Εθνική Eλλάδας: Καλύτερα τώρα η ήττα παρά στα κρίσιμα παιχνίδια

Η Εθνική μας ομάδα έδειξε μέτριο έως κακό αγωνιστικό πρόσωπο στο Μαυροβούνιο, ωστόσο αυτή η ήττα μπορεί να της κάνει καλό. Γράφει ο Δημήτρης Τομαράς.

Ο Γκουστάβο Πογιέτ παρουσίασε ένα πρώτο δείγμα της δικής του Εθνικής στα φιλικά παιχνίδια με τη Ρουμανία και το Μαυροβούνιο. Σε δύο αγώνες που η Εθνική κρατάει το πρώτο πολύ καλό της α’ μέρος με τη Ρουμανία και την αρκετά καλή διαχείριση στο 2ο 45λεπτο του ίδιου αγώνα με τους Ρουμάνους.

Στο φιλικό Νο2 με τον Ουρουγουανό τεχνικό η εικόνα της Εθνικής δεν ήταν ούτε καλή και ούτε ενθαρρυντική. Είναι όμως ένα πρώτο διάστημα όπου και ο Πογιέτ και οι παίκτες… ψάχνονται. Ο Ουρουγουανός πειραματίστηκε ακόμα και με τον Δουβίκα ως εξτρέμ και τον Χατζηγιοβάννη ως ακραίο μπακ. Έκανε διάφορες αλλαγές σε επίπεδο προσώπων και θέσεων, βάζοντας ακόμα και τον Κουλούρη ως ακραίο επιθετικό. Ήταν ένα ματς όπου η Εθνική μας υστέρησε σε αρκετούς τομείς και κυρίως στο κομμάτι της δημιουργίας φάσεων και της σωστής ανάπτυξης.

Ήταν και ένα ματς που βέβαια ο Κροάτης διαιτητής θα έπρεπε να είχε αποβάλει τουλάχιστον τον Βούγιασιτς για το πολύ σκληρό μαρκάρισμα πάνω στον Παυλίδη, όμως η κακή διαιτησία του Γιόβιτς στον αγώνα δεν σχετίζεται με την κακή έως μέτρια εικόνα της Ελλάδας. Ένα αγωνιστικό πρόσωπο που από την αρχή έως το τέλος δεν άλλαξε δραστικά και με ελάχιστες φάσεις απέναντι στο Μαυροβούνιο.

Καλύτερα τα ποδοσφαιρικά… μαθήματα να δίνονται νωρίς και σε φιλικούς αγώνες

Ο ίδιος ο Πογιέτ μετά τον φιλικό αγώνα με το Μαυροβούνιο τόνισε πως ως προπονητής έμαθε πολλά. Με τις δηλώσεις του έδειξε πως θέλει να δει / αναθεωρήσει (ενδεχομένως) πρόσωπα και θέσεις. Πως αυτό το παιχνίδι του έδωσε μία κατεύθυνση δηλαδή στο τι πρέπει να κάνει στη συνέχεια και τι να αλλάξει. Επίσης αυτό το 4-3-3 που φαίνεται πως θέλει να παίζει ο Πογιέτ ίσως και να θέλει παίκτες με άλλα χαρακτηριστικά από αυτά εκείνων που χρησιμοποίησε στο ξεκίνημά του.

Δείγμα ότι στο παιχνίδι με το Μαυροβούνιο η Ελλάδα δεν μπόρεσε να κυκλοφορήσει καλά και σωστά τη μπάλα από τον άξονα και πήγε να το κάνει από τα άκρα με την ποιότητα του Τσιμίκα και τον Λύρατζη, που για πρώτο ματς έβγαλε θετικά πράγματα στο γήπεδο. Για τον Πογιέτ και τους παίκτες του είναι καλό πάντως αυτά τα ποδοσφαιρικά… μαθήματα να δίνονται νωρίς και σε επίπεδο φιλικών αγώνων. Αυτά τα ματς θα έχουν αξία εφόσον το επιτελείο της Εθνικής εντοπίσει όλα τα κακώς κείμενα και βελτιώσει τα τρωτά σημεία της Ελλάδας στο προσεχές διάστημα. Καλύτερα δηλαδή να χάνει τώρα σε φιλικούς αγώνες παρά μετά σε κρίσιμα ματς. Σε ματς που η μπάλα θα… καίει και θα μετράνε. Υπό αυτή την έννοια αυτή η ήττα μπορεί να κάνει καλό στην Εθνική μας.

