Ο γκουρού που έπεισε χιλιάδες ανθρώπους να χτίσουν μία πόλη από το μηδέν και βρήκε καταφύγιο στην Κρήτη

Αιρέσεις έχουν φτάσει στο σημείο τα μέλη τους να αυτοκτονήσουν μαζικά ώστε να βιώσουν μία κατάσταση σε κοινό βαθμό. Η ιστορία που θα καταπιαστούμε σε αυτό το κείμενο δεν είναι μία συνηθισμένη ωστόσο. Κάποια από τα μοτίβα των σεχτών που παρουσιάζονται με ευλάβεια παντού σε όλο τον κόσμο υπάρχουν και σε αυτή. Με τη διαφορά ότι εδώ είχαμε να κάνουμε με κάτι τόσο ισχυρό που ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας από την οποία δημιουργήθηκε.

Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι το κοινόβιο του Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς ή Όσο (όπως έγινε γνωστός προς το τέλος της καριέρας του) «μεταφέρθηκε» από την Ινδία στις ΗΠΑ και έχτισε (κυριολεκτικά) μία πόλη από το μηδέν. Το Ραζνισπούραμ φτιάχτηκε από τους ακολούθους του εκεί που πρότινος ήταν ένα κακοτράχαλο μέρος στα βουνά του Όρεγκον. Χωρίς νερό, φύση και ανθρώπους σε κοντινή απόσταση.

Μαζί όμως με την αισιόδοξη πλευρά του εγχειρήματος, αυτή της κοινοκτημοσύνης, της συλλογικής προσπάθειας και της ευημερίας μιας κοινότητας στηριγμένη στις δικές τις δυνάμεις υπήρχε και η σκοτεινή πλευρά. Εκείνη των δολοπλοκιών, των power plays, της μαύρης πλευράς της πολιτικής που αρκετές φορές έχει και δολοφονικά ένστικτα

Ο μυστικιστής φιλόσοφος και πνευματικός διδάσκαλος που κέρδισε διεθνή αναγνώριση

Ο Μπαγκουάν ή κατά κόσμον Τσάντρα Μοχάν Ζαΐν, ήταν ένας χαρισματικός πνευματικός ηγέτης. Πολύ γρήγορα έδειξε τις δυνατότητές του και σε τομείς εκτός των θρησκευτικών δραστηριοτήτων.

Πριν ιδρύσει το κοινόβιό του στην Πούνα της Ινδίας δίδαξε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Τζαμπαλπούρ. Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα η κοινότητα είχε γίνει πόλος έλξης για χιλιάδες ανθρώπους που είχαν εντυπωσιαστεί από τις διδαχές του και τις πρακτικές του. Μάλιστα η δημοφιλία του κοινόβιου των Ραζνίς όπως ονομάστηκαν οι ακόλουθοι του Μπαγκουάν, έφτασε σε τέτοιο σημείο που τράβηξε τα μάτια των αρχών της Ινδίας κυρίως για τις οικονομικές του δραστηριότητες.

Η διδασκαλία του επικεντρώθηκε στη σημασία του διαλογισμού, στην αγάπη στη δημιουργικότητα και στην ευδαιμονία. Οι απόψεις του για τη σεξουαλικότητα έγιναν αιτία να του κολλήσουν το παρατσούκλι «ο γκουρού του σεξ». Οι ελευθεριακές του απόψεις για το σεξ και τις σχέσεις ωστόσο δεν είχαν τόσο αγαθές προθέσεις.

Μέσα στο κοινόβιο ο Μπαγκουάν είχε φτιάξει μία πλήρως λειτουργική καπιταλιστική μικροκοινωνία η οποία έφτασε σε σημείο να τυπώνει το δικό της νόμισμα και να έχει δική της περιουσία. Αυτό γινόταν από τις συνεισφορές των Ραζνίς και την εργασία που προσέφεραν ανάλογα τις σπουδές τους ή την κλήση τους στην κοινότητα των Σανάσιν. Οι ακόλουθοι ήθελαν να ξεφύγουν από τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής και καταναλωτικής κοινωνίας και δημιούργησαν, με το πρόσχημα της πνευματικότητας και της ψυχικής απελευθέρωσης, ένα εναλλακτικό σύστημα εκμετάλλευσης.

