Τραγωδία στα Τέμπη: Στέρεψαν τα δάκρυα και έγιναν οργή

Στέρεψαν τα δάκρυα και έγιναν οργή.

Δεκάδες οικογένειες θρηνούν τους ανθρώπους τους , τα παιδιά, τους συντρόφους, τους γονείς τους.

Και οι 57 με μία βαλίτσα στο χέρι επιβιβάστηκαν στο μοιραίο InterCity και έφυγαν για το αιώνιο ταξίδι.

Μας έμεινε το εισιτήριο στο χέρι λέει στο MEGA με τρεμάμενη φωνή ο πατέρας του 52χρονου Βασίλη Κωττά που είχε πάει για τριήμερο στην Αθήνα και επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη.  O γιος του ξεψύχησε στο δεύτερο βαγόνι.

«Όταν ταξίδευε μιλήσαμε πολλές φορές και στις 11 που βρισκόταν στη Λάρισα περίπου επικοινωνήσαμε ρωτώντας τον γιατί δεν έχει φτάσει και λέει επειδή έχει καθυστέρηση. Μπαμπά, μαμά κοιμηθείτε μόνο λέει δέστε τα σκυλιά για να μπω στον αυλόγυρο», λέει ο πατέρας του.

Ο Βασίλης κατέβαινε συχνά στην Αθήνα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Τις περισσότερες φορές έπαιρνε το αυτοκίνητο του, αυτή τη φορά επέλεξε το τρένο για περισσότερη ασφάλεια.

Η μοίρα του επιφύλασσε το χειρότερο παιχνίδι…

Ένας χωρισμός χωρίς επιστροφή…ένα κενό που δεν ξαναγεμίζει…

Ο Βασίλης Νεθερίδης θα πει σήμερα ότι η 21 ετών κοπέλα του Κλαούντια Λάττα του έσωσε τη ζωή. Και οι δύο επέβαιναν στο μοιραίο τρένο.

Η Κλαούντια λίγο πριν τη σύγκρουση του ζήτησε να φύγει από το βαγόνι 2 που καθόντουσαν και να ψάξει θέσεις στα τελευταία βαγόνια, έτσι σώθηκε.

Ένα μεγάλο «γιατί» ακούγεται από τα χείλη του θείου της 19χρονης Αναστασίας Παπαγγελή από τα Καλάβρυτα. Φοιτήτρια γεωπονικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου που επέβαινε στο τρίτο βαγόνι.

Ο θείος της Αναστασίας Παπαγγελή δηλώνει: «Yπάρχει ένα μεγάλο γιατί. Γιατί να συμβεί αυτό όχι μόνο σε αυτό το αγγελούδι μας αλλά και σε όλα τα παιδάκια. Αυτό το μεγάλο ερώτημα είναι που έχει μείνει στους γονείς στους φίλους στους συγγενείς. Γιατί…γιατί να συμβεί το 2023 δύο τρένα το ένα να πηγαίνει πάνω στο άλλο».

«Τον πήγα εγώ στο σταθμό να πάρει το τρένο»

Ο 35χρονος Σπύρος Βούλγαρης ήταν ο οδηγός της εμπορικής αμαξοστοιχίας που συγκρούστηκε με την επιβατική.

Το βαγόνι του δέχθηκε όλο το φορτίο και την σφοδρότητα της σύγκρουσης. Οι λαμαρίνες λειτούργησαν σαν λεπίδες, δεν υπήρξε περιθώριο αντίδρασης και επιβίωσης.

Ο πατέρας του, αδικοχαμένου οδηγού μίλησε στη Δανάη Μπάρκα. Βρισκόταν μαζί με τον γιο του το τριήμερο της Αποκριάς στο Λιανοκλάδι. Τον πήγε ο ίδιος στον σταθμό ώστε να φύγει για τη δουλειά του, δεν επέστρεψε ποτέ.

Όλοι εμείς μικροί μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής. Βουβοί μπροστά στην ανείπωτη θλίψη…