Κλιματική αλλαγή: Ανησυχητικές ρωγμές αποσταθεροποιούν τον «παγετώνα του ολέθρου» στην Ανταρκτική
Το επιπλέον στρώμα πάγου που συγκρατεί έναν από τους σημαντικότερους παγετώνες της Ανταρκτικής έχει εμφανίσει ρωγμές και πρόκειται να διαλυθεί τα επόμενα χρόνια, μια εξέλιξη που θα μπορούσε να πυροδοτήσει την κατάρρευση ολόκληρου του παγετώνα με αποτέλεσμα να ανέβει τη στάθμη των ωκεανών κατά 65 εκατοστά.
Ο παγετώνας Θουάιτς στη Δυτική Ανταρκτική, μια μάζα πάγου στο μέγεθος της Βρετανίας, είνα γνωστός και ως «παγετώνας του ολέθρου» λόγω ενδείξεων ότι αποσταθεροποιείται από την κλιματική αλλαγή και θα μπορούσε να καταρρεύσει τους επόμενους αιώνες ή χιλιετίες.
Το δραματικό αυτό ενδεχόμενο δείχνει τώρα πιο πιθανό από ποτέ μετά την ανίχνευση γιγάντιων ρωγμών στη βάση του παγετώνα, μια επιπλέουσα κρηπίδα πάγου με πλάτος 45 χιλιόμετρα.
Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ερευνητές προειδοποιούν ότι η κρηπίδα πάγου είναι πιθανό να «θρυμματιστεί σαν παρμπρίζ αυτοκινήτου» μέσα στην επόμενη δεκαετία.
Σε περίπτωση που αυτό συμβεί, μεγάλα τμήματα του παγετώνα θα αρχίσουν να κυλούν προς τη θάλασσα με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα, λέει ο Τεντ Σκάμπος του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπόλντερ, μέλος της αμερικανο-βρετανικής Διεθνούς Συνεργασίας Παγετώνα Θουάιτς (ITGC), ένα πολυετές ερευνητικό πρόγραμμα με προϋπολογισμό 50 εκατ. δολαρίων.
Η δυσοίωνη μελέτη παρουσιάστηκε αυτή την εβδομάδα σε συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικής.
Ο παγετώνας Θουάιτς κυλά προς τη Θάλασσα του Άμουδσεν δυτικά της Ανταρκτικής (University of Texas at Austin)
Οι ρωγμές στο ανατολικό τμήμα της παγοκρηπίδας οφείλονται στην εισροή θερμού θαλασσινού νερού κάτω από τον πάγο, έδειξαν οι μετρήσεις με γεωραντάρ και ερευνητικές γεωτρήσεις.
Το θερμό νερό θα μπορούσε να εισχωρήσει ακόμα και κάτω από τον ίδιο τον παγετώνα, του οποίου ένα τμήμα βρίσκεται σε μια κοιλότητα της Δυτικής Ανταρκτικής κάτω από τη στάθμη της θάλασσας.
Σε περίπτωση που καταρρεύσει ο παγετώνας Θουάιτς, οι γειτονικοί παγετώνες θα κυλήσουν προς την κοιλότητα που θα αφήσει πίσω του.
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει ολόκληρο το κάλυμμα πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής, το οποίο περιέχει αρκετό νερό για να ανυψώσει τη στάθμη των ωκεανών κατά το τρομακτικό νούμερο των 3,3 μέτρων.