Εθνική Ιταλίας: Το γυαλί ράγισε, αλλά ο Ρομπέρτο Μαντσίνι θα το κολλήσει ξανά

Η Εθνική Ιταλίας έγινε χίλια κομμάτια στο Παλέρμο, αλλά ο Ρομπέρτο Μαντσίνι μπορεί να τα ενώσει ξανά. Η πιο «μαύρη» σελίδα στην ιστορία της «Σκουάντρα ατζούρα» μοιάζει να… πολλαπλασιάστηκε μέσα σε πέντε χρόνια.

Το στραπάτσο του 2017 από την εθνική Σουηδίας στο «Τζουζέπε Μεάτσα» όχι μόνο πέρασε στα ποδοσφαιρικά μητρώα ως μια παταγώδης αποτυχία, αλλά η μοίρα το έκανε και ένα βασανιστικό copy-paste στο «Ρέντσο Μπαρμπέρα».

Η Βόρειος Μακεδονία, μέγεθος που σε οποιοδήποτε άλλο σταύρωμα με εθνική – μεγαθήριο θα είχε διασυρθεί, φανέρωσε μια δυσάρεστη και πικρή αλήθεια για την Εθνική Ιταλίας: Ουδείς συνάπτει αέναο συμβόλαιο με την επιτυχία.

Το σοκ μετατράπηκε σε ένα εκρηκτικό μείγμα απογοήτευσης και θυμού. Εδώ που τα λέμε, για μια υπερδύναμη τεσσάρων παγκόσμιων κυπέλλων (1934, 1938, 1982, 2006) και δυο Ευρωπαϊκών (1968, 2020), ο δεύτερος σερί αποκλεισμός από τελική φάση Μουντιάλ δεν «χωνεύεται».

Ωστόσο, μετά από ένα μπαράζ επίρριψης ευθυνών σε ομοσπονδία (FIGC), προπονητικό επιτελείο και παίκτες από tifosi και ιταλικά ΜΜΕ, μοιραία έρχεται η μέρα της ώριμης σκέψης και του προγραμματισμού για το επόμενο βήμα.

Διότι τέτοιοι οργανισμοί οφείλουν να σηκώσουν κεφάλι και να τραβήξουν ξανά σε πεδίο δόξης λαμπρό. Για να το κάνουν βέβαια, θα πρέπει να αφήσουν εκτός κάδρου τις επιπόλαιες αποφάσεις. Και μια από αυτές έχει να κάνει με την παραμονή του Ρομπέρτο Μαντσίνι.

Εθνική Ιταλίας: Εμπιστοσύνη, γερό στομάχι και ανάκαμψη

Ενδεχομένως, ο μόνος άνθρωπος, στον οποίο δεν πρέπει να αποδοθούν ευθύνες, είναι ο Ιταλός τεχνικός.

Από ποδοσφαιρικής άποψης, ο Μαντσίνι έκανε ο,τι μπορούσε για να μην βιώσει η Ιταλία ψυχρολουσία στα προκριματικά.

Επέλεξε χωρίς προσωπικές εμμονές παίκτες που τόσο στο πρόσφατο Euro όσο και στα προηγούμενα προκριματικά του φάνηκαν χρήσιμοι (Ιμομπιλε, Ινσίνιε, Ντοναρούμα, Μπεράρντι, Μπονούτσι, Ζορζίνιο, κ.ά). Επίσης, ήταν ιδιαίτερα παρεμβατικός, όταν τα παιχνίδια στράβωναν. Αλλαγές προσώπων, σχηματισμού και τρικ ανήκαν στο τακτικό του μενού.

Όμως, η τύχη του γύρισε την πλάτη και τελικώς η αλαβάστρινη πορσελάνη που είχε δημιουργήσει εκείνος μαζί με το επιτελείο του, ράγισε μετά από 32(!) τελικές προσπάθειες.

Ράγισε μεν, όχι ανεπανόρθωτα δε. Εξάλλου, τόσο ο πρόεδρος της Ιταλικής Ομοσπονδίας όσο και η ποδοσφαιρική κοινή γνώμη θέλει τον Μαντσίνι στο τιμόνι της ομάδας για να διορθώσει τις ανορθογραφίες της ομάδας.