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες της εποχής έκαναν λόγο για υποχρεωτικές στειρώσεις των γυναικών του κοινοβίου αφενός γιατί ο κίνδυνος αθρόας αναπαραγωγής μέσω του ελεύθερου έρωτα ήταν ορατή, αφετέρου γιατί ο Όσο ήταν πολέμιος διαφόρων θεσμών όπως του γάμου και της οικογένειας.

Σύμφωνα με όσα κήρυττε η δημιουργία ενός νέου είδους ανθρώπου ήταν εφικτή. Ένας νέος άνθρωπος με την ονομασία «Ζορμπάς-Βούδας» ο οποίος θα συνδύαζε τις επίγειες ηδονές του Έλληνα Ζορμπά με το διαλογισμό και την εσωτερική μεταμόρφωση του Βούδα.

Παρουσίαζε ένα μοντέλο ανθρώπου μακριά από συμβατικές κοινωνικές αξίες, θρησκείες και πολιτικά δόγματα. Θελκτικό αλλά και επικίνδυνο όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια.

Το χτίσιμο μιας πόλης στη μέση του πουθενά

Οι δυναμικές πρακτικές διαλογισμού του Μπαγκουάν που μπορεί να κατέληγαν σε σεξουαλικά όργια ή σε μία απόλυτη νηνεμία μυστικιστικού τύπου έκρυβαν πολλά. Κάποιοι ακόλουθοι που ξέφυγαν έκαναν λόγο για κακοποίησης βίαιης φύσης.

Εν μια νυκτί ο γκουρού ζήτησε από το δεξί του χέρι, μία γυναίκα που είχε αποκτήσει εξαιρετικά μεγάλη δύναμη μέσα στο κίνημα και έχαιρε της απόλυτης και τυφλής εμπιστοσύνης του, να βρει σε ποιο μέρος του κόσμου θα μπορούσε να μεταφερθεί το κοινόβιο και να θριαμβεύσει. Και η Μα Ανάντ Σίλα το έκανε.

Και αυτό το μέρος δεν ήταν άλλο από τις ΗΠΑ. Και συγκεκριμένα στο Όρεγκον. Στη μέση του πουθενά άρχισε να μεταφέρεται σιγά σιγά η ήδη τεράστια περιουσία του Μπαγκουάν και του κοινόβιου. Λάτρης των αγαθών του καπιταλισμού ο Όσο είχε δεκάδες Ρολς Ρόις (για την ακρίβεια 96) οι οποίες μεταφέρθηκαν σταδιακά στην άγονη γη του Όρεγκον. Όπως και οι ντυμένοι με τις χαρακτηριστικές κόκκινες στολές τους, Ραζνίς.

Από το 1981 όταν μετανάστευσαν οι πρώτοι 2.000 Σανάσινς μέχρι και το 1986 που ο Μπαγκουάν προσπάθησε να δραπετεύσει από τις ΗΠΑ για να γλιτώσει για τα εγκλήματα που τον κατηγορούσαν οι ΗΠΑ έζησαν μια ιστορία που όμοια της δεν είχε ξανασυμβεί και δεν ξανασυνέβη γυσικά.

Οι οπαδοί του γκουρού υπό την καθοδήγηση της Σίλα ξεκίνησαν σε 24ωρη βάση να χτίζουν μία πόλη πάνω στις πέτρες! Έφτιαξαν δίκτυο ύδρευσης, αποχέτευσης, σπίτια, ναό, πολυκαταστήματα, εστιατόρια, νοσοκομεία, εργαστήρια, θερμοκήπια, λίμνη και φράγμα. Μέχρι ελικοδρόμιο και αεροδρόμιο!

