Κοινό μυστικό στη γειτονιά η βίαιη συμπεριφορά του αστυνομικού της Βουλής – Γείτονες μιλούν στο LIVE NEWS
Είναι μια σειρά από συγκλονιστικές εξομολογήσεις γειτόνων της οικογένειας, με στιγμές και σκηνές που έμειναν όπως λένε ανεξίτηλα χαραγμένες μέσα τους.
Οι καταγγελίες και οι αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών, ήρθαν όπως αναφέρουν να επιβεβαιώσουν τους χειρότερους φόβους τους.
Οι φωνές και τα παιδικά κλάματα που άκουγαν κατά καιρούς, τα όσα ακολούθησαν μετά την πτώση του 14χρονου γιου του κατηγορούμενου αστυνομικού στο κενό από μπαλκόνι του σπιτιού και το σπασμένο χέρι της μικρής αδερφής του, είχαν γκρεμίσει προ πολλού τον μύθο της αγαπημένης οικογένειας που έβγαζαν προς τα έξω, τουλάχιστον στα μάτια γειτόνων τους.
«Αυτό που έχω ακούσει η ίδια, εί8ναι τα ουρλιαχτά των παιδιών. Πιο πολύ το αγόρι άκουγα. Άκουγα αυτόν(τον αστυνομικό) να ουρλιάζει, δεν έχω ξανακούσει στη ζωή μου άνθρωπο να ωρύεται έτσι.
Μου έκανε εντύπωση που δεν άκουγα μια γυναίκα να ουρλιάζει αλλά έναν άντρα και έλεγα ‘έλεος πια και αυτός ας πούμε. Πόσο δεν αντέχει μέσα στο σπίτι τα παιδιά του’. Και στη διάρκε4ια του κορωνοϊού γίνονταν φασαρίες, που ήταν κλεισμένοι μέσα στο σπίτι και πριν τον κορωνοϊό και πριν το περιστατικό με το παιδάκι που έπεσε δηλαδή, βγαίναμε όλοι στα παράθυρα».
Πηγές από το σχολικό περιβάλλον των παιδιών αναφέρουν στο Live News πως οι εκπαιδευτικοί είχαν μπει κατά καιρούς σε σκέψεις από τα όσα έβλεπαν.
«Έχουμε δει και στα χέρια, στο κεφάλι, στο μάτι, το καλοκαίρι που τα παιδιά φοράνε φορμίτσες. Δεν λέμε μαστίγωμα αλλά κάποιες φορές προβληματιστήκαμε και από το ύφος των παιδιών, το λίγο αμίλητο, το απομονωμένο».
Κάποιοι ακούν, άλλοι βλέπουν, αλλά τα παιδιά παραμένουν μόνα και αβοήθητα. Κανείς δεν τα βγάζει από αυτό το βασανιστικό αδιέξοδο.
«Όμως ακούγαμε και θορύβους. Θόρυβοι σαν κάτι να χτυπάει. Μία μέρα έσπαγαν ό,τι έσπαγε στο σπίτι. Πάντα όμως, απευθυνόταν στα παιδιά. Εκεί έβαζε τις φωνές. Θυμάμαι όμως, που λέγαμε ‘πώς είναι δυνατόν να μιλάει έτσι στα παιδιά’. Σαν αγροίκος. Τους μιλούσε με άγριο τρόπο».
Τα ουρλιαχτά των παιδιών άκουγαν και κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής. Όχι μόνο εκείνοι που έμεναν κοντά στο σπίτι τους.
«Ακούγαμε παιδιά να ουρλιάζουνε και να ωρύονται. Δεν ήταν λογικές οι κραυγές που ακούγαμε».
Εκτός σπιτιού για χρόνια, γονείς και παιδιά φρόντιζαν να μην δίνουν δικαιώματα. Πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού που έμεναν όμως, τα πάντα ήταν διαφορετικά, όπως μας περιγράφουν γείτονές τους.
«Ήταν επαναλαμβανόμενες κραυγές, οι οποίες γινόντουσαν πιο έντονες το καλοκαίρι που είχαμε ανοιχτά παράθυρα».
