Γιατί ενώ νιώθεις πολλά καταλήγεις να λες λίγα;

Τι σε κάνει χαρούμενο, φίλε μου;

Σίγουρα θυμάσαι και γνωρίζεις πως μοιάζει το συναίσθημα της ευτυχίας. Ίσως να βρίσκεσαι και τώρα σε μια πλήρη διαύγεια και χαρά. Εάν ωστόσο δεν αισθάνεσαι κάτι τέτοιο θα σου υπενθυμίσω πως η ατόφια χαρά κρύβει και πάντα αποκαλύπτει μια γαργαλιστική αίσθηση που διαπερνά όλες τις αισθήσεις μας. Μας κάνει να χορεύουμε σε μια μελωδία απόλυτης αρμονίας γεμίζοντας τις σκέψεις και την καρδιά μας με πληρότητα και ελπίδα. Αυτό συνήθως συμβαίνει γιατί κάτω από το επιφανειακό μέρος αυτού του συναισθήματος, συνειδητά ή ακόμη και ασυνείδητα έχουμε επιλέξει να βιώνουμε και να αντιμετωπίζουμε την ζωή με ειλικρίνεια και ευθύτητα. Όταν όμως δεν συμβαίνει αυτό; Τότε είναι που τα πράγματα περιπλέκονται δημιουργώντας δυσφορία.

Διαφορετικότητα δεν σημαίνει πάντα ευτυχία!

Για κάποιο λόγο παρατηρείς πως η ζωή σε έχει φτάσει στο σημείο να κρύβεσαι και να φοβάσαι να εκφραστείς είτε από επιλογή, είτε από ανάγκη. Από φόβο ή από ανασφάλεια. Φόβο μην τυχόν πληγώσεις κάποιον, ανασφάλεια ότι κανένας δεν θα καταφέρει να σε καταλάβει και κάπου εκεί στη μέση της όλης «μαυρίλας» που σε διακατέχει επιλέγεις απλά να πεις στον εαυτό σου (και μάλλον να τον πείσεις) πως είσαι διαφορετικός. Και αυτή η διαφορετικότητα είναι καιρός να αλλάξει με απώτερο σκοπό να γίνεις ένα με τις γνώμες των άλλων και κάπου προς το τέλος της ημέρας να θυμηθείς πως ούτε και σήμερα τελικά κατάφερες να συμφιλιωθείς με τον εαυτό σου! Για πόσο ακόμα αντέχεις;

Oι λέξεις που δεν λες και οι στιγμές που χάνεις!

Εάν είσαι ένα από τα πρόσωπα που θα ρωτήσει πάντα τους άλλους τι έχουν, τι σκέφτονται, τι νιώθουν αλλά σπάνια μαθαίνουν την αλήθεια, τότε μάντεψε! Είναι καιρός να κάνεις την αρχή για κάτι νέο το οποίο θα έπρεπε να είχες κάνει προ καιρού! Στον εαυτό σου αναφέρομαι φυσικά. Η ειλικρίνεια και όλα όσα αναζητάς για να τα αποκτήσεις θα πρέπει πρώτα εσύ ο ίδιος να τα δώσεις απλόχερα ακόμα και αν δεν έχεις βρει τους «κατάλληλους» ανταποκριτές. Έχε επίσης υπόψιν σου πως η ειλικρίνεια δεν κερδίζεται από τη μια ημέρα στην άλλη. Αν δεν σκοπεύεις να δώσεις ό,τι καλό κρύβεις μέσα στην καρδιά σου, με βεβαιότητα δεν πρόκειται και να το λάβεις πίσω.

