Το τέλος της ατρόμητης αντάρτισσας του Κουρδιστάν και η οργή για τον τρόπο που την αποκάλεσαν

Ποια ήταν η  Άσια Ραμάζαν Αντάρ

Γεννήθηκε το 1996 στα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία. Γενέθλια πόλη της ήταν η Καμισλί. Ήρθε από μικρή ηλικία αντιμέτωπη με μια κοινωνία που υποβαθμίζει σε απόλυτο βαθμό το ρόλο της γυναίκας.

Η ίδια είχε αναγκαστεί να τελέσει ένα γάμο που δεν ήθελε. Με τη βία την πάντρεψαν αλλά εκείνη δεν άντεξε και μετά από μόλις τρεις μήνες χώρισε και έφυγε από την πόλη της.

Με την άνοδο του Ισλαμικού Κράτους θεώρησε πως ήταν μια μάχη που έπρεπε και η ίδια να λάβει μέρος και έτσι το 2014 εντάχθηκε στις τάξεις του Yekîneyên Parastina Jin‎ (YPJ) που είναι το γυναικείο τμήμα των Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG) των Κούρδων.

Μέσα στα λίγα χρόνια που έζησε σαν αντάρτισσα πρόλαβε να διακριθεί στις μάχες για το θάρρος και την αυταπάρνησή της. Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες που οι τζιχαντιστές κατατροπώθηκαν ενώ συμμετείχε και σε πέντε ειδικές επιχειρήσεις που περιελάμβαναν από εξοντώσεις ηγετικών αντιπάλων μέχρι και ανακαταλήψεις εδαφών που είχαν πέσει στα χέρια των μελών του ISIS.

Όσοι έζησαν δίπλα της λένε πως δεν δίστασε ποτέ να μπει στη φωτιά. Το νεαρό της ηλικίας φαίνεται πως κάθε φορά υπερνικούσε το αίσθημα της αυτοσυντήρησης και το πάθος της νικούσε τον φόβο της.

Το πολεμικό όνομα που τους είχε δοθεί ήταν το Viyan Antar.  Ήταν η αρχηγός της μονάδας της και χειρίστρια βαρέων όπλων. Μέσα σε δύο χρόνια έξι συγγενείς της -ξαδέλφια και θείοι- σκοτώθηκαν στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους αλλά ούτε αυτό την εμπόδισε από το να συνεχίσει τον αγώνα της.

Η φονική ενέδρα στην οποία έχασε τη ζωή της

Οι μάχες μεταξύ των κούρδων μαχητών και των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους ήταν πάντοτε σκληρότατες και δίχως κανένα έλεος. Πέρα από οτιδήποτε άλλο ήταν και η σκληρή μάχη μεταξύ δυο κόσμων. Του κόσμου της ελευθερίας απέναντι στον κόσμο της σκλαβιάς. Του φωτός ενάντια στο σκοτάδι.

Στις 30 Αυγούστου του 2016 η μονάδα της Ανταρ ξεκινά για μια ακόμα επιχείρηση κατά των τζιχαντιστών. Αυτή τη φορά ήταν στην πόλη Μανμπίτζ.

Σύμφωνα με όσα στοιχεία και λεπτομέρειες έχουν γίνει γνωστά για εκείνη τη μάχη η Αντάρ έδωσε τη ζωή της για να αποτρέψει βομβιστική επίθεση εναντίον της ομάδας της. Ειδικότερα, τρία αυτοκίνητα γεμάτα εκρηκτικά επιτέθηκαν στη μονάδα της. Παρά το γεγονός ότι οι Κούρδοι μαχητές κατάφεραν να καταστρέψουν τα δυο από αυτά, ο οδηγός του τρίτου πρόλαβε να ενεργοποιήσει τα εκρηκτικά με αποτέλεσμα να ανατιναχτεί.

Η κούρδισσα μαχήτρια αν και είδε πως οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος της, επιχείρησε να σταματήσει τον τζιχαντιστή από το να πυροδοτήσει τα εκρηκτικά. Ήξερε και η ίδια πως οι πιθανότητές δεν είναι υπέρ της, αλλά δεν σταμάτησε. Όταν έγινε η έκρηξη, δυστυχώς, η Άσια Ραμάζαν Αντάρ ήταν πολύ κοντά με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή της.

Η θλίψη και το πένθος κυρίευσαν τις μονάδες των κούρδων ανταρτών. Θρήνησαν την απώλεια της Αντάρ και πολλοί από αυτούς ανέβασαν στα social media φωτογραφίες της για να την τιμήσουν με λόγια συγκινητικά. Τότε ήταν που κάποια δυτικά media την είχαν παρουσιάσει ως την «Αντζελίνα Τζολί του Κουρδιστάν», λόγω και της ομοιότητάς της με τη χολιγουντιανή σταρ.

Οργή για τη σύγκριση με την Αντζελινα Τζολί

«Η Αντάρ ήταν σύμβολο του αγώνα και όχι σύμβολο του σεξ», φώναζαν οι κούρδοι μαχητές εκείνες τις πρώτες ημέρες προκειμένου να σταματήσει αυτή η σύγκριση που για εκείνους ήταν κάτι παραπάνω από προσβλητική καθώς αμαύρωνε την συντρόφισσά τους.

Αυτή η σύγκριση ήταν αρκετή για να προκαλέσει την οργή των συμπολεμιστών της, οι οποίοι έκαναν λόγο για σεξισμό και αντιμετώπιση της πολεμίστριας ως αντικειμένου.

Ειδικά από τις κουρδικές Μονάδες Προστασίας Γυναικών (YPJ), στις οποίες ανήκε και η Ραμαζάν, ξεκαθάριζαν πως η φιλοσοφία αυτών των γυναικών είναι η απλότητα και η σεμνότητα. Βάσει αυτής της φιλοσοφίας, κανείς δεν κρίνεται από την εξωτερική του εμφάνιση, ενώ το κάθε άτομο προχωρά στις δικές του προσωπικές θυσίες και υποχωρήσεις με γνώμονα το κοινό καλό.

«Όλη η φιλοσοφία του YPJ στρέφεται εναντίον του σεξισμού και λειτουργεί αποτρεπτικά στο να χρησιμοποιούνται οι γυναίκες σαν σεξουαλικά αντικείμενα. Θέλουμε να δώσουμε στις γυναίκες τη θέση που τους αξίζει στην κοινωνία, θέλουμε να τους ανήκει το πεπρωμένο τους. Η Viyan πέθανε γι’ αυτά τα ιδανικά, αλλά ο τύπος ούτε που ασχολήθηκε με αυτά, για τα οποία εκείνη έδωσε και τη ζωή της ακόμη. Δεν γράφτηκαν πουθενά όσα πέτυχε για τις γυναίκες της Ρογιάβα όλα τα προηγούμενα χρόνια», εξηγούσε ένας από τους ανθρώπους που πολέμησαν στο πλευρό της.