Τα παιδιά έχουν τους δικούς τους φόβους, τους οποίους δυσκολεύονται να διαχειριστούν μόνα τους. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει οπωσδήποτε να τα αφήσετε ανεπηρέαστα από τους αντίστοιχους δικούς σας.
Άραγε γιατί και πώς πρέπει να γίνει αυτό; Το ιδανικό θα ήταν να μπορούσατε να εκλογικεύσετε όλους τους φόβους σας, όμως κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό για κανέναν άνθρωπο και ιδιαίτερα για όσους αφορούν το παιδί σας. Ξέρετε ότι δεν είναι τα πάντα στο χέρι σας και αυτό σας δημιουργεί αναστάτωση. Κάτι που θα βοηθούσε θα ήταν να σκεφτείτε το εξής απλό: όσα φοβάστε εσείς δεν είναι απαραίτητο να τα φοβάται και το παιδί, ούτε θα βιώσει απαραίτητα τις δικές σας εμπειρίες, απόρροια των οποίων είναι αρκετοί από τους φόβους σας.
Μέρος του ρόλου σας είναι να εμπνέετε ασφάλεια και σιγουριά στο παιδί γενικά, αλλά και ειδικά στη διαχείριση των φόβων του. Αυτό λοιπόν προϋποθέτει ότι δεν εκδηλώνετε στο παιδί τους δικούς σας φόβους. Ένας ακόμα λόγος που είναι λάθος να εξωτερικεύετε στο παιδί τους φόβους σας είναι ότι μπορεί να χάσετε το μέτρο και από το υπερβολικό ενδιαφέρον σας να του ασκείτε πίεση και να το κάνετε να νιώθει ανάξιο στο να διαχειριστεί μόνο του κάποιες καταστάσεις. Από τη στιγμή που θέλετε το παιδί σας να μπορεί να διαχειρίζεται τους φόβους του, δεν είναι λογικό να μην μπορείτε να το κάνετε εσείς που έχετε και την εμπειρία και την τεχνογνωσία. Αφήστε που πρέπει να του δώσετε και το καλό παράδειγμα!