Πως να διαχειριστούμε την απόρριψη, διατηρώντας τον έλεγχο
Γιατί η απόρριψη πονάει τόσο πολύ; Η απόρριψη μας κάνει να νιώθουμε ότι δεν αξίζουμε αυτά που θέλουμε. Δηλαδή βαθιά μέσα μας καταλήγουμε να πιστεύουμε ότι δεν ήμασταν για κάποιον η καλύτερη επιλογή.
Πάνω από όλα η απόρριψη οδηγεί σε σύγχυση. Από τη μία σκεφτόμαστε ότι το λάθος έγινε από εμάς, και από την άλλη μήπως φταίει η άλλη πλευρά και ίσως να δώσαμε πολύ παραπάνω από ότι άξιζε το άλλο άτομο;
Ακόμα κι αν είναι νωρίς για μας να το καταλάβουμε, δεν πρέπει να εστιάζουμε εκεί, πρέπει να προχωράμε παρακάτω, αξίζουμε πολύ περισσότερα. Χρειάζεται να μάθουμε να διαχειριζόμαστε όλες τις αρνητικές καταστάσεις που μας πληγώνουν. Ο μόνος τρόπος για να ζήσουμε καλύτερα είναι να σταματήσουμε να παίρνουμε προσωπικά ό,τι νιώθουμε και ό,τι μας θίγει.
Ποιοι θα μπορούσαν να είναι λοιπόν οι τρόποι διαχείρισης της απόρριψης;
Το άτομο θα πρέπει ουσιαστικά να χτίσει μία νέα φιλοσοφία ζωής. Θα πρέπει να μάθει να αναγνωρίζει σκέψεις και συναισθήματα, να προσπαθήσει να κατανοήσει αν όντως ήταν απόρριψη αυτό που βίωσε ή αν τελικά μετέφρασε το γεγονός πιο έντονα από αυτό που ήταν στην πραγματικότητα.
Να εστιάζει στο τώρα και να μην συγκρίνει με όσα έχει βιώσει στο παρελθόν. Ανεξάρτητα με αυτό που θεωρούν οι περισσότεροι, εάν τη στιγμή που βιώνουμε την απόρριψη ή ένα έντονο πένθος, εμείς ξεκινήσουμε την ανάλυση όλων των συμπεριφορών, των επιλογών και των σχέσεων, αυτό που θα προκληθεί είναι ένα αίσθημα βαθιάς θλίψης.
Η απόρριψη πρέπει να γίνει δάσκαλος και όχι τιμωρός μας. Ας θυμόμαστε πάντα ότι μία αποτυχία, μία άρνηση, ακόμα και μία απόρριψη δεν πρέπει να την αφήσουμε να ορίσει την ταυτότητά μας, αλλά ούτε και τις μελλοντικές μας επιλογές και σχέσεις. Το άτομο θα πρέπει να μάθει από το παρελθόν, χωρίς όμως να κουβαλάει μαζί του τα ψυχολογικά τραύματα του παρελθόντος.
Η σωματική εκτόνωση και η παγίωση ηδονοτρόπων συμπεριφορών είναι ένας σημαντικός τρόπος διαχείρισης όχι μόνο της απόρριψης. Καθιερώνοντας όμως μία νέα φιλοσοφία ζωής, το άτομο θα πρέπει να μάθει να αγαπάει τον εαυτό του και να μην αναζητάει τις ευχάριστες στιγμές μόνο στις δύσκολες στιγμές στη ζωή του.
Τέλος, πρέπει να είναι επιεικής με τον εαυτό του και να έχει ανθρώπους γύρω του, που να είναι σύμμαχοί του. Οι σύμμαχοι είναι ένα δώρο στη ζωή μας, είναι πολύτιμοι, γιατί ουσιαστικά μας εμπνέουν, μας κινητοποιούν, μας βοηθούν, μας εξελίσσουν και γίνονται οι υποστηρικτές μας στις δύσκολες μας στιγμές.