Ο Παναθηναϊκός ξαναβρίσκει το χαμένο ευρωπαϊκό DNA του

Το βράδυ της 6ης Μαρτίου ήταν περίεργο από πολλές απόψεις για το “τριφύλλι”. Αρχικά, η προσέλευση έκλεψε με αρνητικό τρόπο τις εντυπώσεις. Ναι μεν οι προβλέψεις των ανθρώπων της ΠΑΕ έπεσαν “μέσα”, καθώς κρατήθηκαν περισσότερες από 32.500 χιλιάδες θέσεις στο Ολυμπιακό Στάδιο, όμως η σημασία του αγώνα “φώναζε” για έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό. Έπειτα, το ξεκίνημά του έμοιαζε ονειρικό. Προβάδισμα με 2-0 στο 19′, κόντρα στην back to back φιναλίστ του Conference League και “έκσταση” στο γήπεδο. Αμέσως μετά… παγωμάρα, καθώς ο φωτεινός πίνακας στο 23′ έγραφε “2-2”. Κι εκεί που η γκρίνια είχε κάνει την εμφάνισή της, με άπαντες (συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος) να θεωρούν πως θα ακολουθήσει “συντριβή”, έρχεται η αντίδραση. Ο Παναθηναϊκός του Ρουί Βιτόρια κάνει το κορυφαίο δεύτερο ημίχρονο της σεζόν, πετυχαίνει το 3-2, δεν απειλείται και ουσιαστικά φεύγει στεναχωρημένος από το γήπεδο, επειδή δεν σκόραρε κι άλλα γκολ.

Υπάρχουν πολλά σημεία στα οποία μπορεί κανείς να σταθεί. Από την είσοδο του Βαγιαννίδη (που έμοιαζε επιτακτική), έως τις παρουσίες των Μαξίμοβιτς-Σιώπη ή την εικόνα του Σφιντέρσκι. Πέρα από καθετί αγωνιστικό, όμως, υπάρχει και κάτι που έχει ξεχαστεί. Βλέπετε, στις 21 Φεβρουαρίου όλοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού “παρακαλούσαν” την κληρωτίδα να φέρει στο δρόμο τους την ισχυρή Φιορεντίνα, αντί για την “βατή” Ραπίντ Βιέννης. Καλά έκαναν, όπως αποδεικνύεται. Διότι απέναντι στους “βιόλα” δεν πήραν απλώς μία μεγάλη νίκη, αλλά έμοιαζαν να βρίσκουν κάτι που είχε χαθεί εδώ και πολλά χρόνια. Ο λόγος για το “ευρωπαϊκό DNA” του συλλόγου. Κάτι που σε μία σεζόν με νίκες απέναντι σε Άγιαξ, Λανς, Φιορεντίνα και πορεία 16 αγώνων έως – τουλάχιστον – τους “16” μίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης φαίνεται πως κάνει την “επανεμφάνισή” του.

Βέβαια, όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να βάλουν “κάτω από το χαλί” τα προβλήματα των Αθηναίων. Η πρόσφατη φόρμα στο πρωτάθλημα δεν είναι τυχαίο γεγονός, όπως επίσης και το “τρίλεπτο του τρόμου” της “Φιόρε” που από το 20′ έως το 23′ κόντεψε να προηγηθεί. Οι επιστροφές των Γέντβαϊ και Πελίστρι θα δώσουν “ανάσες” και “ευκαιρίες” στη συνέχεια, ενώ σίγουρα θα βοηθήσουν και στη Φλωρεντία. Το μόνο κακό για τους “πράσινους” είναι πως πάνω που εμφανίζουν μία εικόνα αισιοδοξίας και σοβαρότητας, θα παίξουν σε 90 λεπτά στο “Artemio Franchi” το μέλλον μιας σεζόν που αν δεν πάνε καλά τα πράγματα, θα έχει “τελειώσει” από τα μέσα Μαρτίου. Αν βέβαια έρθει η πρόκριση, τότε το “κουμπί” θα έχει γυρίσει ολοκληρωτικά.

ΥΓ Δηλώσεις όπως εκείνες των Τζούρισιτς και Ντραγκόφσκι κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, δείχνουν τον τρόπο σκέψης που πρέπει να υπάρχει στο Κορωπί. Δεν είναι σημαντική μονάχα η αγωνιστική ποιότητα των ξένων ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού. Δίχως αντίληψη του “που βρίσκονται”, τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο το βράδυ της 6ης Μαρτίου.

ΥΓ2 Το γεγονός πως ο Μανώλης Σιώπης έχει κάνει προετοιμασία σε αγγλική ομάδα το καλοκαίρι, είναι κάτι εμφανές με “γυμνό μάτι”. Ωστόσο, το πόσο κομβική αποδεικνύεται η παρουσία του στο χορτάρι ίσως να μην το περίμεναν ούτε οι φανατικότεροι υποστηρικτές της μεταγραφής του. Όταν μάλιστα το αποδεικνύει κόντρα σε ομάδες κορυφαίου επιπέδου, τα λόγια είναι περιττά.

ΥΓ3 Ήταν 20 Μαρτίου του 2003. Ο Παναθηναϊκός υποδεχόταν την Πόρτο του Ζοζέ Μουρίνιο στο “Απόστολος Νικολαΐδης”, σε αγώνα ρεβάνς για την προημιτελική φάση του Κυπέλλου UEFA. Οι Πορτογάλοι επικράτησαν με 2-0 στην παράταση, προκρίθηκαν στους “4” και στη συνέχεια κατέκτησαν το τρόπαιο. Από την άλλη, οι Αθηναίοι ψάχνουν έως και σήμερα την επόμενη παρουσία τους σε 8άδα ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Για ένα σύλλογο που έως εκείνα τα χρόνια είχε το προσωνύμιο του «Πρέσβη», τα 22 χρόνια είναι πάρα πολλά.