Ο διπλός καταρράκτης Βαλανάρη που κοσμεί το Πεντελικό Όρος
Μέσα στην Αθήνα, υπάρχει ένα μέρος που φαντάζει μαγικό, λες και δεν είσαι σε πόλη, και αυτό είναι αδιαμφησβήτητα το ρέμα Βαλανάρη στην Πεντέλη, και οι δύο καταρράκτες που το κοσμούν.
Συγκεκριμένα αν βρεθείς στις πλαγιές της Πεντέλης, θα δείς ότι εκεί πηγάζει, με μήκος που φτάνει τα 14 χιλιόμετρα, το ρέμα Βαλανάρη, γνωστό επίσης ως Καλισιόρεμα, Λυκόρεμα ή απλά Μεγάλο Ρέμα.
Πρόκειται για έναν υπέροχο «υδάτινο δρόμο» που καταλήγει στο Μεγάλο Ρέμα τς Ραφήνας, αφού πρωτίστως ενωθεί με τα νερά πολλών άλλων ρεμάτων της Ανατολικής Αττικής.
Η ονομασία του αποδίδεται κυρίως στο δάσος των βελανιδιών που υπήρχε κάποτε στους γύρω λόφους, πολλά χρόνια πριν οι καταστροφικές πυρκαγιές διαφοροποιήσουν την εικόνα του Πεντελικού Όρους.
Λίγα χιλιόμετρα μετά τις πηγές του ρέματος, στην περιοχή Ντράφι, τα νερά του Βαλανάρη δημιουργούν τους θρυλικούς καταρράκτες της Πεντέλης.
Δείτε το βίντεο του Travel Inspiration
Οι καταρράκτες, διπλοί ή αλλιώς δίδυμοι ανά περιόδους, σχηματίζονται καθώς το νερό, ερχόμενο από την Πεντέλη, λιμνάζει λίγο πριν πέσει κατακόρυφα στο συγκεκριμένο σημείο, σχηματίζοντας έτσι ένα υπέροχο φυσικό υπερθέαμα. Όταν όμως βρέχει πολύ, το ρέμα μετατρέπεται σε δυνατό χείμαρρο και έτσι ο 6 μέτρων καταρράκτης απορροφά το άλλο του μισό, αλλάζοντας τη βασική του εικόνα.
Οι καταρράκτες βρίσκονται μόλις λίγα μέτρα κάτω από τη Λεωφόρο Αχαιών, στη μέση περίπου της μεγάλης ευθείας της λεωφόρου. Για να φτάσει κανείς μέχρι εκεί, το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να περπατήσει μια πολύ μικρή χωμάτινη κατηφορική διαδρομή περίπου 100 μέτρων, με προσοχή όμως μιας και είναι σχετικά απότομη.
Προς το τέλος της, πρέπει απλά να αποφασίσει εάν θέλει να βρεθεί στη βάση ή στην κορυφή των καταρρακτών. Τόσο η ρηχή λίμνη που σχηματίζεται από τα τρεχούμενα νερά, όσο και η μικρή φυσική πισίνα στην κορυφή του καταρράκτη, αποτελούν μια όαση δροσιάς ελάχιστα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, ενώ τα νερά του Βαλανάρη που διασχίζουν την περιοχή, προσδίδουν μια υδάτινη απαραίτητη νότα τόσο για τους ανθρώπους όσο και για την ίδια τη φύση και τις υπέρογκες ανάγκες της.