Νέες ταινίες: Η Κρίστεν Στιούαρτ στήνει πλεκτάνη και ζει ως ομοφυλόφιλος άνδρας [κριτική & τρέιλερ]

Λογοτεχνικές απάτες και μάλιστα εις διπλούν μας επιφυλάσσει αυτή η κινηματογραφική εβδομάδα, μαζί με ένα δυνατό θρίλερ από την Αργεντινή που διερευνά τα όρια της μητρότητας.

Πρεμιέρα στους κινηματογράφους και για την ταινία «ευφορία» της Βαλέρια Γκολίνο.

Η πιο μεγάλη απάτη (JT Leroy)

Σκηνοθεσία: Τζάστιν Κέλι
Παίζουν: Κρίστεν Στιούαρτ, Λόρα Ντερν, Κέλβιν Χάρισον Τζούνιορ, Κόρτνεϊ Λοβ, Νταϊάν Κρούγκερ, Τζιμ Στάρτζες

Η Λόρα Άλμπερτ γράφει ένα βιωματικό μυθιστόρημα, υπογράφοντας ως JT LeRoy, ένας νεαρός ομοφυλόφιλος άντρας που ζει στο περιθώριο, που στη ουσία δεν υπάρχει.

Όταν συγγραφικό της ντεμπούτο γίνει μπεστ σέλερ και ο JT LeRoy καταλήξει ο αγαπημένος του λογοτεχνικού κόσμου, σκέφτεται μία αλλόκοτη λύση για να διατηρήσει την ανωνυμία της, δίνοντας ζωή στο ψευδώνυμό της. Έτσι ζητάει από την ανδρόγυνη αδελφή του φίλου της, τη Σαβάνα Κνουπ, που συνδέεται με τη φεμινιστική και περιθωριακή πλευρά της Λόρα, να υποδυθεί το avatar της.

Οι δυο τους ζουν πια διπλές ζωές, μπαίνουν δυναμικά στη λογοτεχνική και κινηματογραφική ελίτ και ανακαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό.

Βασισμένος στα απομνημονεύματα της Σαβάνα Κνουπ ( «Girl Boy Girl: How I Became JT Leroy»), Ο Τζάστιν Κέλι («I am Michael», «Welcome the Stranger»,) αφηγείται τα πραγματικά περιστατικά ενός λογοτεχνικού σκανδάλου που έκανε πάταγο.

Όταν η Λόρα Άλμπερτ επινόησε τον JT Leroy, έναν μυστήριο ομοφυλόφιλο και περιθωριακό συγγραφέα, που στην ουσία υπέγραφε τα δικά της προσωπικά βιώματα, δεν φανταζόταν ότι το λογοτεχνικό της avatar θα έχει ποτέ τόσο απήχηση στο κοινό.

Όταν όμως αναγκάζεται να εμφανίσει αυτόν τον πλασματικό χαρακτήρα, συλλαμβάνει μια τρελή ιδέα. Πείθει την ανδρόγυνη αδερφή του φίλου της, τη Σαβάνα Κνουπ, να υποδυθεί τον νεαρό της ήρωα.

Η Σαβάνα ζώντας έξι χρόνια ως JΤ Leroy βοήθησε την Λόρα να μπει στην καλλιτεχνική ελίτ. Ενώ οι δυο γυναίκες κατηγορήθηκαν για μια από τις μεγαλύτερες λογοτεχνικές απάτες και πολλοί πίστεψαν ότι το εκκεντρικό τους παιχνίδι είχε ως απώτερο στόχο τη φήμη και τα χρήματα, η Σαβάνα στην αυτοβιογραφία της έδωσε μια άλλη διάσταση στην όλη υπόθεση, που έχει να κάνει με την ιδέα της ταυτότητας.

Αυτό φαίνεται πως κέντρισε το ενδιαφέρον του Κέλι που επιχείρησε μια κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας, εστιάζοντας περισσότερο στα πραγματικά κίνητρα των δυο κεντρικών προσώπων παρά στα περιστατικά.