Ουσιαστικά είναι αυτός ο πρώτος καιρός που ο Πογιέτ γνωρίζεται με τους παίκτες του και αυτοί με εκείνον. Και που προσπαθεί να δει και τις επιλογές του.

Επί των αγωνιστικών πεπραγμένων αξίζει να δούμε και ένα ακόμα στοιχείο. Στους δύο αγώνες με Μαυροβούνιο και Ρουμανία είδαμε ουσιαστικά δύο πιο κλασικούς εξτρέμ και μόνο. Τον Χατζηγιοβάννη και τον Λημνιό. Με τον Πογιέτ να βάζει στα άκρα παίκτες που δεν είναι οι κλασικοί ακραίοι. Μία λογική πάνω σε αυτό θα μπορούσε να κάνει με το γεγονός ότι με το να έχει δύο φορ ταυτόχρονα στο ίδιο σχήμα και να λειτουργεί ο ένας ως εξτρέμ γεμίζει περισσότερο με παίκτες την αντίπαλη περιοχή.

Η Εθνική πρέπει να έχει όσο το δυνατόν περισσότερες δυνατές προσωπικότητες αλλά δεν θα κριθεί σε δύο φιλικά στη νέα εποχή

Ο Πογιέτ είναι ένας προπονητής που σίγουρα θέλει να πετύχει στην Εθνική μας ομάδα. Για να το κάνει αυτό η Εθνική μας ομάδα θα χρειαστεί όσο το δυνατόν περισσότερες πιο δυνατές προσωπικότητες στον αγωνιστικό χώρο.

Ποδοσφαιριστές που να μπορούν να… συμπαρασύρουν και τους συμπαίκτες τους. Και εάν τυχόν δεν έχει τόσες δυνατές προσωπικότητες καλείται να τις… φτιάξει μέσα από τη διαδικασία των αγώνων. Έχει παίκτες που παίζουν σε κορυφαίο επίπεδο όπως ο Βλαχοδήμος στη Μπενφίκα και ο Τσιμίκας στη Λίβερπουλ. Έχει παίκτες όπως οι Σιώπης και Μπακασέτας που οδηγούν την Τραμπζονσπόρ προς την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος Τουρκίας. Υπάρχουν δηλαδή παίκτες από το πάνω… ράφι (πάντα με τα ελληνικά δεδομένα).

Η Εθνική αυτή δεν πρόκειται να κριθεί από δύο φιλικά. Θα ήταν άκυρο, άκαιρο και άδικο. Θα αρχίσει να κρίνεται από τα επίσημα ματς, αρχής γενομένης από το Nations League. Όμως – όπως έχω σημειώσει προσωπικά ξανά – η αποτυχία του Τζον Φαν’τ Σχιπ βάζει (και έχει βάλει) περισσότερη πίεση στον Πογιέτ, στην πρώτη του ever προπονητική δουλειά ως ομοσπονδιακός τεχνικός. Και έχει μία σημαντική αποστολή με ένα τρίπτυχο: να ξαναβάλει την Εθνική σε τροχιά νικών – προκρίσεων, να την κάνει πιο ουσιαστική αλλά και να παρουσιάσει ένα σύνολο που δεν μπορεί να προβλέψει και να… διαβάσει εύκολα ο αντίπαλος. Και να γίνει αυτό ακόμα και εάν επιστρέψουμε στην εποχή των νικών με… μισό μηδέν.