Πέντε από τα ομορφότερα χωριά της Νάξου

Πέντε σημεία σε ολόκληρο το νησί αποτελούν μοναδικούς προορισμούς, τους οποίους αξίζει κανείς να ανακαλύψει. Γραφικές εικόνες με καλντερίμια χαρακτηριστικής κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, θολωτές καμάρες, όμορφα σπίτια και κεντρικές πλατείες γεμάτες με κόσμο κερδίζουν τις εντυπώσεις όλων.

Απείρανθος

Καλντερίμια χαρακτηριστικής κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής με θολωτές καμάρες, όμορφα παλιά διώροφα σπίτια και πλατείες με παραδοσιακά καφενεία, εντυπωσιακοί ενετικοί πύργοι και ενδιαφέρονται μουσεία συνθέτουν την εικόνα του δημοφιλέστερου ορεινού χωριού της Νάξου.

Χτισμένο σε υψόμετρο 650 μ., «τ’ Απεράθου» –όπως αποκαλούν το χωριό οι Ναξιώτες– συναντάται σε απόσταση 32 χλμ. από την Χώρα του νησιού και διατηρεί αναλλοίωτη το τοπικό χρώμα και την ιδιότυπη αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του από την εποχή της Ενετοκρατίας.

Η Απείρανθος, λοιπόν, φημίζεται για τα κτηνοτροφικά προϊόντα, το κρασί και την κουζίνα της, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γλωσσικό ιδίωμα των κατοίκων της, το οποίο παραπέμπει στην κρητική διάλεκτο.

Χαλκί

Όσοι το έχουν επισκεφτεί, συμφωνούν πως είναι ένα από τα ωραιότερα χωριά της Νάξου. Βρίσκεται στο οροπέδιο της Τραγαίας στην κεντρική Νάξο και απέχει σχεδόν 15χλμ από την Χώρα. Το Χαλκί ξεχωρίζει για την αρχιτεκτονική των σπιτιών του, τα οποία αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα του νεοκλασικισμού, μαρτυρώντας, παράλληλα, και την οικονομική ευρωστία που γνώρισε το χωριό σε παλαιότερες εποχές.

Τα παλιά αρχοντικά με τα κεραμίδια, τα κλασσικά μπαλκόνια με τα ωραία κάγκελα, οι γιρλάντες στις στέγες και οι πλακόστρωτες αυλές συνθέτουν το παζλ που κάνουν αυτό το χωριό της Νάξου να ξεχωρίζει. Το Χαλκί βρίσκεται δίπλα στο ρέμα, με τα πανύψηλα δέντρα και το τρεχούμενο νερό, τις γούρνες που έπλεναν τα ρούχα τους άλλες εποχές και τα καταπράσινα περιβόλια.

Όσοι το επισκέπτονται, βιώνουν μια διαφορετική αίσθηση ανεμελιάς, απόλαυσης και εξερεύνησης ενός χώρου που παντρεύει μοναδικά το χθες με το σήμερα.

Κόρωνος

Σε απόσταση 30 χλμ. από τη Χώρα της Νάξου, συναντάται ένας από τους παλαιότερους και μεγαλύτερους ορεινούς οικισμούς στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού.

Η Κόρωνος, χτισμένη σε υψόμετρο 500-600 μέτρων στις πλαγιές μιας βαθιάς καταπράσινης λαγκαδιάς με πηγές που αναβλύζουν ακόμη και κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, είναι ένα από τα πιο διάσημα σμυριδοχώρια της Νάξου, καθώς προπολεμικά γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη λόγω της εξόρυξης της σμύριδας.

Αν και το χειμώνα οι κάτοικοι που μένουν στο χωριό είναι λιγοστοί, το καλοκαίρι η εικόνα του αλλάζει με αμέτρητους τουρίστες να επισκέπτονται την Κόρωνο για να βιώσουν την αυθεντική εμπειρία που προσφέρει στους επισκέπτες της.

Φιλώτι

Αμφιθεατρικά χτισμένο σε υψόμετρο 400 μέτρων, ανάμεσα σε δύο λόφους, στους πρόποδες του όρους Ζα (Ζευς), 18 χλμ. ανατολικά της Χώρας το μεγαλύτερο και πολυπληθέστερο χωριό της Νάξου, διαθέτει πλούσια παράδοση, αρκετά σημαντικά μνημεία και πολιτιστικά σημεία που κεντρίζουν το ενδιαφέρον του επισκέπτη.

Με 1.800, περίπου, μόνιμους κατοίκους αποτελεί έναν ολοζώντανο οικισμό που σφύζει από ζωή με την κυκλαδίτικη παράδοση να παραμένει ολοζώντανη και να αντανακλάται σε κάθε του γωνιά.

Χωρισμένο σε τρεις γειτονιές, το Ραχίδι, τον Κλέφαρο και το νεότερο Λιοΐρι  διαθέτει στενά, λιθόστρωτα δρομάκια με πληθώρα από όμορφα και προσεγμένα κτίρια. Οι βόλτες σας στα πλακόστρωτα σοκάκια σε δαιδαλώδεις σχηματισμούς με τις καμάρες και τα υπόστεγα υπόστεγα δηλαδή, ολοκληρώνονται ιδανικά στη μεγάλη κεντρική πλατεία, τη «Γέφυρα», για καφεδάκι και παραδοσιακούς μεζέδες κάτω από τον ίσκιο του αιωνόβιου πλατάνου.

Απόλλωνας

Ο παραθαλάσσιος οικισμός του Απόλλωνα βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά της Νάξου και αποτελούσε λιμένα προσέγγισης των πλοίων που εκτελούσαν την «άγονη γραμμή» των Κυκλάδων. Σήμερα, έχει εξελιχθεί σε ένα τουριστικό θέρετρο με πολλές παραλιακές ταβέρνες και καφενεία.

Το πιο ξεχωριστό, όμως, αξιοθέατό του χωριού είναι ο πιο μεγάλος από τους κούρους του νησιού, που θεωρείται προσωποποίηση του θεού Απόλλωνα ή του Διονύσου. Άλλωστε, πάνω από τον Απόλλωνα βρίσκεται ένα από τα δύο αρχαία λατομεία της Νάξου, από όπου ξεκίνησε η μαρμαρογλυπτική.