Η επιθυμία της Λόρα και της Σαβάνα να αποκαλύψουν τον πραγματικό τους εαυτό, χωρίς να καλύπτονται πίσω από προσωπεία και συμβάσεις, τις οδηγεί σε αυτή την άπατη, που ίσως δεν είναι τόσο μεγάλη, πλην όμως απασχόλησε έντονα τον Τύπο.

Πάνω σε αυτή τη λογική και με μια ποπ αισθητική, ο Κέλι έχοντας στα χέρια του ένα σενάριο, που συνυπογράφει μαζί με την Κνουπ, σκιαγραφεί το πορτρέτο δυο γυναικών που ο κόσμος δεν τις δεχόταν όπως είναι κι έτσι αυτές επέλεξαν να γίνουν κάτι άλλο για να βρουν τη δική τους θέση.

Με στρωτούς αφηγηματικούς ρυθμούς, αν και δεν αποφεύγει κάποιες κοιλιές στο δεύτερο μέρος, ακολουθεί τις διαδρομές τους κι εστιάζει σε θέματα σεξουαλικότητας και χειραφέτησης, σχολιάζει , αν και αρκετά συμβατικά , τον λαμπερό κόσμο των διάσημων, ενώ η εκρηκτική Λόρα Ντερν δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα περσόνα, κερδίζοντας τις εντυπώσεις, σε αντίθεση με την κάπως μονότονη Κρίστιαν Στιούαρτ.

Μια Ιδιαίτερη Οικογένεια (Una Especie de Familia /A Sort of Family)

Σκηνοθεσία: Ντιέγκο Λέρμαν
Παίζουν: Μπάρμπαρα Λένι, Ντανιέλ Αραόζ, Γιανίνα Αβίλα

Η Μαλένα, μία επιτυχημένη γιατρός, δέχεται ένα τηλεφώνημα που θα της αλλάξει τη ζωή: το μωρό που έχει κανονίσει να υιοθετήσει πρόκειται να γεννηθεί. Όταν όμως πηγαίνει να το πάρει από την παρένθετη μητέρα, η Μαλένα βρίσκεται προ μιας πολύ δυσάρεστης έκπληξης: οι βιολογικοί γονείς του μωρού την εκβιάζουν, ζητώντας περισσότερα χρήματα από όσα έχουν συμφωνηθεί.

O νόμος μοιάζει να είναι με το μέρος τους, ωστόσο η Μαλένα θα ξεκινήσει έναν αβέβαιο αγώνα γεμάτο ηθικά και νομικά διλήμματα.

Ο Αργεντίνος Ντιέγκο Λέρμαν εισχωρεί στα παράνομα κυκλώματα υιοθεσίας και καταδύεται στα βάθη της γυναικείας ψυχής, με ένα στιβαρό θρίλερ που απέσπασε το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.

Η Μαλένα, μια επιτυχημένη γιατρός , που όμως κρύβει τη δική της μικρή τραγωδία, ετοιμάζεται να υποδεχτεί την έλευση του παιδιού που έχει συμφωνήσει να υιοθετήσει. Όταν όμως πηγαίνει να το παραλάβει από ένα επαρχιακό μαιευτήριο, ο γονείς της μητέρας τής ζητούν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό προκειμένου να της δώσουν το μωρό. Αν και η Μαλένα ξέρει πως παρανομεί, θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει τη μητρότητα που τόσο επιθυμεί.

Ο Λέρμαν, κάνοντας μια συστηματική έρευνα για τα παράνομα κυκλώματα υιοθεσίας, που στην Αργεντινή έχουν πάρει διαστάσεις επιδημίας μιας και η έκτρωση είναι παράνομη και οι κοινωνικές ανισότητες τεράστιες, προχωράει ένα βήμα παραπέρα από τη δημοσιογραφική κάλυψη της όλης υπόθεσης, καθώς δεν μένει μόνο στα όσα συμβαίνουν.

Κι αυτό γιατί καταφέρνει να φωτίσει όλες τις διαστάσεις του προβλήματος κρατώντας τις ισορροπίες ανάμεσα στις δυο πλευρές: σε εκείνους που δίνουν τα παιδιά τους γιατί δεν μπορούν να τα ζήσουν και σε εκείνους που θέλουν να γίνουν γονείς και να προσφέρουν αγάπη.

