Ο σκύλος σου γίνεται υπερπροστατευτικός με τα παιχνίδια του;
Η αλήθεια είναι ότι πολλά σκυλιά γίνονται ιδιαίτερα προστατευτικά και κτητικά με τα πράγματά τους και πιο συγκεκριμένα με το παιχνίδι και το φαγητό τους. Πώς θα καταλάβεις όμως ότι ήρθε η ώρα να παρέμβεις, ειδικά αν η κτητικότητα οδηγεί στην επιθετικότητα; Η εκπαιδεύτρια σκύλων Victoria Stilwell λύνει τις απορίες μας.
Πότε πρέπει να παρέμβουμε
Είναι φυσιολογικό ένας σκύλος να κρύβει τα παιχνίδια και τα κόκαλα που μασουλάει σε διάφορα σημεία του σπιτιού, ακόμα και αν αυτά του παρέχονται σε αφθονία. Ή μάλλον ειδικά τότε: ένας τρόπος για να το αντιμετωπίσεις, σύμφωνα με την εκπαιδεύτρια, είναι να μειώσεις την ποσότητα των παιχνιδιών και των σνακ στα οποία έχει διαρκώς πρόσβαση, ώστε να μην υπάρχει «υπερπληθώρα» που μπορεί να κρύψει.
Τα προβλήματα αρχίζουν όταν ένας σκύλος γίνεται επιθετικός στην προσπάθειά του να προστατεύσει τα πράγματά του, γρυλίζοντας, δείχνοντας τα δόντια του ή ακόμα και δαγκώνοντας όταν επιχειρούμε να του τα πάρουμε. Η συγκεκριμένη συμπεριφορά πηγάζει από το ένστικτο ασφάλειας και επιβίωσής του, όπως εξηγεί η ειδικός. Στο μυαλό του σκύλου μας λοιπόν ο άνθρωπος που προσπαθεί να του πάρει ένα πολύτιμο απόκτημα, π.χ. το κόκαλο που μασουλάει, συνιστά απειλή.
Τα αίτια της συμπεριφοράς
Η Stilwell επισημαίνει ότι η υπερπροστατευτικότητα/κτητικότητα του σκύλου δεν συνδέεται με την προσπάθεια να επιβάλει την κυριαρχία του, αλλά με τη βαθιά ανασφάλειά του. Δυστυχώς όμως το λάθος που κάνουμε συχνά είναι, επιχειρώντας να ανακτήσουμε τον «έλεγχο», να τον πιέζουμε να υπακούσει, με συνέπεια κάποιες φορές να επιδεινώνουμε αυτή τη συμπεριφορά.
Τι μπορούμε να κάνουμε
Η trainer συμβουλεύει να επικεντρωθούμε στην ενίσχυση της επιθυμητής συμπεριφοράς, αντί να αντιμετωπίζουμε το σκύλο μας σαν αντίπαλο σε ένα παιχνίδι εξουσίας. Πώς θα το εφαρμόσουμε αυτό στην πράξη;
Μπορούμε να τον επιβραβεύουμε κάθε φορά που υπακούει στην εντολή μας να πιάσει ένα παιχνίδι αλλά μετά να του παρουσιάζουμε ένα άλλο, που έχουμε κρύψει πίσω από την πλάτη μας. Μόλις στρέψει το ενδιαφέρον του στο καινούριο παιχνίδι και αφήσει το πρώτο, μπορούμε να τον επαινέσουμε και να τον επιβραβεύσουμε δίνοντάς του το δεύτερο παιχνίδι, ζητώντας του στη συνέχεια να το αφήσει κι αυτό.
Το μυστικό της συγκεκριμένης τεχνικής; Το δεύτερο παιχνίδι να είναι πιο συναρπαστικό από το πρώτο. Έτσι, ο σκύλος μας αρχίζει σταδιακά να μας βλέπει σαν τον… Άγιο Βασίλη, αντί για μια απειλή που έρχεται πάντα να του πάρει τα πολύτιμα αντικείμενά του. Αυτομάτως λοιπόν έχουμε δύο οφέλη: αντιμετωπίζουμε την κτητικότητα και την επιθετικότητά του ενώ παράλληλα χτίζουμε μια καλύτερη σχέση με το τετράποδό μας.