Τα εγκλήματα και το καταφύγιο στην Κρήτη

Η επαφή με τους κατοίκους της πιο κοντινής πόλης και κατ’ επέκταση της πολιτείας ήταν τραυματική. Εν τέλει για όλους. Η πόλη της Άντελοουπ ήταν μία πόλη όπου συνταξιούχοι επέλεγαν τον τόπο που θα περάσουν ήρεμα τα χρόνια μέχρι τον θάνατό τους. Η εικόνα ενός οργίου πάνω σε μία γέφυρα έξω από την πόλη τους μέρα μεσημέρι δεν ήταν ακριβώς αυτό που είχαν στο μυαλό τους ως «ήρεμα χρόνια συνταξιοδότησης».

Ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι τους Ραζνίς, τις στολές τους και τις πρακτικές τους. Οι διαμάχες μεταξύ του κοινόβιου και των κατοίκων δεν άργησαν να έρθουν. Σε σημείο ένοπλης αντιπαράθεσης με απειλές εκατέρωθεν.

Οι τρόποι για να μεγαλώσει και να μείνει ασφαλής η ουτοπική κοινότητα των Ραζνίς ήταν επεκτατικοί και μπήκαν στα χωράφια της πολιτικής. Μέσω αγοράς γης και σπιτιών της Άντελοουπ πέτυχαν να κατοικήσουν και εκτός ορίων της δικής τους πόλης. Στην οποία πρέπει να πούμε ότι είχαν εκλέξει και Δήμαρχο ενώ είχαν και το δικό τους αστυνομικό σώμα!

Μέσω της αγοράς γης κατάφεραν να έχουν νομικό πάτημα για να «καταλάβουν» την πόλη μέσω των τοπικών εκλογών όπου εξέλεξαν σχεδόν όλο το δημοτικό συμβούλιο. Τα συγκεκριμένα γεγονότα τράβηξαν τα μάτια του νόμου. Όταν το FBI άρχιζε να σκαλίζει την υπόθεση τότε η αυτοκρατορία της Ουτοπίας άρχισε να καταρρέει και μαζί με την κατάρρευση ήρθαν και οι αποκαλύψεις.

Το δεξί χέρι του Μπαγκουάν θα έκανε τα πάντα για να θριαμβεύσει ο γκουρού και οι διδαχές του. Και είτε υπό την καθοδήγησή του είτε με δική της πρωτοβουλία είχε προσπαθήσει να δηλητηριάσει μαζικά κοντινές περιοχές που είχαν μπει και εκείνες στο κόλπο της διαμάχης με το κοινόβιο. Και μάλιστα προσπάθησαν αρχικά να ρίξουν σαλμονέλα σε φαγητά εστιατορίων ενώ προσπάθησαν να ρίξουν βακτήριο που είχαν κατασκευάσει στα εργαστήριά τους στις πηγές ύδρευσης της μισής πολιτείας!

Όσο η έρευνα προχωρούσε περισσότερες σκοτεινές δολοπλοκίες ερχόντουσαν στο φως. Υπό το βάρος πολλών ετών φυλάκισης υψηλόβαθμα στελέχη της σέχτας έφυγαν για το εξωτερικό ενώ κάτι τέτοιο προσπάθησε να κάνει και ο ίδιος ο Μπαγκουάν χωρίς να τα καταφέρει.

Το 1986 στην προσπάθειά του αυτή βρήκε προσωρινό καταφύγιο στην Κρήτη και συγκεκριμένα στο σπίτι του Νίκου Κούνδουρου στον Άγιο Νικόλαο. Εκεί τον επισκέπτονταν σχεδόν καθημερινά γνωστοί Έλληνες οπαδοί του όπως ο Μανώλης Ρασούλης και η σύντροφός του, συνθέτης και στιθχουργός, Βάσω Αλαγιάννη.

Η παραμονή του Μπαγκουάν στην Κρήτη ήταν βραχύβια ωστόσο καθώς οι αντιδράσεις ιερέων, της Εκκλησίας και ορισμένων οργανώσεων ανάγκασαν την ελληνική πολιτεία να άρει την προσωρινή άδεια παραμονής του γκουρού.

Ο Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς που μετονομάστηκε σε Όσο κατάφερε να γυρίσει στην Ινδία όπου και πέθανε μετά από 4 χρόνια μιας και η υγεία του είχε κλονιστεί και από την χρόνια κατανάλωση ψυχότροπων ναρκωτικών ουσιών.