Συγκλονιστικές μαρτυρίες γειτόνων
Γείτονες της οικογένειας θυμούνται πως αυτά τα θλιβερά σκηνικά ξεκίνησαν τη διετία 2018 – 2019 και συνεχίστηκαν.
«Δεν ήμασταν κοντά στην πολυκατοικία αλλά σε απόσταση και τα ακούγαμε. Ακούγαμε τις φωνές γύρω στο 2018 με 2019. Κάθε φορά που ακούγαμε τις φωνές, βάζαμε τα κλάματα εμείς, καταλάβαμε ότι κάτι γίνεται σε αυτό το σπίτι».
Το 2020 ο 14χρονος γιος του κατηγορούμενου αστυνομικού πέφτει στο κενό από μπαλκόνι του σπιτιού και η ζωή του σώζεται από θαύμα.
«Το αγοράκι είχε πέσει από το μπαλκόνι, το μάθαμε όλοι τρελαθήκαμε και τον πήρα εγώ τηλέφωνο και μου είπε ότι ανέβηκε πάνω στις καρέκλες τις πλαστικές και έπεσε από το μπαλκόνι και του λέω είναι μωρό;’. ΄Πάτησε στις καρέκλες κάτι να πιάσει και έπεσε από κάτω».
Η παρολίγον τραγωδία με το 14χρονο παιδί, δεν δίνει τέλος στα επεισόδια μέσα στο σπίτι. Γείτονές τους, συνεχίζουν όπως μας λένε, να γίνονται μάρτυρες νέων θλιβερών σκηνικών.
«Άκουγα δυνατά ουρλιαχτά, ακούγαμε το χτύπημα. Δεν μπορούσαμε να ξέρουμε αν χτύπαγε το παιδί».
Τα χτυπήματα οδηγούν τους γείτονες σε σκέψεις, αλλά κανέναν τους όπως αποδείχθηκε σε αστυνομικό τμήμα για καταγγελία.
«Ακούγαμε να σπάνε πιάτα, φωνές. Κάποια στιγμή αναρωτηθήκαμε αν τους βαράνε με γκλοπ».
Όλα αυτά τα χρόνια τα παιδιά προσπαθούσαν στο σχολείο να αφήνουν στην άκρη τα όσα βίωναν στο σπίτι και να συγκεντρωθούν στις τάξεις τους, κάτι που πολλές φορές ήταν σχεδόν αδύνατον/
«Στο σχολείο ο γιος είχε μία συμπροφορά σαν να φώναζε ‘βοήθεια’. Προσπαθούσε να τραβήξει την προσοχή. Ήταν λίγο ατίθασο παιδί».
Το τούνελ στις ζωές των παιδιών ήταν όπως προκύπτει από τις μαρτυρίες γειτόνων και ανθρώπων που τα γνώριζαν, σκοτεινό και ατελείωτο. Μόνα για χρόνια. Κλεισμένα στους εαυτούς τους. Για εκείνα χρόνια της αθωότητας, δεν υπήρξαν όπως φαίνεται ποτέ.
Αμετακίνητος ο 14χρονος γιος – Ψυχικά ράκη οι ανήλικες κόρες του
O πρόεδρος ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος, μίλησε στο LIVE NEWS για την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι τα παιδιά σήμερα.
«Όσο και αν προσπαθώ δεν μπορώ να δικαιολογήσω τη στάση της μητέρας, μίας αστυνομικού που δέχεται όλα αυτά τα χρόνια αυτές τος φρικιαστικές πράξεις σε βάρος των παιδιών της. Αυτό το τέρας(αστυνομικός) πρέπει να καταδικαστεί. Τα πέντε παιδιά είναι σε ένα παιδιατρικό νοσοκομείο χωρίς να είναι άρρωστα. Ο 14χρονος συνεχίζει να υπερασπίζεται τον πατέρα, τον δικαιολογεί και κατηγορεί τη μητέρα ενώ τα τρία κορίτσια που υπέστησαν τους βιασμούς, δεν θέλουν να βλέπουν τον πατέρα τους αλλά θέλουν να γυρίσουν στη μητέρα και τη γιαγιά τους. Το μικρό παιδάκι είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Τα παιδιά αυτά δεν πρόκειται να ξεπεράσουν τα όσα πέρασαν. Γι΄ αυτό έχουν ευθύνη, όχι μόνο οι γονείς, αλλά και όσοι άκουγαν και δεν έμπαιναν στον κόπο να καταγγείλουν αυτά τα περιστατικά. Τα παιδιά γνωρίζουν πως έχουν μαθευτεί αυτά που έζησαν».
