Ο Στάθης Λιβαθινός απαριθμεί στο iefimerida τις σημαντικότερες στιγμές του στο τιμόνι του Εθνικού
Λίγο πριν την ολοκλήρωση μιας επιτυχημένης θητείας στο Εθνικό Θέατρο, ο καλλιτεχνικός του Διευθυντής Στάθης Λιβαθινός κατεβαίνει στο θέατρο της Επιδαύρου 5 και 6 Ιουλίου με «Ικέτιδες».
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Στάθης Λιβαθινός, που έχει δηλώσει ότι θα ήθελε να παραμείνει στο τιμόνι του Εθνικού αλλά και πως έχει όνειρα και σχέδια που θέλει να πραγματοποιήσει εάν απομακρυνθεί, θυμάται μιλώντας στο iefimerida τις πρώτες του ημέρες στο Εθνικό Θέατρο, τις καλές και κακές του στιγμές, αλλά και τα όσα καινοτόμα ολοκλήρωσε στην θητεία του.
Ο Στάθης Λιβαθινός αποκαλύπτει τους λόγους που επέλεξε τις «Ικέτιδες» για το φετινό καλοκαίρι. Μια συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου και του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου με μια εμβληματική τραγωδία του Ευριπίδη για τον πόλεμο, τους νεκρούς του, την υπαρξιακή αγωνία, την αξιοπρέπεια, την πίστη και τη γυναικεία αντοχή.
«Από αυτό το έργο του Ευριπίδη, που είναι σχεδόν άγνωστο, αναβλύζει μια ορμή, μια επιθυμία να ξεπεράσει κανείς το θάνατο και να μην συμβιβαστεί με καμία μικρότητα της ζωής» αναφέρει στο iefimerida ο Στάθης Λιβαθινός.
«Η μητρική δύναμη και η γυναικεία αξιοπρέπεια φαίνεται πως είναι για τον Ευριπίδη ένα θεμέλιο για να αφηγηθεί μια υπόθεση, αλλά και να δοκιμάσει όλες τις καινούργιες φόρμες που μπορεί. Στην παράσταση μου η μουσική κατασκευή προέχει γιατί ανταποκρίνεται στις μετρικές καινοτομίες και στη δομή που αποτολμάει ο Ευριπίδης. Η δουλειά και η συνεργασία μου με τον εξαιρετικά ταλαντούχο νέο συνθέτη Άγγελο Τριανταφύλλου υπήρξε καθοριστική. Δουλέψαμε στενά και χρησιμοποιήσαμε καινούργια μουσικά όργανα, τολμήσαμε κι εμείς με τη σειρά μας κάτι που δεν είχαμε κάνει έως τώρα. Επίσης, ήταν συγκινητική η ανταπόκριση και η ποιότητα της συνεργασίας με τον Γιώργο Σουγλίδη τον καταξιωμένο σκηνογράφο, ώστε να μπορέσουμε να έχουμε ένα λιτό χώρο υψηλής αισθητικής. Να θυμίσω ότι μια παράσταση αρχαίας τραγωδίας δεν μπορεί να μην είναι πάντοτε μια παράσταση συνόλου. Ο Κύπριος χορογράφος Φώτης Νικολάου αποδείχθηκε ένας εξαιρετικά πολύτιμος συνεργάτης, πολύ ευεργετικός και πολύ τρυφερός με τους ηθοποιούς και ο Αλέκος Αναστασίου είναι πάντοτε κοντά μου για να φωτίζει με το ταλέντο του και την αδιαμφισβήτητη ποιότητα της σκέψης του, την παράσταση στο σύνολό της. Πρέπει να θυμίσω ότι η παράσταση αυτή είναι μία σημαντική συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου και του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, μια ωραία συνάντηση Κυπρίων και Ελλήνων συντελεστών και ηθοποιών».
«Η πρώτη μου μέρα τον Απρίλιο του 2015 στο Εθνικό»
«Η πρώτη μέρα μου στο Εθνικό Θέατρο; Ηταν Απρίλιος του 2015. Ένα Εθνικό Θέατρο αναστατωμένο. Είχε προηγηθεί η κάπως βίαιη απομάκρυνση του προηγούμενου Καλλιτεχνικού Διευθυντή. Κάθισα στην άκρη της σκηνής, απέναντι στους εργαζόμενους και τους είπα πως πρόθεσή μου ήταν ένα Εθνικό Θέατρο ενωμένο). Δίπλα μου στεκόταν ο Θοδωρής Αμπαζής, Αναπληρωτής Καλλιτεχνικός Διευθυντής. Αμέσως μετά πήγα στη Δραματική Σχολή. Το μήνυμα που ήθελα να περάσω ήταν πως η Σχολή, δηλαδή η εκπαίδευση, θα ήταν στα χρόνια που θα ακολουθούσαν για εμάς απόλυτη προτεραιότητα, εξίσου πολύτιμη με το καλλιτεχνικό μας έργο στο θέατρο. Είναι υποχρέωση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή να αφιερώνει πραγματικό χρόνο στο μέλλον των νέων ανθρώπων που σπουδάζουν στη Σχολή μας».
