Πως η υπογονιμότητα επηρεάζει ψυχολογικά το ζευγάρι

Η υπογονιμότητα είναι ένα από τα πιο στρεσογόνα γεγονότα για τα ζευγάρια και μπορεί να οδηγήσει σε έντονα συναισθήματα ακύρωσης και απώλειας.

Όπως αναφέρουν ειδικοί από την Αμερικανική Εταιρεία Εγκυμοσύνης (APA), η υπογονιμότητα επιβαρύνει σημαντικά την ψυχολογία του ζευγαριού, το οποίο καλείται να διαχειριστεί πολλά πράγματα ταυτοχρόνως. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται οι ιατρικές αποφάσεις που πρέπει να λάβει αλλά και η αβεβαιότητα για την έκβασή τους.

Σχεδόν μοιραία, λοιπόν, πολλά ζευγάρια εκδηλώνουν άγχος, καταθλιπτικά συμπτώματα, ακόμα και εκνευρισμό ή τάσεις απομόνωσης.

Πότε χρειάζεστε βοήθεια από έναν ειδικό

Όσο φυσιολογική κι αν είναι η ψυχολογική επιβάρυνση του ζευγαριού, όμως, μερικά συναισθήματα πρέπει να προβληματίζουν. Το ίδιο και μερικά συμπτώματα που επιμένουν στον χρόνο και δεν αμβλύνονται με το πέρασμά του.

Σε τέτοια περίπτωση, το ζευγάρι μπορεί να ωφεληθεί σημαντικά από την επίσκεψη σε έναν ψυχολόγο εξειδικευμένο στην υπογονιμότητα.

Τα συναισθήματα και τα συμπτώματα που πρέπει να σας προβληματίσουν είναι τα εξής:

• Απώλεια ενδιαφέροντος για φυσιολογικές δραστηριότητες.
• Κατάθλιψη που δεν υποχωρεί.
• Δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις (με τον/την σύντροφο, την οικογένεια, τους φίλους, τους συναδέλφους)
• Αδυναμία να σκεφθείτε οτιδήποτε άλλο, εκτός από την υπογονιμότητα
• Υψηλά επίπεδα άγχους
• Μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης στην ολοκλήρωση μιας δουλειάς
• Δυσκολίες στην συγκέντρωση της προσοχής
• Αλλαγές στις συνήθειες ύπνου (π.χ. δυσκολεύεστε να αποκοιμηθείτε, ξυπνάτε συχνά το βράδυ, ξυπνάτε πολύ νωρίς το πρωί, κοιμάστε περισσότερο απ’ όσο συνηθίζατε)
• Αλλαγές στην όρεξη ή στο σωματικό βάρος (αύξηση ή μείωση)
• Αυξημένη λήψη φαρμάκων, ουσιών ή αλκοόλ
• Σκέψεις για τον θάνατο ή την αυτοκτονία
• Κοινωνική απομόνωση
• Επίμονα συναισθήματα απαισιοδοξίας, ενοχών ή ότι δεν αξίζετε τίποτα
• Επίμονα συναισθήματα πικρίας ή θυμού.

Πως μπορεί να βοηθήσει ο ειδικός

Ένας ειδικός στην ψυχική υγεία με εξειδίκευση στην υπογονιμότητα μπορεί να βοηθήσει το ζευγάρι να διαχειριστεί τις συναισθηματικές και σωματικές αλλαγές που σχετίζονται με αυτήν και με τις θεραπείες της.

Μπορεί επίσης να συμβάλλει στη λήψη αποφάσεων (π.χ. για το είδος της θεραπείας) και να δείξει στο ζευγάρι τρόπους ελέγχου του στρες, του άγχους, του φόβου, της κατάθλιψης κ.λπ.

Επιπλέον, μπορεί να το βοηθήσει να εξετάσει το ενδεχόμενο άλλων τρόπων απόκτησης οικογένειας (π.χ. υιοθεσία, δωρεά ωαρίων) και να επιλύσει τυχόν προβλήματα επικοινωνίας που έχουν αναπτυχθεί με συγγενείς και φίλους.