Με χειρουργική ακρίβεια λοιπόν ανατέμνει τόσο την ιδιοσυγκρασία και τα κίνητρα μιας μητέρας που παθαίνει εμμονή με τη μητρότητα, ενώ ταυτόχρονα με μια ψύχραιμη κοινωνιολογική προσέγγιση εξετάζει τις πραγματικές συνθήκες και αιτίες αυτού του φαινομένου, βάζοντας στο μικροσκόπιο σημαντικά ταξικά ζητήματα.

Κυρίως όμως δομεί δυο πολυσύνθετους γυναικείους χαρακτήρες κι έτσι καταφέρνει να περάσει στα βαθιά νερά, θέτοντας ηθικά διλήμματα , που υποστηρίζουν στο έπακρο οι πρωταγωνίστριές του.

Η Μπάρμπαρα Λένι, βραβευμένη με Γκόγια Ερμηνείας για τον ρόλο της στην ταινία «Magical Girl» και ανερχόμενο αστέρι του ισπανόφωνου κινηματογράφου, αποδεικνύει για μια ακόμα φορά το ερμηνευτικό της κύρος, ενώ εντυπωσιακή τόσο στα ξεσπάσματα όσο και στις σιωπές είναι και η πρωτοεμφανιζόμενη ερασιτέχνης ηθοποιός Γιανίνα Αβίλα.

Τo μυστήριο του κύριου Πικ (Le Mystere Henri Pick)

Σκηνοθεσία: Ρεμί Μπεζανσόν
Παίζουν: Φαμπρίς Λουκινί, Καμίλ Κοτέν, Αλίς Αϊσάζ, Χάνα Σιγκούλα

Σε μια περίεργη βιβλιοθήκη στην καρδιά της Βρετάνης, την «Βιβλιοθήκη των Απορριφθέντων Βιβλίων», μια νεαρή εκδότρια ανακαλύπτει ένα εκπληκτικό χειρόγραφο που αποφασίζει αμέσως να εκδώσει.

Το μυθιστόρημα γίνεται μπεστ-σέλερ, αλλά ο συγγραφέας του, ο Ανρί Πικ, ένας ιδιοκτήτης πιτσαρίας, που πέθανε πριν από δύο χρόνια, δεν θα μπορούσε να είχε γράψει τίποτε άλλο πέρα από τη λίστα για τα ψώνια, σύμφωνα με τη χήρα του.

Ένας κριτικός λογοτεχνίας αποφασίζει να ερευνήσει την υπόθεση, με την απρόσμενη βοήθεια της κόρης του αινιγματικού Ανρί Πικ.

O Ρεμί Μπεζανσόν ( «Το Μεγάλο Ταξίδι της Ζαράφα») μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το ομότιτλο μυθιστόρημα του Γάλλου συγγραφέα Νταβίντ Φενκινός.

Η Δάφνη, μια νεαρή φιλόδοξη εκδότρια, που έχει σχέση με έναν επίσης νέο πλην όμως υποτιμημένο συγγραφέα, ανακαλύπτει ξαφνικά στην περίεργη «Βιβλιοθήκη των Απορριφθέντων Βιβλίων», στο Κροζόν της Βρετάνης, ένα βιβλίο που φαίνεται πως έχει γράψει ο αποθανών ιδιοκτήτης πιτσαρίας της περιοχής κύριος Πικ.

Εκείνη αποφασίζει να το εκδώσει και το βιβλίο κάνει τεράστια επιτυχία. Το πρόβλημα όμως είναι πως η παράξενη ιστορία πίσω από το συγκεκριμένο χειρόγραφο κινεί το ενδιαφέρον αλλά και την υποψία ενός διάσημου κριτικού λογοτεχνίας, του Ζαν Μισέλ Ρους. Πεπεισμένος ότι ο κύριος Πικ αποκλείεται να μπορούσε να γράψει ένα αριστούργημα, ξεκινάει μια έρευνα, προκειμένου να ανακαλύψει την αλήθεια.

