Μονές που κόβουν την ανάσα τόσο με τη θέα όσο και με την τοποθεσία τους
Σκαρφαλωμένες σε κάθετους, απόκρημνους και επιβλητικούς βράχους, η θέασή τους κόβει την ανάσα κάνοντας τους πάντες να αναρωτιούνται πώς το ανθρώπινο χέρι κατάφερε να τις ενσωματώσει στο άγριο και τραχύ τοπίο της φύσης ολόγυρά τους.
Ακολουθούν τρεις μονές «φωλιασμένες» σε απότομα βράχια που εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη τόσο με την τοποθεσία τους, όσο και με την θέα που προσφέρουν σε αυτόν. Από τα σημεία της Ελλάδας που δύσκολα κανείς μπορεί να αντισταθεί.
Παναγία Στάνα, Άγραφα
Σφηνωμένη μέσα σε μια σπηλιά σε έναν απότομο βράχο των Αγράφων, η Ιερά Μονή της Παναγίας της Στάνας συναντάται ανάμεσα στα χωριά Επινιανά και Άγραφα. Με την τοποθεσία της να κόβει στην κυριολεξία την ανάσα, το μεγαλύτερο μέρος της εκκλησίας καλύπτεται από δέντρα, ενώ στον ορίζοντα ξεχωρίζει μόνο ο τρούλος του ναού και τα στενόμακρα παράθυρά του.
Πρόκειται για ένα από τα πιο εντυπωσιακά μοναστήρια της περιοχής, με τα γρανιτένια βράχια του αγραφιώτικου τοπίου να προσθέτουν επιπλέον ατμοσφαιρικότητα στη συνολική της εικόνα.
Η πρόσβαση στη μονή είναι σχετικά δύσκολη, καθώς πραγματοποιείται μέσα από χωματόδρομο με στροφές, μήκους 3 χλμ. περίπου. Ωστόσο, αυτό που αντικρίζει κανείς πραγματικά αξίζει τον κόπο, κάνοντας τους πάντες να αναρωτιούνται πως το ανθρώπινο χέρι κατάφερε να δημιουργήσει αυτό το χτίσμα στη συγκεκριμένη τοποθεσία.
Αγία Παρασκευή, Μονοδένδρι
Γαντζωμένη στο χείλος, ίσως, της μεγαλύτερης χαράδρας στον κόσμο, αυτή του Βίκου, η Μονή της Αγίας Παρασκευής συναντάται στο Μονοδένδρι, σε ένα από τα πιο όμορφα και παραδοσιακά χωριά του Ζαγορίου.
Πλήρως εναρμονισμένη με το περιβάλλον ολόγυρά της, μοιάζει με συνέχεια των επιβλητικών κάθετων βράχων πάνω ακριβώς από το φαράγγι του Βίκου. Η έρημη, σήμερα, μονή απέχει λιγότερο από ένα χιλιόμετρο από την κεντρική πλατεία του χωριού και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατά του.
Μετρώντας περισσότερα από 600 χρόνια ζωής, το μοναστήρι χτίστηκε το 1412 από τον άρχοντα Μιχαήλ Βοεβόδα και πρόκειται για ένα μοναστήρι- φρούριο, καθώς διαθέτει πύλη με καμάρα, πέτρινα κτίσματα, κελιά, πηγάδι, καταπακτή κ.α. Όλα χαρακτηρίζονται για το περίτεχνο χτίσιμο της πέτρας -χαρακτηριστικό στοιχείο της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής σε όλα τα Ζαγοροχώρια.
Σημείο αναφοράς για τη μονή και η αποστομωτική θέα στην άγρια ομορφιά του ελληνικού «Γκραν Κάνυον», η αποία αποτελεί από μόνη της λόγο για να επισκεφτεί κανείς το μοναστήρι.
Αγία Κυριακή, Πάρνωνας
Σε κοντινή απόσταση από το χωριό Βαμβακού, στη δυτική πλευρά του Πάρνωνα, συναντάται το σπηλαιο-μονάστηρο της Αγίας Κυριακής. Ένα κτίσμα «σφηνωμένο» λες στα βράχια του βουνού, που δημιουργεί δέος σε όποιον το αντικρίσει.
Ανακηρυγμένη ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, η ιερά μονή της Αγίας Κυριακής εμφανίζεται «φωλιασμένη» μέσα σε μια μικρή σπηλιά, με τα χρώματα του και τα υλικά του κτίσματος να συνάδουν τέλεια με την φύση ολόγυρά του.
Σύμφωνα με την παράδοση οι βοσκοί που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή έβλεπαν τα βράδια κοντά στο μοναστήρι να ανάβει ένα φως, το οποίο το πρωί εξαφανιζόταν. Ένα βράδυ αφού προσέγγισαν το φως προκειμένου να λύσουν το μυστήριο, είδαν την εικόνα της Αγίας Κυριακής μέσα σε μια τρύπα. Έτσι, έχτισαν το μοναστήρι στο συγκεκριμένο σημείο προς τιμήν της.