Πόσο κοντά είναι το τέλος των μικρών και προσιτών αυτοκινήτων;
Πρόσφατα ο όμιλος της PSA ανακοίνωσε και επίσημα την κατάργηση των πιο μικρών του μοντέλων, του C1 της Citroen του 108 της Peugeot, που κατασκευάζονται μαζί με τo Aygo της Toyota στην Τσεχία. Η συνεργασία αυτή έχει ολοκληρωθεί και η επίσημη ανακοίνωση των Γάλλων απλά επιβεβαίωσε τις φήμες που ακούγονταν εδώ και καιρό.
Η PSA όμως δεν είναι η μόνη που αποστασιοποιείται από τη μικρότερη των κατηγοριών. Το ίδιο κάνει και ο όμιλος της Volkswagen με τα δικά του μίνι (VW up!, Skoda Citigo, Seat Mii), από τα οποία έχει ήδη παρουσιάσει ηλεκτρικές εκδόσεις, που έχουν κυριολεκτικά ξεπουλήσει -χάρη στις επιδοτήσεις που ισχύουν ανά χώρα- αλλά έχουν ημερομηνία λήξης (2023) εξαιτίας των αλλαγών στις προδιαγραφές παθητικής ασφάλειας που δεν θα μπορούν να καλύψει το υπάρχον πλαίσιό τους.
Η συνέχεια της Smart, που πλέον έχει αποκλειστικά ηλεκτρική γκάμα, εξασφαλίστηκε γιατί μεταβιβάστηκε στους Κινέζους της Geely. Αλλιώς θα ήταν εξαιρετικά επίφοβη.
Οι μόνοι που επιμένουν είναι οι Κορεάτες της Hyundai που πρόσφατα παρουσίασαν το καινούργιο i10 –το ίδιο ισχύει και για την Kia που ανήκει στον ίδιο όμιλο- κάτι που σημαίνει πως στο μέλλον και όχι το τόσο μακρινό, τα μικρά αυτοκίνητα, που πέρα από πρακτικά είναι και προσιτά, θα γίνονται όλο και λιγότερα.
Ο λόγος δεν είναι άλλος από τις προδιαγραφές εκπομπής ρύπων και το συνολικό μέσο όρο των 95 γραμμαρίων CO2 ανά χιλιόμετρο που θα ισχύσει και τα υψηλότατα πρόστιμα για τις αυτοκινητοβιομηχανίες που ενδεχόμενα θα επιφέρει.
Ο τρόπος υπολογισμού του μέσου όρου για κάθε κατασκευαστή -τα 95 γραμμάρια είναι ο συνολικός μέσος όρος και η αναφορά του γίνεται για λόγους ευκολίας και κατανόησης- πριμοδοτεί, όσο και αν ακούγεται περίεργο, τα μεγάλα και βαριά αυτοκίνητα και όχι τα μικρά και ελαφριά όπως τα μίνι.
Αυτός είναι ο πρώτος ανασταλτικός παράγοντας για τη μελλοντική τους παρουσία. Ο δεύτερος είναι πως η όποια προσπάθεια μείωσης των εκπομπών ρύπων τους, είτε με εξέλιξη των κινητήρων βενζίνης, είτε με χρήση συνόλων πετρελαίου και φυσικού αερίου ή εργοστασιακού υγραερίου, κοστίζει αρκετά. Και αυτό σε μια κατηγορία που η χαμηλή τιμή είναι λόγος αγοράς με σημαντικό ειδικό βάρος και τα περιθώρια κέρδους των κατασκευαστών ιδιαίτερα περιορισμένα.
Θέμα κόστους τίθεται και για τις αμιγώς ηλεκτρικές εκδόσεις -για παράδειγμα το νέο και πλήρως ηλεκτρικό Fiat 500 είναι εξίσου αν όχι πιο ακριβό με τα Peugeot e-208 και Corsa-e που ανήκουν στην αμέσως επόμενη κατηγορία- οπότε και αυτή δεν είναι ουσιαστικά λύση για τη συγκεκριμένη κατηγορία.
Με καθαρά οικονομικά κριτήρια οι αυτοκινητοβιομηχανίες δεν έχουν κανένα λόγο να επενδύσουν στα πιο μικρά των αυτοκινήτων, όμως από την άλλη οι μεγάλοι σε όγκο κατασκευαστές θέλουν και πρέπει να είναι full liners. Να δίνουν δηλαδή το παρόν, αν είναι δυνατόν, σε όλες τις κατηγορίες, προκειμένου να διευρύνουν και τη βάση στην οποία απευθύνονται.
Όπως χαρακτηριστικά είπε εκπρόσωπος της PSA στο Reuters «για την πιο μικρή κατηγορίας χρειάζεται μια καινούργια ιδέα». Την οποία ψάχνουν όλοι αλλά μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν βρίσκουν…