Η νέα « Σκουάντρα Ατζούρα»

Ο Ιταλός κόουτς καλείται να οδηγήσει τους συμπατριώτες του ξανά σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης, αλλά πλέον απαιτούνται και κάποιες αλλαγές στην στελέχωση.

Το 4-3- 3 ή το 3-5-2 με τα οποία θα «ντύσει» το παιχνίδι της ομάδας του θα έχουν κάποιους παίκτες από την ομάδα που σήκωσε την κούπα στο Γουέμπλεϊ, αλλά και νέες προσθήκες.

Ντοναρούμα, Μέρετ και Κράνιο θα είναι η τριάδα στα γκολπόστ με την άμυνα να έχει τους εξής πυλώνες. Ο Λεοναρντο Μπονούτσι θα είναι και στο EURO 2024, παρότι θα είναι 36 ετών τότε. Δίπλα του, οι Μπαστόνι ή Μπιράγκι και στα άκρα οι «καμικάζι» Ντι Λορέντσο και Σπινατσόλα, μόλις επιστρέψει από τον τραυματισμό του στον αχιλλειο.

Στον άξονα, θα πρέπει να δώσει μεγάλο βάρος ο Μαντσίνι. Εκεί, με τον Ινσίνιε κάτοικο Καναδά, η Λοκατέλι, Τονάλι και Πελεγκρίνι θα πρέπει να είναι το νέο αίμα που θα πάρει πρωτοβουλίες και περισσότερο χρόνο συγκριτικά με τους Ζορζίνιο και Βεράτι.

Εθνική Ιταλίας: Το μεγάλο κενό της επίθεσης

Εκεί όμως που πραγματικά θα πρέπει να ανοίξει ένας νέος φάκελος είναι η επίθεση. Ο Τσίρο Ιμόμπιλε φαίνεται ότι (παρά) μεγάλωσε για να είναι το Νο1 στη γραμμή κρούσης. Οι εναλλακτικές υπάρχουν (Κιέζα, Τζανιόλο, Τζακάνι, Ρασπαντόρι, Σκαμάκα), όμως δεν αρκούν.

Ο leader στην εθνική Ιταλίας, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, θα πρέπει να είναι ενα δεκάρι με αρετές «εννιαριού». Παρόλα αυτά, το εν λόγω καλούπι «έσπασε» μετά το δίδυμο Τότι – Ντελ Πιέρο, οι οποίοι με τη σειρά τους αποτέλεσαν συνέχεια του Μπάτζιο.

Τέτοιο στιλ παίκτη, οι Ιταλοί έχουν να δουν πάνω από 10 χρόνια και σύμφωνα με τον πρώην πρόεδρο της Ιταλικής Ομοσπονδίας «οι νεαροί επιθετικοί είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού».

«Το ποδόσφαιρο μας χάνει σε αξιοπιστία και υπάρχει έλλειψη α ποδοσφαιρικών αξιών. Πρέπει να επενδύσουμε σε περισσότερους γηγενείς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι πρέπει να μάθουν τα βασικά από μικρή ηλικία. Φτάνει πλέον με την «εισαγωγή» παικτών από άλλες χώρες στη Serie A.

Μόνο έτσι θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα στο ποδόσφαιρο μας», τόνισε επίσης ο πρόεδρος Ταβέκιο σημειώνοντας το δομικό πρόβλημα του αθλήματος στη γείτονα χώρα.

Επομένως, ο αποκλεισμός από μια σαφώς πιο αδύναμη εθνική ομάδα αποτελεί την κορυφή ενός παγόβουνου που έχει βαθιά ριζωμένες κάποιες χρόνιες παθογένειες.

Είναι ο Μαντσίνι ο άνθρωπος που μπορεί να το λύσει;

Την απάντηση μόνο ο χρόνος μπορεί να τη δώσει, αλλά σίγουρα με εκείνον στον πάγκο, έναν θιασώτη του επιθετικού ποδοσφαίρου, η προσπάθεια θα είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπής.