Λιώνουν οι πάγοι στην ενδοχώρα της Ανταρκτικής
Το στρώμα πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής παρέμενε σταθερό το 1992. Σήμερα, αντιθέτως, το ένα τέταρτο της έκτασής του παρουσιάζει λέπτυνση.
Οι πάγοι χάνονται με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα, ακόμα και στην ενδοχώρα της ηπείρου της Ανταρκτικής. Αυτό υποδεικνύουν τα νέα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από τους δορυφόρους.
Η αύξηση της θερμοκρασίας των υδάτων του Νότιου Ωκεανού προκαλεί την κατακρήμνιση των παγετώνων στα νερά του ωκεανού με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα. Ετσι, σήμερα οι πάγοι χάνονται με πενταπλάσια ταχύτητα από ό,τι τη δεκαετία του 1990.Το στρώμα πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής παρέμενε σταθερό το 1992. Σήμερα, αντιθέτως, το ένα τέταρτο της έκτασής του παρουσιάζει λέπτυνση. Στα σημεία που επλήγησαν περισσότερο από την τήξη, έχουν χαθεί ακόμα και εκατό μέτρα πάγου.
Η πλήρης απώλεια του στρώματος πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής θα επιφέρει καταστροφικές συνέπειες, καθώς η στάθμη των θαλάσσιων υδάτων μπορεί να αυξηθεί ακόμα και κατά πέντε μέτρα, πνίγοντας τις παράκτιες πόλεις σε όλο τον κόσμο. Οι σημερινές απώλειες διπλασιάζονται κάθε δεκαετία επισημαίνουν οι επιστήμονες και η σημερινή άνοδος της θαλάσσιας στάθμης προσεγγίζει το μέγιστο σημείο των σχετικών προβλέψεων που είχαν γίνει πριν από μερικά χρόνια.
Η έρευνα, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Geophysical Research Letters, συνέκρινε δορυφορικές μετρήσεις του ύψους των πάγων από το 1992 έως το 2017, μαζί με πληροφορίες σχετικά με τις μετεωρολογικές συνθήκες που επικρατούσαν. Ετσι κατάφεραν οι ερευνητές να κάνουν τη διάκριση ανάμεσα στις βραχυπρόθεσμες μεταβολές που οφείλονται στην κυμαινόμενη χιονόπτωση και στις μακροπρόθεσμες που ευθύνονται στο κλίμα.
Οπως επισημαίνει ο καθηγητής Αντι Σέπερντ, του πανεπιστημίου του Λιντς που συντόνισε την έρευνα, «από τη δεκαετία του 1990 η λέπτυνση του πάγου έχει επεκταθεί και στην ενδοχώρα της Ανταρκτικής, και αυτό σε όρους παγετωνολογίας είναι υπερβολικά ταχύ».
Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι η επιστημονική κοινότητα γνώριζε ότι χανόταν ο πάγος από τη Δυτική Ανταρκτική. Η νέα μελέτη, ωστόσο, προσθέτει νέα πολύτιμα στοιχεία, καθώς πλέον γνωρίζουμε πού ακριβώς συμβαίνει αυτό και με τι ρυθμούς. Αυτό θα επιτρέψει την εκπόνηση ακριβέστερων προβλέψεων για την αύξηση της στάθμης των θαλάσσιων υδάτων, ενώ μπορεί και να αποτελέσει έναν σημαντικό αρωγό στην προετοιμασία για την αντιμετώπιση αυτής της αύξησης. Μία δεύτερη μελέτη που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο, διαπίστωσε ότι η απώλεια πάγου από ολόκληρη την Ανταρκτική έχει αυξηθεί κατά έξι φορές από το 1980. Οι μεγαλύτερες απώλειες καταγράφονται στο δυτικό τμήμα της λευκής ηπείρου.
Οι σημαντικότεροι παράγοντες για την αύξηση της θαλάσσιας στάθμης είναι η επέκταση των ωκεανών, καθώς θερμαίνονται και η τεράστια τήξη των πάγων που καταγράφεται στη Γροιλανδία. Ωστόσο, η Ανταρκτική παραμένει η μεγαλύτερη αποθήκη πάγου. Ενδεικτικά, το στρώμα πάγου της Ανατολικής Ανταρκτικής αρκεί για να προκαλέσει αύξηση της στάθμης των υδάτων κατά 60 μέτρα. Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι η κατάσταση ήταν σταθερή. Μία μελέτη που εκπονήθηκε τον Δεκέμβριο υποδεικνύει ότι και εδώ καταγράφεται τήξη των πάγων.
Αν δεν ληφθεί άμεση δράση για την περικοπή των εκπομπών του άνθρακα, που ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή, η τήξη των πάγων και η αύξηση της στάθμης των θαλασσών θα εξακολουθήσουν για χιλιάδες χρόνια.