Γυναικοκτονία στους Αγίους Αναργύρους: Η Κυριακή ζούσε έναν εφιάλτη και δεν το έλεγε σε κανέναν

Η Κυριακή ήταν ένα κορίτσι γεμάτο φως. Αυτό αποτυπώνεται και μέσα από τις αναρτήσεις τις, όπως αυτή στις 25 Μαρτίου. Χαμογελαστή με το φως του ήλιου να την λούζει, γράφει πως νιώθει γαλήνη, λίγες μέρες πριν από τη δολοφονία της.

Το προφίλ της είναι γεμάτο με κοινές φωτογραφίες. Ήταν το σημείο αναφοράς της. Η ζωή της ήταν αφιερωμένη σε αυτόν.

Τόνιζε πως λίγα πράγματα της αρκούν για να είναι χαρούμενη.

Ένα κορίτσι γεμάτο ζωή. Ανεξάρτητη από τα πρώτα της ακόμα βήματα. Ήθελε να στέκεται στα πόδια της, να είναι μία δυναμική γυναίκα.

«Δούλευε, σπούδασε, έβγαλε το λύκειο, έβγαλε και το χαρτί της για βρεφονηπιαγωγός. Δουλειά δεν βρίσκαμε, είχαμε βρει κάποια στιγμή κάποια δουλίτσα, δεν την βρήκαμε έτσι όπως την θέλαμε. Και όμως δούλευε, δεν ήταν ότι δεν δούλευε. Όλα της τα χρόνια δούλευε κανονικά. Όλα της τα χρόνια. Είχε γίνει μετά τα 21 της χρόνια ανεξάρτητη στο οικονομικό», είπε ο πατέρας της 28χρονης.

Η σχέση που είχε με τον πατέρα της ήταν ξεχωριστή. Ένας άρρηκτος δεσμός μπαμπά-κόρης. Την είχε μεγαλώσει εκείνος, η ζωή του ήταν αφιερωμένη στην Κυριακή και την αδελφή της.

«Χώρισα πολύ νωρίς, τα κορίτσια μου ήταν μικρά 5 και 6 χρονών από τότε είναι μαζί μου, μέχρι και τώρα, η μεγάλη μου η κόρη είναι μαζί μου, η πιο μεγάλη μου κόρη. Εγώ για τα παιδιά μου έδωσα όλη μου την ζωή. Έδωσα όλη μου την ζωή, ήρθε τώρα αυτός, για ποιο λόγο; Τι είναι; Την αγόρασε; Τι είναι;», είπε ο πατέρας της 28χρονης.

Η Κυριακή έπινε νερό στο όνομά του. Ο μπαμπάς της ήταν η μεγάλη της αδυναμία.

«Μου λέει: «τέλος μπαμπά, τελείωσα με τον Θανάση, από εδώ και πέρα τέλος, μόνη μου», λέω: «βρε αγάπη μου έλα κορίτσι μου στο σπίτι να μείνεις ένα μήνα, έλα να είμαστε μαζί», «όχι μπαμπά είμαι 28χρονών τώρα από εδώ και πέρα πρέπει να κανονίζω μόνη μου, να είμαι ανεξάρτητο άτομο».

Αυτό ήθελε να είναι. Αυτόνομη, ισχυρή. Δεν έδειχνε και δεν αποκάλυπτες σε κανέναν τα όσα φριχτά ζούσε με αυτόν τον άνθρωπο δίπλα της.

«Μου έλεγε τόσα πράγματα, αυτό δεν μου το έλεγε. Μια φορά μόνο ότι την έχει χτυπήσει και μου είπε ότι δεν το ξαναέκανε ποτέ. Είχε αποκοπεί σιγά σιγά από όλους και ήταν μόνο μαζί του, έβλεπα μετά φωτογραφίες που ανέβαζε, όλα καλά, μπράβο της έγραφα, μιλάγαμε ή τηλεφωνιόμασταν «πολύ καλά», πέρναγε καλά», ανέφερε στο MEGA η θεία της 28χρονης.

Είχαν καταλάβει όλοι πως η Κυριακή από ένα άτομο εξωστρεφές είχε γίνει απόμακρη και ήταν κλεισμένη στον εαυτό της. Σαν να είχε υψώσει γύρω της τείχη.

Ο μπαμπάς της της έλεγε να φύγει μακριά του. Να βρει έναν άνθρωπο που να την νοιάζεται πραγματικά. Έβλεπε πως ο δολοφόνος της κόρης του την χρησιμοποιούσε.

«Της έλεγα: «δεν κάνει κορίτσι μου αυτός πρέπει να βρεις κάποιον άλλον, να δουλεύετε μαζί, να έχετε έναν κοινό σκοπό, να έχετε πολλά πράγματα να κάνετε μαζί, να νοιάζεται ο ένας για τον άλλον και όχι να τον έχεις μέσα στο σπίτι και να τον ταΐζεις», γιατί σε αυτά τα 4 χρόνια που είχαν σχέση όλη η δουλειά του να ήταν 5-6 μήνες, σε αυτά τα 4 χρόνια. Τα υπόλοιπα καθόταν στο σπίτι. Μηχανάκι, βενζίνες, όλα αυτά η κόρη μου».

Η λάμψη της Κυριακής έσβησε για πάντα το βράδυ της 1ης Απριλίου, έξω από το αστυνομικό τμήμα, από τα χέρια του πρώην συντρόφου της, που την μαχαίρωσε μέχρι θανάτου, απλά και μόνο επειδή προσπάθησε να ζήσει μακριά του.