Μια αστυνομική κομεντί, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ταινία του Μπεζανσόν, μόνο που εδώ δεν υπάρχει θύμα ούτε πτώμα, αλλά ένα λογοτεχνικό κείμενο. Παρόλα αυτά ο Γάλλος δημιουργός υιοθετεί τη συνταγή ενός καλού βιβλίου της Άγκαθα Κρίστι, δημιουργεί συνεχώς ανατροπές και κλιμακώνει το σασπένς, διατηρώντας όμως τον ανάλαφρο τόνο μιας κομεντί.

Σε αυτό το τελευταίο βοηθούν και τα υπέροχα τοπία της γαλλικής επαρχίας, που ο Μπεζανσόν κινηματογραφεί σχεδόν με μια διαφημιστική λογική.

Το ζήτημα όμως του βιβλίου του Φενκινός είναι λογοτεχνικό. Το ερώτημα που προκύπτει από τις σελίδες του έχει περισσότερο να κάνει με το σύστημα που φτιάχνει τις επιτυχίες, με τη σημασία που έχει το καλό μάρκετινγκ σήμερα στην τέχνη και πώς ένα ταλέντο μπορεί να χαθεί δια παντός μέσα σε όλη αυτή την πληροφορία που διακινείται.

Ζητήματα στα οποία φαίνεται πως ο Μπεζανσόν – αν και συχνά πυκνά φροντίζει να υπονοεί με εύστοχες λογοτεχνικές αναφορές – εμβαθύνει ουσιαστικά μόνο προς το τέλος, όταν πια οδηγείται στη λύση της υπόθεσης.

Όμως ακόμα και τότε φροντίζει να μην παρασκοτίσει τον θεατή με σκέψεις και προβληματισμούς, αντ’ αυτού του προσφέρει ένα χαριτωμένο ειδύλλιο, κι έτσι όλα κυλούν ευχάριστα κι ανώδυνα σε μια άκρως ψυχαγωγική ατμόσφαιρα, που υποστηρίζουν με γαλλική φινέτσα οι πρωταγωνιστές.

Euforia (Ευφορία)

Σκηνοθεσία: Βαλέρια Γκολίνο
Παίζουν: Ρικάρντο Σκαμάρτσιο, Βαλέριο Μασταντρέα, Ιζαμπέλα Φεράρι

O Mαττέο είναι ένας νέος επιχειρηματίας, ευφυής, τολμηρός και δυναμικός. Ζει μια ζωή στα άκρα γεμάτη προκλήσεις.

Ο αδελφός του, Eτόρε, είναι καθηγητής σε σχολείο και ζει ακόμα στη μικρή επαρχιακή πόλη, όπου οι δυο τους γεννήθηκαν. Είναι ένας άνδρας συνετός με μια ήσυχη ζωή σε μια ρουτίνα που τον βολεύει και συνειδητά επιλέγει να ζει στη σκιά. Αυτοί οι δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι θα έρθουν κοντά σε μια κρίσιμη στιγμή της ζωής τους και θα ανακαλύψουν μετά από χρόνια απουσίας ξανά ο ένας τον άλλον.

Μετά το σκηνοθετικό της ντεμπούτο το 2013 με το «Μέλι», η ελληνικής καταγωγής ηθοποιός Βαλέριο Γκολίνο επέστρεψε ξανά στις Κάννες και στο Τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα με τη δεύτερη ταινία της, όπου πραγματεύεται και πάλι το θέμα της απώλειας.

Εδώ λοιπόν ένας επιτυχημένος , ομοφυλόφιλος επιχειρηματίας μαθαίνει ξαφνικά ότι ο αδερφός του πάσχει από καρκίνο. Ταραγμένος από την είδηση, μεταβαίνει στην μικρή επαρχιακή πόλη, όπου μεγάλωσε. Θα συναντήσει την οικογένειά του, που διαφέρει εντελώς από εκείνον και θα αποφασίσει να κρύψει την αλήθεια από όλους, σηκώνοντας μόνος του το φορτίο.

