Tο «στρατηγικό δίλημμα» των Ουκρανών στο Χάρκοβο: Τι λένε αναλυτές για τον κύριο στόχο των Ρώσων

Η επίθεση που εξαπέλυσε η Ρωσία στο βορειανατολικό θέατρο επιχειρήσεων της Ουκρανίας με σημείο αναφοράς το Χάρκοβο έχει προκαλέσει αρκετά προβλήματα στο Κίεβο, αφού δημιούργησαν ένα «στρατηγικό δίλημμα» στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι και στην στρατιωτική ηγεσία των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων αναφορικά με τον τρόπο που θα πρέπει να αναπτύξουν τα στρατεύματά τους απέναντι στους Ρώσους εισβολείς.

Αναλυτές και στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες σχολίασαν την επίθεση στο Χάρκοβο, από την οποία οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις έχουν καταλάβει μέχρι στιγμής, δεκάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα και αρκετά χωριά στην ουκρανική βορειοανατολική περιφέρεια, λέγοντας πως ο στόχος της Μόσχας δεν είναι η κατάληψη της δεύτερης μεγαλύτερης ουκρανικής πόλης, αλλά αντίθετα εξυπηρετεί έναν ευρύτερο σχεδιασμό για την αποδυνάμωση των ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων και των γραμμών ανεφοδιασμών τους.

Αρχικά, το μέγεθος των ρωσικών στρατευμάτων που συμμετέχουν στην επίθεση είναι μικρότερος από αυτόν που θα απαιτούνταν για την κατάληψη του Χαρκόβου, μια προσπάθεια που απέτυχε εξάλλου και στις πρώτες φάσεις της εισβολής τον Φεβρουάριου του 2022, ωστόσο είναι επαρκείς ώστε να προκαλέσουν τεράστια φθορά στους αμυνόμενους και να τους αναγκάσουν να χρησιμοποιήσουν πυρομαχικά και πολύτιμους πόρους.

Η επίθεση αυτή πραγματοποιείται σε μια ιδιαίτερη χρονική συγκυρία για την Ουκρανία, καθώς οι ΗΠΑ και οι συμμαχικές χώρες προσπαθούν να συγκεντρώσουν σημαντικές προμήθειες στρατιωτικών εξοπλισμών, κυρίως οβίδες πυροβολικού και συστήματα αεράμυνας, ενώ ο προεκλογικός αγώνας για τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ εντείνεται, δημιουργώντας εμπόδια στην προώθηση της αμερικανικής στρατιωτικής υποστήριξης προς το Κίεβο τόσο διεθνώς όσο και στο εσωτερικό της χώρας.

Το «στρατηγικό δίλημμα»

Το γεγονός ότι το Χάρκοβο βρίσκεται στα σύνορα με την Ρωσία, επιτρέπει στη Μόσχα να κινητοποιεί σημαντικό αριθμό δυνάμεων πεζικού, τεθωρακισμένων, μη επανδρωμένων οχημάτων και πυροβολικού, που μπορούν να πλήξουν αποτελεσματικά ουκρανικές θέσεις, δίχως να εκτίθενται στα ουκρανικά αντίποινα.

Την ίδια στιγμή φέρνουν το Κίεβο σε μια δύσκολη θέση, όπου πρέπει να πάρει μια σκληρή απόφαση, δηλαδή να κρίνει τι θεωρεί πιο σημαντικό, την υπεράσπιση ενός βασικού στόχου ή την διατήρηση της πρώτης γραμμής.

Με άλλα λόγια, είτε οι Ουκρανοί θα υπερασπιστούν με κάθε κόστος την πρώτη γραμμή, με κόστος τεράστιες απώλειες σε στρατιωτικό προσωπικό και μέσα είτε θα προστατέψουν τις πολύτιμες(και όχι τόσο αριθμητικά μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή αυτή, με κόστος την υποχώρηση και την παραχώρηση εδαφών στους Ρώσους.

Προφανώς πρόκειται για μια πολιτική απόφαση, με σαφείς στρατιωτικές προεκτάσεις, αφού οι γραμμές ανεφοδιασμού κινδυνεύουν και τα αποθέματα των πυρομαχικών, ιδίως του πυροβολικού, στερεύουν.

Οι αναλυτές εκτιμούν ότι επί του παρόντος τα εδαφικά κέρδη των Ρώσων δεν έχουν μεγάλη σημασία και βαρύτητα, ωστόσο η Ουκρανία θα πρέπει να αποφασίσει πως θα κινηθεί και με ποιο τρόπο οι στρατιωτικές της δυνάμεις θα αντισταθούν με κίνδυνο να επεκτείνουν τις γραμμές ανεφοδιασμού τους.