Το μικρό ψάρι τελικά τρώει το μεγάλο

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον παλαιοβιολόγο Τζόναθαν Πέιν της Σχολής Γεωεπιστημών και Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνιας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Science», εξέτασαν διαχρονικά τις απειλές εναντίον των θαλάσσιων οργανισμών κατά τα τελευταία 500 χρόνια. Στη συνέχεια, έκαναν σύγκριση με το απώτατο παρελθόν, μελετώντας απολιθώματα έως πριν από 445 εκατ. χρόνια. Συνολικά μελετήθηκαν 2.500 θαλάσσια είδη, σύγχρονα και εξαφανισμένα.

«Το αρχείο των απολιθωμάτων μάς δείχνει με πειστικό τρόπο ότι αυτό που συμβαίνει στους σύγχρονους ωκεανούς, είναι πραγματικά διαφορετικό από αυτό που συνέβη στο παρελθόν», δήλωσε ο ερευνητής Νόελ Χάιμ.

Διανύουμε την έκτη μαζική εξαφάνιση των ειδών

Η βασική διαφορά, κατά τους ειδικούς, είναι ότι στην εποχή μας τα μεγαλύτερα ψάρια για πρώτη φορά αποτελούν τέτοιο στόχο κατά προτίμηση. Η μελέτη υπολόγισε ότι ένας δεκαπλασιασμός του μεγέθους ενός ψαριού αυξάνει κατά 13 φορές τον κίνδυνο εξαφάνισής του.

Στη Γη έχουν προηγηθεί πέντε μαζικές εξαφανίσεις ειδών κατά τα τελευταία 550 εκατομμύρια χρόνια. Τώρα, βρίσκεται σε εξέλιξη η έκτη μεγάλη εξαφάνιση και αυτή, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, θα ξεπεράσει τις προηγούμενες στον αριθμό των ειδών και στην ταχύτητα με την οποία θα εξαφανισθούν. Κι ενώ στις προηγούμενες μαζικές εξαφανίσεις, είτε τα μικρότερα είδη κινδύνευαν περισσότερο, είτε το μέγεθος δεν έπαιζε ρόλο, σήμερα το να είναι μεγάλο ένα ζώο, είναι σοβαρό μειονέκτημα.

«Όσο μεγαλύτερος είσαι σήμερα πια στις θάλασσες, τόσο περισσότερο κινδυνεύεις με εξαφάνιση», είπε ο Πέιν και τόνισε ότι αυτή η επιλεκτική αντιμετώπιση σε βάρος των μεγάλων θαλάσσιων οργανισμών μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για την υγεία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων σε μεγάλο βάθος χρόνου.

Κάτι ανάλογο συνέβη στην ξηρά και οδήγησε στην εξαφάνιση μεγάλων ζώων, όπως τα μαμούθ από τους κυνηγούς. «Κάθε φορά που οι άνθρωποι μπαίνουν σε ένα νέο οικοσύστημα, τα μεγαλύτερα ζώα σκοτώνονται πρώτα», επεσήμανε ο Χάιμ.