Πώς ξεπερνάτε την απουσία του παιδιού;
Θυμάστε εκείνες τις φορές, όταν το παιδί ήταν ακόμη μωρό, που ανυπομονούσατε να μεγαλώσει για να κοιμηθείτε επιτέλους λίγο περισσότερο; Οι ευχές σας επιτέλους εισακούστηκαν – αν και με αρκετή καθυστέρηση – και τα πράγματα εντέλει δεν είναι και τόσο ονειρικά. Είτε συμβεί αμέσως μετά την ενηλικίωση, είτε λιγάκι αργότερα, η απουσία του παιδιού από το σπίτι σπάνια συνοδεύεται αποκλειστικά από θετικά συναισθήματα για τους γονείς. Μάλιστα, η μελαγχολία που επέρχεται έχει πάρει και ένα πολύ χαρακτηριστικό όνομα: «Σύνδρομο άδειας φωλιάς».
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που η μετάβαση του ενήλικου πια παιδιού στο δικό του σπίτι σας προκαλεί τόσο έντονα και αντιφατικά συναισθήματα. Ο κυριότερος από αυτούς, που δεν σας επιτρέπει να χαρείτε με την νεοαποκτηθείσα ανεξαρτησία του, είναι το γεγονός ότι για πολλά χρόνια παραγκωνίζατε τις δικές σας ανάγκες και επιθυμίες για χάρη των δικών του και δίνατε νόημα στην καθημερινότητά σας μέσα από τη δική του εξέλιξη. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως από εδώ και στο εξής είστε καταδικασμένοι σε μια ζωή χωρίς ικανοποίηση. Σταδιακά, τα αρνητικά συναισθήματα θα υποχωρήσουν και θα ανακαλύψετε και πάλι τη χαρά του προσωπικού χρόνου. Ως τότε, οι παρακάτω συμβουλές ίσως βελτιώσουν τη διάθεσή σας.
Πώς θα αντιμετωπίσω το σύνδρομο της άδειας φωλιάς;
Γεμίστε το πρόγραμμά σας
Όλα αυτά τα χρόνια υπήρχαν πράγματα που θέλατε να κάνετε, αλλά δεν μπορούσαν να χωρέσουν στο φορτωμένο σας πρόγραμμα. Εκμεταλλευτείτε τον επιπλέον χρόνο που δημιουργείται για να ξεκινήσετε επιτέλους εκείνο το άθλημα, να μάθετε μια ξένη γλώσσα ή να συναντάτε πιο συχνά τους φίλους σας.
Συχνά, η απουσία του παιδιού προκύπτει από τη φοίτησή του στο πανεπιστήμιο κάποιας άλλης πόλης – επομένως, ίσως έχετε τον χρόνο για νέες δραστηριότητες, αλλά αισθάνεστε ότι δεν έχετε τα χρήματα. Ωστόσο, αν ψάξετε αρκετά, θα διαπιστώσετε ότι μπορείτε να βρείτε πολύ οικονομικά ή και δωρεάν προγράμματα επιμόρφωσης ενηλίκων σε δημόσιες δομές.
Μείνετε σε επικοινωνία
Η απουσία του παιδιού συνεπάγεται πως δεν έχετε πλέον πλήρη γνώση του τι κάνει στην καθημερινότητά του, αλλά και κανέναν έλεγχο πάνω σε αυτό. Όσο επώδυνο και αν είναι, πρόκειται για αναγκαίες συνθήκες της ουσιαστικής του ενηλικίωσης. Προσπαθήστε να διατηρήσετε ένα υγιές επίπεδο επικοινωνίας, το οποίο να μην είναι υπερβολικά πιεστικό ούτε για εσάς ούτε για εκείνο – ιδανικά, αποφύγετε τα καθημερινά τηλέφωνα. Πείτε του ότι μπορεί να σας καλεί όποτε θέλει, όμως από την πλευρά σας τηρήστε ορισμένες αποστάσεις. Να θυμάστε πως του έχετε μάθει όσα χρειάζεται για να μείνει ασφαλές και να κάνει τις σωστές επιλογές, ενώ και τα λάθη είναι απαραίτητα για την εξέλιξή του.
Ξαναζωντανέψτε τη σχέση σας
Τώρα που έχετε μείνει οι δυο σας, ίσως σας έχει γίνει ξεκάθαρο πως επί σειρά ετών δεν δίνατε τη σημασία που πρέπει ο ένας στον άλλο. Αντί να το αντιμετωπίσετε ως τετελεσμένο, δείτε τον χρόνο που έχετε ο ένας για τον άλλο ως ευκαιρία για να αναθερμάνετε τη σχέση σας. Βγείτε ραντεβού, κάντε εκδρομές, μαγειρέψτε ο ένας για τον άλλο.
Κάντε παρέα με ομοιοπαθείς
Κατά πάσα πιθανότητα δεν είστε οι μόνοι στον κύκλο σας που βιώνετε αυτή τη μετάβαση. Η συντροφιά με άλλους γονείς ενήλικων παιδιών θα σας προσφέρει την ευκαιρία να μοιραστείτε τους προβληματισμούς σας και να ανταλλάξετε συμβουλές με άτομα που σας καταλαβαίνουν.
Ταξιδέψτε
Το σπίτι μπορεί να αποκτήσει αέρα φυλακής τον πρώτο καιρό μετά τη μετακόμιση του παιδιού. Μια προσωρινή, αλλά πολύ καλή, λύση είναι να κάνετε όσο περισσότερες εκδρομές μπορείτε. Αλλάζοντας παραστάσεις θα αποφύγετε ένα μεγάλο μέρος των νοσταλγικών συναισθημάτων, ενώ παράλληλα θα διευκολυνθείτε στο να αντιμετωπίσετε αυτή την αλλαγή από θετική σκοπιά.