Στη συνέχεια, παίρνει τον αδερφό του μαζί του στη Ρώμη, έναν άνδρα εσωστρεφή και χαμηλών τόνων, για να ξεκινήσει τη θεραπεία του. Εκεί όμως τα δυο αδέρφια θα αρχίσουν πραγματικά να ανακαλύπτουν ο ένας τον άλλον.

Αν και στη σεναριακή ομάδα της Γκολίνο συναντούμε γνωστά ονόματα όπως εκείνο του διακεκριμένου συγγραφέα Γουόλτερ Σίτι, στην ιστορία βρίσκεται το μεγαλύτερο πρόβλημα της ταινίας, που εν αντιθέσει με τα όσα υπόσχεται ο τίτλος της ποτέ δεν καταφέρνει να μας προκαλέσει ευφορία, ή έστω να δικαιολογήσει κάπως την επιλογή της σκηνοθέτιδος, Για πάνω από μια ώρα λοιπόν παρακολουθούμε στιγμές από τη ζωή ενός νεαρού άνδρα, νάρκισσου και άμετρα σπάταλου, θύμα της εικόνας και μιας επίπλαστης ευμάρειας, ενώ το θέμα του άρρωστου αδερφού λειτουργεί μόνο υποστηρικτικά.

Η δε παρουσίαση της σεξουαλικότητας του Ματτέο, αλλά και του κύκλου παραπέμπει σε στερεότυπα παλιότερων δεκαετιών, θυμίζοντας το lifestyle του ‘90. Έτσι το θέμα της απώλειας, του θανάτου, αλλά και της αδερφικής σχέσης έρχεται σε δεύτερο πλάνο και περνάει πολύς χρόνος μέχρι να αρχίσει η ταινία να ανεβάζει στροφές- όσο βέβαια συμβαίνει κάτι τέτοιο

Η Γκολίνο σκηνοθετικά χρησιμοποιεί μια στυλιζαρισμένη και αρκετά ωραιοποιημένη κινηματογράφηση, αποδυναμώνοντας τους χαρακτήρες της μέσα από πλάνα όπου κυριαρχούν τα όμορφα σπίτια και η πολυτέλεια, παρά τα βλέμματα των καλών ηθοποιών της.

Ίσως αυτή η επιλογή γίνεται για να αποφύγει τους μελοδραματισμούς, όμως τελικά αυτό που καταφέρνει είναι να ισοπεδώσει μια ιστορία που θα μπορούσε να είχε μεγάλη δύναμη, αν η δημιουργός αποφάσιζε να αντιμετωπίσει κατά μέτωπο

Τα ασχημογλυκούλια (Ugly Dolls)

Σκηνοθεσία: Κέλι Άσμπουρι
Με τις φωνές των ( στα ελληνικά): Ειρήνης Ψυχράμη, Αποστόλη Ψυχράμη, Αντιγόνης Ψυχράμη, Τηλέμαχου Κρεβάικα. Δημήτρη Μάριζα, Κωνσταντίνου Λάγκου

Κάπου ανάμεσα στο τέλος της γραμμής συναρμολόγησης και στο ράφι των παιχνιδιών στα καταστήματα υπάρχει μία μαγευτική χώρα, όπου ζουν όλες οι κούκλες. Όμως μέχρι σήμερα καμία από όσες φτάνουν στα παιδιά δεν προέρχεται από την Ασχημούπολη, το μέρος όπου ζουν όλες οι αταίριαστες, παρατημένες και ατελείς κούκλες.

Ανάμεσα τους οι Οξ, Μόξι, Γουέιτζ, Μπάμπο, Παγερίδας και Τυχερίδας. Όλες τους έχουν άγνοια για τη ζωή έξω από την πόλη τους, γιατί σε έναν κόσμο όπου επικρατεί η ατέλεια, κανείς δεν κρίνει κανέναν.

Μια ταινία κινουμένων σχεδίων βασισμένη στα διάσημα λούτρινα με το άσχημο όνομα και την όμορφη διάθεση.