«Φως φανάρι η συμπεριφορά του 14χρονου», λέει γειτόνισσα
Μία γειτόνισσα της οικογένειας μίλησε στο LIVE NEWS για τον 14χρονο γιο της οικογένειας.
«Ένα πολύ άτακτο παιδί. Το οποίο παιδάκι, ας πούμε, πετούσε πέτρες σε άλλα παιδιά στο σχολείο. Έκανε πολλά θέματα εκείνο το παιδί αλλά προφανώς, το καημένο, ζητούσε τη προσοχή από κάπου, ποιος ξέρει τι περνούσε μέσα στο σπίτι του. Ήταν φως – φανάρι για όλους μας ότι κάτι γινόταν. Κάποια προβλήματα υπήρχαν στο σπίτι του παιδιού. Ένα παιδί δεν πηγαίνει να πετάξει πέτρες. Είχε φύγει από το σχολείο το παιδί μια μέρα. Κίνησαν γη και ουρανό και το βρήκαν. Είχε πάει στο σπίτι ενός συμμαθητή του, αλλά προφανώς το παιδάκι, ποιος ξέρει πόσο τρομοκρατημένο, δεν αναφέρει τίποτα. Δεν κάνουν τέτοια πράγματα τα παιδιά. Δεν την κοπανάνε από μια πόρτα ανοιχτή του σχολείου να φύγουν. Υπάρχει λόγος».
«Εκείνη την ημέρα που το παιδί έπεσε, ακούγαμε τόση φασαρία από νωρίτερα. Ακούγονταν φωνές, ακουγόταν η δική της (της μητέρας) η φωνή η οποία έλεγε «τώρα, τώρα, τώρα» κάτι επιτακτικά. Κι όταν το παιδί έπεσε ακούστηκε, ας πούμε, μια σπαρακτική κραυγή, της μάνας, προφανώς, η οποία ούρλιαξε. Ήρθε το ασθενοφόρο, αυτός δεν πρέπει να ήταν στο σπίτι, ακούστηκε μόλις να φτάνει και να φωνάζει «γιατί δεν με ειδοποίησες;», έβριζε τη κοπέλα. Έριξε αμέσως μια κατηγόρια στο πρόσωπό της. Γιατί να πει ότι φταίει η μάνα;».
Άκουγαν φωνές και κλάματα – «Η αστυνομία δεν ήρθε»
Το LIVE NEWS παρουσιάζει ακόμα μία μαρτυρία από γείτονες του ζευγαριού.
«Πριν ένα χρόνο περίπου ακούσαμε φωνές ένα βράδυ, βρισιές, θορύβους που παραπέμπουν σε ξυλοδαρμό. Από την πίσω πλευρά από τον ακάλυπτο. Βγήκα στο μπαλκόνι, αλλά επειδή είναι μεγάλη η έκταση του χώρου, δεν μπορούσα να καταλάβω από ποιο διαμέρισμα ερχόταν. Τότε άκουσα να φωνάζει και να βρίζει το παιδί, το αγοράκι. Του μιλούσε τόσο χυδαία και τον έβριζε που δεν άντεξα. Άρχισα να φωνάζω ‘άσε το παιδί ήσυχο. Πατέρας είσαι εσύ;’. Τότε βγήκε έξω και άρχισε να βρίζει. Αμέσως κάλεσα την αστυνομία και τους είπα τοι συμβαίνει. Από την αστυνομία μου ζήτησαν να τους πω το όνομά του και την οδό που μένουν αλλά εγώ δεν τον γνώριζα. Δεν ήξερα καν ότι είναι αστυνομικός. Η αστυνομία δεν εμφανίστηκε ποτέ εκείνο το βραδύ. Αν ερχόταν, θα τον είχα καταγγείλει και ίσως να γλίτωναν τα παιδιά».