Η ζωή του δεν ήταν… Κούκλα

Μετά από την πολυετή επιτυχημένη ποδοσφαιρική καριέρα του στην Πολωνία και στην Ελλάδα, ο Ζίγκμουντ Κούκλα πέρασε τριάντα χρόνια ταλαιπωρίας με σοβαρά προβλήματα υγείας.

Ο διεθνής Πολωνός τερματοφύλακας που αγωνίστηκε δύο χρόνια στο ελληνικό Πρωτάθλημα με τον Απόλλωνα Αθηνών, έμεινε ανάπηρος το 1986 μετά από σοβαρό εργατικό ατύχημα, κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον καρκίνο το 1990 και τελικά νικήθηκε από εγκεφαλικό επεισόδιο το 2016!!!

«Τα βάσανά μου ένα φορτίο, που τα πηγαίνω εδώ και κει. Γιατί Θεέ μου η ζωή, με κυνηγάει σαν τον ληστή;», έγραψε ο Θανάσης Πολυκανδριώτης το 1979. Περίπου δύο χρόνια πριν έρθει στην Ελλάδα ο Κούκλα. Τραγούδι που θα μπορούσε να είναι αφιερωμένο στον μεγάλο άτυχο των γηπέδων. Στον άνθρωπο που είχε μόνο περιπέτειες μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής διαδρομής του.

Ο Γιάτσεκ Γκμοχ τον συμπεριέλαβε το 1978 στην αποστολή της Πολωνίας για την τελική φάση του Μουντιάλ. Ήταν η δικαίωση για τον Κούκλα μετά την εξαιρετική παρουσία του στη Σταλ Μίελετς (340 αγώνες από το 1966 έως το 1981) με την οποία κατέκτησε δύο Πρωταθλήματα Πολωνίας, το 1973 και το 1976.

Ο υψηλόσωμος γκολκίπερ έπαιξε στα ματς με το Περού και τη Βραζιλία και συνολικά αγωνίστηκε 20 φορές με την Εθνική ομάδα της χώρας του.

Το καλοκαίρι του 1981 ο Απόλλωνας έκανε το μεταγραφικό “μπαμ”, αποκτώντας τον Μουνταλικό Πολωνό τερματοφύλακα. Η “ελαφρά ταξιαρχία” είχε δύο εξαιρετικούς γκολκίπερ (Τάκη Παντέλη και Μάριο Σκούρα) αλλά δεν άφησε την ευκαιρία να χαθεί. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη μεταγραφή ξένου ποδοσφαιριστή στην ιστορία του Απόλλωνα. Αργότερα βρέθηκε στη Ριζούπολη και ο σπουδαίος Ολλανδός Ρενέ Φαν ντε Κέρκοφ!!!

Τη διετία 1981 – 1983 ο Κούκλα είχε 65 συμμετοχές στην Α΄ Εθνική. Χαρακτηριστική φιγούρα των γηπέδων με το παχύ μουστάκι του να προκαλεί εντύπωση, βουνό κάτω από τα γκολπόστ (1.90 ύψος), ανίκητος στις εκτελέσεις πέναλτι (έπιασε εννέα στην Ελλάδα) και αδαμάντινος χαρακτήρας. Ο πρόεδρος του Απόλλωνα, Κώστας Αλαμάνος, του πρότεινε να μείνει στην Ελλάδα και να συνεχίσει τη συνεργασία του με την ομάδα, όμως ο ίδιος είχε πάρει τις αποφάσεις του.

Το καλοκαίρι του 1983 επέστρεψε στην Πολωνία και παρότι του δόθηκε η ευκαιρία, δεν ασχολήθηκε με την προπονητική. Προτίμησε να εργαστεί σε εργοστάσιο στο Μίελετς.

Το 1986 ξεκίνησε το δράμα του. Είχε πολύ σοβαρό εργατικό ατύχημα που προκάλεσε την απώλεια του ποδιού του.

Έμεινε ανάπηρος και ακολούθησαν δύο χρόνια μεγάλης ταλαιπωρίας, με πολλές χειρουργικές επεμβάσεις. Και ενώ προσπαθούσε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της ζωής του, η ατυχία τον χτύπησε ξανά, καθώς το 1990 διαγνώστηκε με καρκίνο στο λαιμό.

Τον Μάρτιο του 2016 υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο και απεβίωσε δύο μήνες αργότερα. Σε ηλικία 68 ετών.