Τέμπη: «Είχα αποδεχθεί ότι θα πεθάνω στο τρένο» – Συγκλονίζουν οι διασωθέντες
Μιλώντας στο MEGA και τον Νίκο Ευαγγελάτο, ο Βασίλης Νεθερίδης, σύντροφος θύματος και επιζών, έκανε λόγο για τραγικές εικόνες.
«Μπήκαμε από την Αθηνά στις 19.20 και κάτσαμε στο κυλικείο κατευθείαν, θέλαμε καφέ και να φάμε κάτι. Επιστρέφαμε από το πατρινό καρναβάλι. Περάσαμε τη Λάρισα, καθυστερήσαμε στο Παλαιοφάρσαλο.
»Σε κάποια φάση ένιωσα ότι θα ήταν καλύτερο να κάτσουμε πιο πίσω σε κάποια καλύτερη θέση, ‘μήπως να πάω να κοιτάξω πίσω αν υπάρχει θέση να κάτσουμε’ είπα στην Κλαούντια (σ.σ. σύντροφό του που πέθανε στο τρένο) και μου λέει ‘πήγαινε τώρα’. Παραξενεύτηκα που μου μίλησε έτσι και πήγα χωρίς δεύτερη σκέψη».
Τα επόμενα δευτερόλεπτα έγινε η μοιραία σύγκρουση.
«Μετά από πέντε βήματα, μπήκα στο τρίτο βαγόνι, άκουσα ένα τεράστιο μπαμ και μετά λιποθύμησα. Έχω κάποια χτυπήματα, σύρθηκα σε όλο το βαγόνι. Ξύπνησα μετά από 10 λεπτά από τον καπνό που με έπνιγε. Άρχιζαν άτομα να φωνάζουν ‘καιγόμαστε ζωντανοί, δε θέλουμε να πεθάνουμε’, δεν είχα καταλάβει τι είχε συμβεί, ήμουν σοκαρισμένος.
»Είχα αποδεχτεί ότι θα καώ και εκείνη την στιγμή από πάνω μου είχα ένα παράθυρο. Βγήκα, και αυτό που αντίκρισα δεν μπορώ να το εξηγήσω καν. Ήταν απλά τραγωδία, άρρωστη ταινία».
Για τον ίδιο, αυτό που τον στοιχειώνει είναι ότι σώθηκε, όπως λέει, εξαιτίας της συντρόφου του.
«Αυτό δεν μπορώ να διαχειριστώ αυτήν την στιγμή. Όταν την έψαχνα, δεν μπορούσα να βρω ούτε καν το κυλικείο».
«Υπήρχαν και άλλοι επιβάτες στο τρένο»
Αίσθηση ωστόσο προκαλούταν τα όσα είπε στο LIVE NEWS και για άλλους επιβάτες που βρίσκονταν στο κυλικείο, οι οποίοι δεν έχουν ταυτοποιηθεί.
«Ήταν ένα ζευγάρι Άγγλοι, μεγάλης ηλικίας 40 με 50 ετών. Δεν έχει ακουστεί κάτι για αυτούς τους δύο ανθρώπους».
Όπως λέει, δίπλα του καθόταν και ένας άνδρας, Ρουμανικής υπηκοότητας, ο οποίος δεν έχει αναζητηθεί.
«(…) Νιώθω πολύ άσχημα και δεν ξέρω, είμαι σε μια πολύ περίεργη κατάσταση, απλά δεν έχω λόγια. Θέλω να ευχηθώ σε κάθε άνθρωπο να μη δουν ποτέ τα ματιά του ό,τι είδαν τα δικά μας και να μην νιώσουν ποτέ οι ψυχές τους ό,τι ένιωσαν οι δίκες μας».