Αυτό είναι και το λυπηρό όμως που δυστυχώς λίγο ή πολύ κάνουμε όλοι μας. Χάνουμε χρόνο και στιγμές από τη ζωή μας για να ευχαριστήσουμε τους άλλους με το σωστό συνήθως τρόπο, δυσαρεστώντας τον εαυτό μας πάντα με τον πιο λάθος. Καίμε τα λόγια, τις σκέψεις, το συναίσθημα και την αλήθεια που μας διακατέχει, περιμένοντας να έρθει η καλύτερη δυνατή ανταπόκριση. Σε όλη αυτή την αναμονή κάπου ξεχνάμε το πιο βασικό. Τον εαυτό μας! Άραγε αν ανοίξουμε την πόρτα στη δική μας αλήθεια ώστε να γίνει η γνωριμία και με την αλήθεια των άλλων τα πράγματα δεν θα γίνουν αυτομάτως πολύ πιο κατανοητά και όμορφα; Προσωπικά καταλήγω στο «ναι» χωρίς δεύτερη σκέψη! Ελπίζω και εσύ!

Γίνε αυτό που αναζητάς να βρεις στους άλλους!

Εάν ψάχνεις για αυθορμητισμό τότε γίνε εσύ ένας αυθόρμητος άνθρωπος! Εάν ψάχνεις για αφιλτράριστα λόγια, τότε κάνε εσύ την αρχή με το να μην φιλτράρεις τα λόγια σου! Εάν επιθυμείς να παίρνεις ότι βλέπεις, τότε πολύ απλά δίνε ότι ειλικρινά θέλεις να δώσεις! Με αυτόν τον τρόπο θα παρατηρήσεις πως θα γίνεις εξαιρετικά πιο ευχάριστος στη παρέα, στον έρωτα ακόμα και στην δουλειά σου. Το ίδιο αργά ή γρήγορα θα συμβεί και με τους ανθρώπους από τους οποίους περιμένεις την ίδια αντιμετώπιση. Δράση-αντίδραση, όπως και στους νόμους της φυσικής. Και αν δεν συμβεί, αν δεν λάβεις δηλαδή όλα όσα δώσεις και με τόσο κόπο προσπαθείς να διεκδικήσεις, να θυμάσαι πως δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Γιατί αυτό που έχει πραγματικά σημασία στο τέλος της ημέρας είναι να νιώθεις εσύ καλά με τον εαυτό σου και όχι κάποιοι άλλοι για εσένα!

Επίλεξε στο εξής να νιώθεις υπεύθυνος μόνο για αυτά που λες και όχι για αυτά που καταλαβαίνουν οι άλλοι. Φαντάζομαι αντιλαμβάνεσαι πως για να μπορείς να γίνεσαι κατανοητός/η θα πρέπει με τη σειρά σου να μιλάς και να εκφράζεσαι. Με λόγια, με πράξεις, με συναισθήματα, με όποιον τρόπο θεωρείς εσύ κατάλληλο και φυσικά σε εκφράζει. Δώσε από εδώ και πέρα την ευκαιρία στον εαυτό σου να απελευθερωθεί από τα δεσμά της υποκρισίας, της καταπίεσης και του καθωσπρεπισμού. Αντίστοιχα δώσε στον διπλανό σου την ευκαιρία να σε μάθει και να καταλάβει τι έχανε τόσο καιρό και τι έχει την τύχη να απολαμβάνει στο τώρα χάρις εσένα.

Επίλεξε να υπάρχεις για να ζεις!

Απόλαυσε τη διαδρομή σου! Εάν χρειαστεί πέσε, χτύπα, κλάψε και στο τέλος της ημέρας κάνε τον απολογισμό σου. Άραγε αξίζει να στερείσαι την ευτυχία σου; Αναρωτήσου, δώσε τις απαντήσεις σου και χαμογέλα. Κλείσε το μάτι στη ζωή και συνέχισε. Συνέχισε να κάνεις τον εαυτό σου ευτυχισμένο. Συνέχισε να μαθαίνεις και να επιμένεις για ό,τι έχεις ονειρευτεί. Γιατί η ζωή είναι υπέροχη και εσύ ακόμα πιο υπέροχος για να την ζήσεις όπως ακριβώς σου αξίζει.