Ηλεκτροσόκ στο Κίεβο: Η Μόσχα ρίχνει στην μάχη εκατοντάδες άρματα μάχης Τ-80 με drone jammer – Αναβιώνει το πρόγραμμα του «Μαύρου Αετού»; (vid)

Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας έδωσε στη δημοσιότητα βίντεο από το εργοστάσιο του Omsktransmash το οποίο έχει αναλάβει την παραγωγή και εκσυγχρονισμό αρμάτων μάχης Τ-80. Το βίντεο θα πρέπει θορυβήσει πολλούς στο Κίεβο και τη Δύση.

Τα πλάνα που δόθηκαν στην δημοσιότητα από την επίσκεψη του Ρώσου υπουργού Άμυνας, Σ.Σοιγκού στο εργοστάσιο, δείχνουν μαζική παραγωγή νέων αρμάτων μάχης Τ-80 καθώς και εκσυγχρονισμό παλαιότερων!

Όλα τα Τ-80 διαθέτουν εργοστασιακή anti-drone θωράκιση καθώς και ενισχυμένη ενεργητική προστασία.

Eπίσης οι Ρώσοι έχουν τοποθετήσει τον παρεμβολέα drone «ZIP» από το κέντρο έρευνας και παραγωγής «RKIS» στην Αγία Πετρούπολη.

Το «ZIP» drone jammer είναι, σύμφωνα με τον κατασκευαστή, ικανό να μπλοκάρει ταυτόχρονα δύο συχνότητες στην περιοχή από 600 έως 6200 MHz.

Αν σκεφτεί κανείς ότι το συγκεκριμένο εργοστάσιο ξεκίνησε την λειτουργία εκ νέου του μόλις τον  Σεπτέμβριο του 2023, τότε γίνεται αντιληπτό το μέγεθος της παραγωγής αρμάτων μάχης, Τ-90 και Τ-80 σε όλα τα ρωσικά εργοστάσια.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, πέντε κύρια εργοστάσια κατασκεύαζαν άρματα μάχης για τον Σοβιετικό Στρατό. Όταν έληξε ο Ψυχρός Πόλεμος υπήρχαν δύο εγκαταστάσεις για την κατασκευή αρμάτων μάχης Τ-80, ενώ άλλες τρεις ασχολούνταν με την παραγωγή Τ-72.

Μόλις πριν έξι μήνες, τα ρωσικά ΜΜΕ είχαν αποκαλύψει πως το εργοστάσιο παραγωγής αρμάτων μάχης Omsktransmash έλαβε εντολή να ξεκινήσει την παραγωγή του κύριου άρματος μάχης T-80, εξαιτίας της ικανοποιητικής απόδοσης του στα πεδία των μαχών στην Ουκρανία.

Κατά την διάρκεια της σοβιετικής εποχής, το T-80 αποτέλεσε το ακριβότερο και τεχνολογικά πιο προηγμένο άρμα μάχης που είχε παραχθεί.

Αν και ήταν ακριβότερο κατά τρεις φορές από το T-72, το T-80 παράχθηκε μαζικά εξαιτίας των απίστευτων δυνατοτήτων του από την δεκαετία του ‘1980. Ωστόσο μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το ρωσικό υπουργείο άμυνας αντικατέστησε τις γραμμές παραγωγής του T-80 με το οικονομικότερο T-72, το οποίο αποτέλεσε την βάση για την ανάπτυξη του T-90 .

Το T-90M βασίστηκε στο οικονομικότερο αλλά πολύ αξιόπιστο σοβιετικό T-72, ενώ για να αναπτύξουν το εντυπωσιακό T-14 οι Ρώσοι χρησιμοποίησαν ως πηγή «έμπνευσης» το εξαιρετικό T-80.

Δείτε εδώ το βίντεο

Πρόγραμμα “Black Eagle”

Κάτι που λίγοι γνωρίζουν όμως είναι το γεγονός πως η ίδια ρωσική κατασκευάστρια αρμάτων στα τέλη του ‘1980 είχε αναπτύξει και μία ακόμη έκδοση του T-80 (συγκεκριμένα του T-80U), ονόματι Black Eagle ή εναλλακτικά Object 640 και T-80UM2.

Τα τεχνικά του χαρακτηριστικά ήταν 11 μέτρα μήκος, 3,5 μέτρα πλάτος, 2,2 μέτρα ύψος και βάρος  48 τόνων.

Για την προστασία από τα αντιαρματικά όπλα, το άρμα μάχης ήταν εξοπλισμένο με ενεργητική θωράκιση, που καλύπτει τόσο το σκάφος όσο και τον πύργο. Η καρδιά του Black Eagle ήταν ο κινητήρας των 1.500 ίππων που του επιτρέπει να αναπτύσσει μέγιστη ταχύτητα 70 χ.α.ω.

Ήταν εφοδιασμένο με υπερσύγχρονο σύστημα ελέγχου πυρός και λειόκαννο πυροβόλο των 125 χλστ.. με ικανότητα εμπλοκής στόχου έως και 5 χλμ. μακριά, ενώ η συμπερίληψη ενός αυτόματου φορτωτή μειώνει τον απαιτούμενο αριθμό μελών πληρώματος σε τρία και αυξάνει τον ρυθμό βολής.

Μπορεί να βάλλει βλήματα APFSDS, HEAT και HE-FRAG. Διαθέτει ομοαξονικό πολυβόλο των 7,62 χλστ. και πολυβόλο των 12,7 χλστ ενώ μπορεί να μεταφέρει 40 βλήματα για το πυροβόλο του.

Επειδή η Σοβιετική Ένωση και μετέπειτα η Ρωσία δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να παράξει μόνη της το άρμα, το πρόγραμμα ακυρώθηκε το 2001.

Ωστόσο, νέες πληροφορίες αναφέρουν πως ίσως το πρόγραμμα του Black Eagle αναγεννηθεί το επόμενο διάστημα, προφανώς με βελτιώσεις και αλλαγές στον σχεδιασμό του άρματος.

Η σοβιετική ιδέα ήταν το Black Eagle να αποτελέσει ένα άρμα μάχης με μη επανδρωμένο πυργίσκο, έτσι ώστε το πλήρωμα να βρίσκεται σε μία καλά προστατευμένη περιοχή εντός του κύτους του οχήματος.

Ειδικοί εκτιμούν πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το Black Eagle να αποτελέσει την έκδοση του T-80 που θα παραχθεί στα ρωσικά εργοστάσια υπό την πιθανή ονομασία T-100.