Τέμπη: Το MEGA στο δρομολόγιο του θανάτου – Ραγίζουν καρδιές οι μαρτυρίες των συγγενών των θυμάτων

Με αίμα γράφτηκε στην κοιλάδα των Τεμπών η μεγαλύτερη σιδηροδρομική τραγωδία της χώρας. Ένα χρόνο μετά όλα αλλάζουν στα λόγια και όλα τα ίδια μένουν στην ουσία.

To MEGA ακολούθησε το δρομολόγιο του θανάτου για 57 ψυχές. Ο καθένας από τον δικό του σταθμό, ο καθένας με τη δική του ιστορία.

«Ήταν παιδιά στην ηλικία μου, φοιτητές και φοιτήτριες και στη δική μου σχολή είχαμε δυο άτομα που σκοτώθηκαν», δηλώνει μία φοιτήτρια.

Μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών η Βάσω, μητέρα της φοιτήτριας συνοδεύει πάντα την κόρη της έως το σταθμό Λαρίσης, να αγκαλιάσει και να φιλήσει το παιδί της πριν φύγει.

«Το παιδί μου ταξιδεύει και κάθε φορά τρέμω», λέει.

Σήμερα έναν χρόνο μετά το δυστύχημα κάποιοι ανεβαίνουν στο τρένο για πρώτη φορά. Πολλοί από αυτούς έχουν δεύτερες σκέψεις, άλλοι νιώθουν ασφαλείς. Όλοι πάντως εύχονται να μην συμβεί ποτέ ξανά, και να δοθεί δικαίωση στη μνήμη των θυμάτων

«Είναι μια ένδειξη διαμαρτυρίας. Άδειο είναι το τρένο. Και εγώ επειδή δεν βρήκα λεωφορείο για αυτό το επέλεξα», «Τα πράγματα παραμένουν τα ιδία. Δεν έχουν αλλάξει τρίποντα το προσωπικ’π είναι πιο ευγενικό, μέχρι εκεί», λένε οι επιβάτες,

Τα «τυφλά» σημεία

Από τον Δομοκό μέχρι τη Λάρισα για 90 χλμ η γραμμή είναι μονή, αφού η δεύτερη επισκευάζεται. Μετά τον Daniel η ταχύτητα σε αυτό το κομμάτι που μπορεί να αναπτύξει το τρένο είναι 80 χλμ την ώρα.

«Δεν έχει αλλάξει τίποτα στην ουσία σημαντικό», «Η ταχύτητα είναι λιγότερη από πριν», τονίζουν οι επιβάτες του τρένου.

Έναν χρόνο μετά και η τηλεδιοίκηση συνεχίζει να μην λειτουργεί από το Λιανοκλαδι μέχρι τη Λάρισα, από το χλμ 218 μέχρι το χλμ 345.

Αυτό που έχει αλλάξει είναι οι ταχύτητες. Από 160 χλμ… 140 στα τμήματα οπού υπάρχει τηλεδιοίκηση και 120 όπου δεν υπάρχει. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής υπάρχουν και πολλές βραδυπορίες στο δίκτυο εξαιτίας σφαλμάτων από την κακοκαιρία Daniel.

«Γίνονται τακτικές επιθεωρήσεις στο προσωπικό, ώστε να τηρούνται όλοι οι κανονισμοί, παρακολουθούνται συχνά – πυκνά οι συνομιλίες στα ραδιοτηλέφωνα. Υπάρχει μια αυξημένη επιτήρηση», αναφέρει ο μεταβατικός διευθύνων σύμβουλος ΟΣΕ, Παναγιώτης Τερεζάκης.

Τις πρώτες κρίσιμες ώρες, όπως λένε οι πραγματογνώμονες, ο χώρος του δυστυχήματος αφέθηκε αφύλακτος με αποτέλεσμα να έχει πρόσβαση ο οποιοσδήποτε. Την πρώτη ημέρα απομακρύνθηκε το βαγόνι Β2, τη δεύτερη ημέρα το βαγόνι του κυλικείου και την έκτη ημέρα οι έρευνες είχαν ολοκληρωθεί.

Τότε ξεκίνησε το μπάζωμα. Μία ενέργεια, για την οποία οι συγγενείς των θυμάτων ζητούν ακόμα απαντήσεις.

Ενώ εκτός λειτουργίας βρίσκονται αρκετές γραμμές: Λάρισα – Βόλος, Λιανοκλάδι – Στυλίδα και Παλαιοφάρσαλο – Καλαμπάκα.

Επιπλέον, το σύστημα αυτόματης πέδησης (ETCS), που θα μπορούσε να είχε αποτρέψει την τραγωδία δεν έχει ακόμη τεθεί σε λειτουργία.

Πριν την 28η Φεβρουαρίου του 2023 τα δρομολόγια Αθήνα – Θεσσαλονίκη ήταν έξι. Μετά την τραγωδία έγιναν πέντε και μετά την κακοκαιρία Daniel τέσσερα.

Το τρένο στο σημείο μηδέν

Ανατριχίλα. Αυτό είναι το συναίσθημα που νιώθουν οι επιβάτες όταν το τρένο περνά από το σημείο μηδέν.

Έναν χρόνο μετά οι πληγές παραμένουν ανοιχτές. Γονείς, αδέλφια, φίλοι δεν θα ξεχάσουν ποτέ και δεν μπορούν καθώς το οφείλουν στα παιδιά τους.

«Της μιλάω κάθε μέρα. Έχω την αίσθηση ότι είναι εδώ δίπλα μου, με ακούει με στηρίζει», δηλώνει ο Ηλίας Παπαγγελής, ο πατέρας της Αναστασίας.

«Αυτός ο χρόνος ήταν άσχημος, οδυνηρός, αλλά αντέχουμε όλοι μας», αναφέρει ο Αντώνης Ψαρώπουλος.

Ο Βαγγέλος Βλάχος, αδερφός του Βάιου, αναφέρει «είμαστε τρία αδέλφια. Έχω μείνει με την αδελφή μου τη δίδυμη. Μας λείπει πάρα πολύ».

57 κεριά φωτίζουν 57 σταυρούς. Ένα μικρό κορίτσι κρατά μια σημαία, μια προσευχή της τέχνης για τα θύματα της τραγωδίας από τον γλύπτη Ευάγγελο Τύμπα.

Σήμερα στο σημείο της τραγωδίας στήθηκαν 57 καρφιά. Ένα καρφί για κάθε ψυχή που έφυγε εκείνο το βράδυ.