Τα Ασχημογλυκούλια ζουν σε έναν υπέροχο κόσμο, την Ασχημούπολη, όπου το παράξενο γιορτάζεται, το αλλόκοτο είναι μοναδικό και η ομορφιά είναι πολλά περισσότερα από αυτά που μπορείς να δεις με τα μάτια σου.

Η Μόξι είναι ένα πλάσμα γεμάτο ενέργεια και αποφασιστικότητα και με ένα υπέροχο, πλατύ χαμόγελο που αποκαλύπτει τρία δοντάκια και ένα κεφάλι που μοιάζει με λουλουδάκι. Ο καλύτερός της φίλος είναι το Ασχημόσκυλο, ένα μπλε σκυλάκι με ένα κίτρινο μάτι και άπλετη καλοσύνη. Ο Οξ είναι ο ανεπίσημος δήμαρχος της πόλης, ο ιδρυτής της και προστάτης της , που φροντίζει να νιώθουν όλοι ασφάλεια.

Ο Τυχερίδας είναι το πιο σοφό ασχημογλυκούλι, αλλά δυστυχώς οι συμβουλές του δεν πετυχαίνουν πάντα. Η Γουέιτζ είναι η κυνική φωνή, που παίζει πάντα εκ του ασφαλούς. Τέλος, ο Μπάμπο είναι τα «μπράτσα» της ομάδας , αλλά και η ιδανικότερη παρέα εξαιτίας της αισιοδοξίας του.

Η Μόξι όμως λατρεύει την ελεύθερη ζωή κι έχει περιέργεια για το καθετί. Αναρωτιέται αν υπάρχει κάτι στην άλλη μεριά του βουνού που περιβάλλει την Ασχημούπολη, γι’ αυτό αποφασίζει να μαζέψει την ομάδα των καλύτερων φίλων της και μαζί θα ξεκινήσουν ένα μεγάλο ταξίδι, που θα τους φέρει στην άλλη πλευρά, στις πύλες της Τελειούπολης.

Εκεί θα ανακαλύψουν έναν άλλον κόσμο, μία πόλη όπου οι πιο συμβατικές κούκλες εκπαιδεύονται σύμφωνα με κάποιο πρωτόκολλο πριν σταλούν στον «πραγματικό» κόσμο για να βρουν την αγάπη ενός παιδιού.

Σύντομα, η Μόξι και η παρέα της θα βρεθούν στο στόχαστρο του Λου που είναι επικεφαλής της εκπαίδευσης στο Ινστιτούτο της Τελειότητας.

Τότε τα Ασχημογλυκούλια θα δουν τι σημαίνει να είσαι διαφορετικός, θα παλέψουν με την ανάγκη τους να αγαπηθούν και τελικά θα ανακαλύψουν ότι δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος για να είσαι αξιοθαύμαστος, γιατί αυτό που μετράει πάνω από όλα είναι ποιος στα αλήθεια είσαι.

Άκρα (Akra)

Σκηνοθεσία – Σενάριο: Δήμητρα Μπαμπαδήμα

Ένα ντοκιμαντέρ για τον Σπύρο Χρυσικόπουλου, τον άνθρωπο που έπεσε στη θάλασσα για να διανύσει κολυμπώντας 140 χλμ., με στόχο να μπει το ακριτικό Καστελόριζο ξανά στον ελληνικό χάρτη.

Στην ταινία «H20 : 2 parts heart, 1 part obsession» που αποτέλεσε εισαγωγή ενός εσωτερικού τρόπου προσέγγισης της κολύμβησης σε ανοιχτή θάλασσα, η Δήμητρα Μπαμπαδήμα κινηματογράφησε την προσπάθεια του υπεραθλητή Σπύρου Χρυσικόπουλου να κάνει τον τετραπλό διάπλου του Τορωναίου Κόλπου. Αυτή τη φορά, η σκηνοθέτης μάς παρακινεί να κατακτήσουμε τις δικές μας μικρές ή μεγάλες προσωπικές κορυφές, καταγράφοντας έναν ακόμα άθλο του.

