Οστεοπόρωση: «Μάστιγα» η οστεοπενία στις ηλικίες 35-50

Τα αποτελέσματα της μελέτης, τα οποία δημοσιεύτηκαν στο «Journal of the American Osteopathic Association» (Περιοδικό της Αμερικανικής Οστεοπαθητικής Ένωσης), δείχνουν ότι η απώλεια οστικής πυκνότητας (οστεοπενία) σε νεαρή σχετικά ηλικία είναι ένα θέμα που αφορά και τα δύο φύλα.

Αυτό που εντυπωσίασε τους ερευνητές, είναι ότι η οστεοπενία, δηλαδή η κατάσταση στην οποία τα οστά γίνονται πιο αδύναμα αλλά δεν έχουν ακόμη φτάσει στο σημείο να σπάνε εύκολα, κυριαρχεί στους άντρες.

«Συνήθως συσχετίζουμε την απώλεια οστικής πυκνότητας με τις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, αλλά τα ευρήματά μας έδειξαν αυξημένο κίνδυνο στους νεότερους άνδρες», δήλωσε η δρ. Μάρθα Αν Μπας, αναπληρώτρια καθηγήτρια Υγείας και Επιστήμης της Άσκησης στο Πανεπιστήμιο του Μισσισίπι.

Στην μελέτη αναλύθηκε η οστική πυκνότητα 173 ατόμων 35 έως 50 ετών. Οι ερευνητές απεικόνισαν σημεία της σπονδυλικής στήλης των συμμετεχόντων για να εξάγουν τα συμπεράσματά τους, εκθέτοντάς τους σε πολύ μικρή δόση ακτινοβολίας.

Η δρ. Μπας τόνισε ότι είναι σημαντικό να γίνεται η εξέταση οστικής πυκνότητας σε όλο και περισσότερους μεσήλικες, ώστε να είναι σε θέση να πάρουν τα κατάλληλα μέτρα.

Οι ερευνητές υπογραμμίζουν επίσης την ανάγκη διατήρησης δυνατών οστών. Η δύναμη ή η αδυναμία των οστών επηρεάζεται από ένα πλήθος παραγόντων, όπως η διατροφή, η σωματική άσκηση και περιβαλλοντικοί παράγοντες.

Ορισμένες ασκήσεις (τρέξιμο, περπάτημα ή άλματα) έχουν βρεθεί ότι αναστέλλουν και καθυστερούν τη φυσική φθορά των οστών. Αντίθετα τα ίδια αποτελέσματα δεν φαίνεται να έχουν άλλες μορφές άσκησης, όπως το ποδήλατο ή η κολύμβηση, που παρόλα αυτά έχουν ευεργετική δράση στο καρδιαγγειακό σύστημα.

Παράλληλα, η αξία του ασβεστίου τείνει να υπερεκτιμάται. Η δρ. Μπας τονίζει ότι «το ασβέστιο διαδραματίζει πιο καίριο ρόλο όταν ακόμη αναπτυσσόμαστε, στη συνέχεια πρέπει να βασιστούμε στη σωματική άσκηση για να διατηρήσουμε τα οστά μας δυνατά».

Η οστική πυκνότητα μειώνεται φυσικά με την ηλικία, ενώ τα κατάγματα είναι συχνά το πρώτο σύμπτωμα της οστεοπόρωσης, μετά από αρκετά χρόνια «σιωπηλής» οστεοπενίας.