«Οταν μας χειροκροτούσαν όρθιοι το Εθνικό στη Μόσχα»
«Καλή και κακή στιγμή; Μπορώ να θυμηθώ μια καλή στιγμή. Η πιο καλή στιγμή ήταν, όταν στη σκηνή του Θεάτρου Vakhtangov στο κέντρο της Μόσχας, θεατές από τη Ρωσία αλλά και απ’ όλο τον κόσμο χειροκροτούσαν όρθιοι στο τέλος της παράστασης του Οιδίποδα, που είχαμε ήδη ανεβάσει στην Επίδαυρο, τους Έλληνες και Ρώσους ηθοποιούς. Ήταν κάτι που στην αρχή όλοι μου έλεγαν πως δεν θα το πετύχουμε ποτέ, γιατί το Θέατρο Vakhtangov είναι το πιο περιζήτητο θέατρο στην Ευρώπη. Αλλά το καταφέραμε. Κακή στιγμή; Τις κακές στιγμές τις σβήνω. Έχω μέσα μου ένα μηχανισμό που συγχωρεί εύκολα και σβήνει τις κακές στιγμές έτσι ώστε να μπορώ την επομένη μέρα να συνεργάζομαι με τους ανθρώπους και να κατανοώ βαθύτερα τη φύση τους».
«Το Μικρό Εθνικό ήταν από τα μεγαλύτερά μου στοιχήματα»
«Όσα πραγματοποίησα και όσα θα ήθελα να ολοκληρώσω. θα ήθελα περισσότερες διεθνείς συνεργασίες και συμμετοχή σε Φεστιβάλ. Το Εθνικό Θέατρο είναι έτοιμο γι αυτό και με την Πειραματική Σκηνή αλλά και με προτάσεις ρεπερτορίου.
Και μιας και λέμε ρεπερτόριο, η δημιουργία σταδιακά ενός πυρήνα σημαντικών παραστάσεων του Εθνικού Θεάτρου, θεωρείται για μένα απαραίτητη. Η αναβάθμιση της Σχολής ξεκίνησε και η Σχολή Σκηνοθεσίας που δημιουργήσαμε ελπίζω ότι μέσα στα επόμενα χρόνια θα αρχίσει να δίνει καρπούς. Το Μικρό Εθνικό που ήταν ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα, άρχισε σιγά σιγά να παρεμβαίνει στη ζωή των παιδιών αλλά και των εκπαιδευτικών, ελπίζω και των γονιών, μιας και τώρα διαθέτει το δικό του χώρο στο ισόγειο Rex. Τέλος, το Εθνικό Απευθείας, με τις ζωντανές αναμεταδόσεις παραστάσεων που ξεκίνησε τον Δεκέμβριο και αγκαλιάστηκε από τους πολίτες των ακριτικών περιοχών. Αυτά είναι λίγα από τα στοιχήματα που θα ήθελα να δω να συνεχίζονται».
«Ικέτιδες» του Ευριπίδη 5-6 Ιουλίου Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός / Διανομή αλφαβητικά: Μητέρες Αργείων στρατηγών Άννα Γιαγκιώζη, Άνδρη Θεοδότου, Κόρα Καρβούνη, Τζίνη Παπαδοπούλου, Μαρία Σαββίδου, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Τάνια Τρύπη, Νιόβη Χαραλάμπους
Κάτια Δανδουλάκη: Αίθρα / Θοδωρής Κατσαφάδος: Ίφις / Κατερίνα Λούρα: Ευάδνη / Αγλαΐα Παππά: Αθηνά / Άκης Σακελλαρίου: Θησέας / Χρήστος Σουγάρης:Άδραστος / Ανδρέας Τσέλεπος: Άγγελος: Χάρης Χαραλάμπους: Κήρυκας
Αναλυτικά η περιοδεία:
- 11-14 Ιουλίου, Λευκωσία, Αμφιθέατρο Μακαρίου Γ΄
- 17-18 Ιουλίου, Λεμεσός, Αρχαίο Θέατρο Κουρίου
- 20 Ιουλίου, Λάρνακα, Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο
- 30 Αυγούστου, Θεσσαλονίκη, Θέατρο Δάσους
- 2 Σεπτεμβρίου, Βεάκειο Δημοτικό Θέατρο
- 5 Σεπτεμβρίου, Ηρώδειο
- 11 Σεπτεμβρίου, Κορωπί, Θέατρο Δεξαμενής
- 15 Σεπτεμβρίου, Ελευσίνα, Παλαιό Ελαιουργείο