Τον Οκτώβριο του 2018, ο Χρυσικόπουλος πέφτει στην θάλασσα για να διανύσει μια απόσταση που για τον κοινό νου φαντάζει ακατόρθωτη. Μια απόσταση 140 συνεχόμενων χιλιομέτρων κολύμβησης στο ανοιχτό Αιγαίο πέλαγος.

Το ταξίδι του από τη Ρόδο στην Ακριτική Μεγίστη (Καστελλόριζο) δεν αποτελεί μόνο μια εσωτερική και υπαρξιακή αναζήτηση του ίδιου, αλλά πρόκληση για κάθε άνθρωπο να ανακαλύψει τις μεγαλύτερες επιθυμίες μέσα από τους φόβους του και να «κολυμπήσει» μακριά από την ασφάλεια που πιστεύει ότι του δίνει η στεριά που πατάει.

Μέσα από το ντοκιμαντέρ της Δήμητρας Μπαμπαδήμα, που δημιουργήθηκε με αφορμή την κάλυψη του εγχειρήματος, φωτίζεται η απεριόριστη ανθρώπινη δύναμη που αποκτά κανείς όταν καταφέρει να αποδείξει στον εαυτό του πως ο φόβος μπορεί να είναι απλά και η κινητήριος δύναμη που θα τον οδηγήσει στον μεγαλύτερο στόχο του.

Μια αλληλουχία φιλοσοφικών ρήσεων και μηνυμάτων «συντροφεύει» τον Σπύρο στο τόλμημά του, μέσα από την εμβληματική μορφή και κυρίως τον καθαρό λόγο του εικαστικού Αλέξανδρου Ζυγούρη. Οι δυό τους δεν θα γνωριστούν ποτέ, παρά μόνο μετά το πέρας όλων, στην πολυπόθητη «Ιθάκη» που τη θέση της παίρνει η Ακριτική Μεγίστη (Καστελλόριζο).

Όλο γελούσε (Ντοκιμαντέρ)

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Θόδωρος Μαραγκός

Μια ταινία του Θόδωρου Μαραγκού για τον στενό συνεργάτη και φίλο του Κώστα Τσάκωνα.

Ο Κώστας Τσάκωνας έφυγε από τη ζωή το 2015. Τρία χρόνια αργότερα, τον Οκτώβρη του 2018, ο Θόδωρος Μαραγκός ολοκληρώνει την ταινία-αφιέρωμα στον παλιό καλό συνεργάτη του με τον τίτλο «Όλο γελούσε». Η ταινία συμμετείχε το Νοέμβριο του 2018 στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Χαλκίδας όπου απέσπασε το πρώτο βραβείο γέλιου του κοινού και το δεύτερο βραβείο της κριτικής επιτροπής.

Ο πρόωρα χαμένος ηθοποιός Κώστας Τσάκωνας ήταν ένας εκ των πρωταγωνιστών της ταινίας «Μάθε παιδί μου γράμματα» που γύρισε το 1981 Θόδωρος Μαραγκός.

Η σχέση των δύο ανδρών είχε αρχίσει πολλά χρόνια πριν – με το «Λάβετε Θέσεις», μια ταινία του 1973 που απέσπασε μια σειρά βραβείων και διακρίσεων στο 14ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης .

Ο Τσάκωνας, όμως, συνέχισε δίπλα στον Μαραγκό και στις δύο ταινίες που γύρισε ο σκηνοθέτης στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 με πρωταγωνιστή τον Θανάση Βέγγο («Από πού πάνε για τη χαβούζα», 1978 & «Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι», 1980).

Το ντοκιμαντέρ του Μαραγκού καταγράφει την πορεία ενός καλλιτέχνη μέσα από τις δύσκολες συνθήκες της ζωή του- από τα συσσίτια και τη βιοπάλη, μέχρι την καριέρα του στο θέατρο- αλλά και τις κωμικοτραγικές καταστάσεις της εποχής του, περιγράφοντας τελικά έναν άνθρωπο που έκανε πάντα τους άλλους να γελούν, αν και ο ίδιος δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του.

Το ντοκιμαντέρ προβάλλεται μαζί με το μικρού μήκους animation «Το όραμα του Θοδωράκη» επίσης του Θόδωρου Μαραγκού.