρα μας στις ηλικίες από 1 έως 45 ετών και για το λόγο αυτό, πως τονίστηκε στο Συνέδριο, η εθνική πολιτική υγείας θα πρέπει να στραφεί στη μείωση των θανάτων και αναπηριών μετά από τραυματισμό καθώς.
Άλυτο πρόβλημα αποτελεί το γεγονός ότι το σημαντικό τμήμα του καλύτερου και πιο παραγωγικού δυναμικού της χώρας καταστρέφεται από ατυχήματα, ενώ η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις χώρες που δεν έχουν οργανωμένο σύστημα αντιμετώπισης τραύματος. Επίσης, το γεγονός ότι οι τραυματίες διασκορπίζονται μεταξύ πολλών νοσοκομείων δημιουργεί την ψευδή εντύπωση ότι δεν υπάρχει πρόβλημα τραύματος κι αυτό εμποδίζει την ανάπτυξη εξειδίκευσης στο τραύμα.
Όπως ανέφερε ο Κωνσταντίνος Φορτούνης, Πρόεδρος Ελληνικής Εταιρείας Επείγουσας Προνοσοκομειακής Φροντίδας (ΕΕΕΠΦ) —Διευθυντής ΕΣΥ, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Παπαγεωργίου, μετεκπαιδευθείς στη Χειρουργική του Τραύματος στο Κέντρο Τραύματος του CrisHaniBaragwanathAcademicHospital του Γιοχάνεσμπουργκτης Ν. Αφρικής
“Η Ελλάδα είναι μια χώρα χωρίς οργανωμένο Εθνικό Σύστημα Τραύματος, χωρίς Κέντρα Τραύματος, χωρίς Συστήματα Καταγραφής Τραύματος, ενώ ταυτόχρονα απουσιάζει οποιαδήποτε συγκροτημένη στρατηγική ποιοτικού ελέγχου του επιπέδου φροντίδας στους τραυματίες. Στα περισσότερα ελληνικά Νοσοκομεία δεν υπάρχουν καθορισμένες Ομάδες Τραύματος και οι τραυματίες αντιμετωπίζονται πρωτίστως από τις χειρουργικές και αναισθησιολογικές ομάδες που εφημερεύουν, όπως και κάθε άλλος ασθενής με επείγον πρόβλημα”, όπως τόνισε χαρακτηριστικά.
“Ασυνέχεια στην αντιμετώπιση του τραύματος”
Η ασυνέχεια χαρακτηρίζει τη διαχείριση του τραυματία σε όλες τις φάσεις της πορείας του από τον τόπο του συμβάντος μέχρι το ΤΕΠ ή την αίθουσα του χειρουργείου και τη ΜΕΘ, υποστηρίζουν οι επιστήμονες. Αν και περιστασιακά καταγράφονται εξαιρετικές επιδόσεις από τις επιμέρους προνοσοκομειακές και ενδονοσοκομειακές ομάδες που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση του κρίσιμου τραυματία, απουσιάζει η λεπτή κόκκινη συνδετική κλωστή που μπορεί να εξασφαλίσει τη συνέχεια του εγχειρήματος και να του προσδώσει χαρακτήρες οργανωμένου στρατηγικού σχεδίου στο πλαίσιο ενός λειτουργικού και αξιόπιστου Εθνικού Συστήματος Τραύματος.
“Από τις προσπάθειες καταγραφής τραύματος που έγιναν στο παρελθόν, ξέρουμε ότι η συχνότητα του τραύματος επιβάλλει σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα, την ανάπτυξη ενός τουλάχιστον Κέντρου Τραύματος Επιπέδου 1 σε κάθε μεγάλο αστικό κέντρο” είπε ο κ. Φουρτούνης και συμπλήρωσε:
“Αυτό είναι και το επόμενο λογικό βήμα για τη χώρα μας. Θα χρειαστεί ένας πυρήνας ειδικών που θα λειτουργήσουν το πρώτο Κέντρο Τραύματος που θα επιτρέψει, με τη σειρά του, την ανάπτυξη της εξειδίκευσης και την εφαρμογή ενός τυποποιημένου συστήματος καταγραφής τραύματος, ενώ θα γίνει παράλληλα η μήτρα που θα δημιουργήσει ειδικούς για την υπόλοιπη χώρα.
Ο πυρήνας αυτός μπορεί να βρεθεί μεταξύ όσων ήδη εκπαιδεύτηκαν στη χειρουργική τραύματος σε κέντρα του εξωτερικού και αυτών που θα εκπαιδευτούν στο πλαίσιο του πρόσφατα εγκεκριμένου από το Υπουργείο Υγείας και επιχορηγούμενο από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος προγράμματος εκπαίδευσης στο τραύμα”.
Οι σχετιζόμενες με την αντιμετώπιση του τραύματος Υπηρεσίες του Συστήματος Προνοσοκομειακής Φροντίδας (ΕΚΑΒ) θα προσαρμοστούν γρήγορα μετά την έναρξη λειτουργίας του πρώτου Κέντρου Τραύματος, κατέληξαν οι ειδικοί.