Τζον Κένεντι jr: Το μοιραίο λάθος το βράδυ του αεροπορικού δυστυχήματος που στοίχισε τη ζωή στον «πρίγκιπα» της Αμερικής

Δύο δεκαετίες αργότερα, μια νέα, εκ βαθέων βιογραφία με τίτλο «America’s Reluctant Prince» του ιστορικού Στίβεν Μ. Κίλλον, εξετάζει την ζωή του 38χρονου Τζον Κένεντι Τζούνιορ και τα γεγονότα που περιέβαλαν το θανατηφόρο αεροπορικό δυστύχημα κατά την διάρκεια δύσκολων καιρικών συνθηκών.

Οι τελευταίες ώρες πριν την μοιραία πτήση

Ο Κίλλον συνάντησε τον Τζον Κένεντι Τζούνιορ στο πανεπιστήμιο του Μπράουν το 1981 όταν ήταν βοηθός διδασκαλίας του. Οι δυο τους έγιναν φίλοι, με βάση την αμοιβαία αγάπη τους για την ιστορία και το racquetball, που συχνά έπαιζαν μαζί. Ο Κίλλον, στην βιογραφία του, περιγράφει τις τελευταίες ώρες του Τζον Κένεντι Τζούνιορ και το πώς το απόγευμα της 16ης Ιουλίου 1999, ο γιος της Τζάκι Κένεντι έλεγξε τον καιρό προτού φύγει από το γραφείο του για το αεροδρόμιο του Έσεξ στο Νιου Τζέρσεϊ, όπου φυλούσε το αεροπλάνο του.

Η πρόβλεψη έδινε καθαρό ουρανό, κάτι το οποίο «ήταν σημαντικό, γιατί πετούσε κάτω από τους κανόνες οπτικής πτήσης αντί να βασίζεται στα όργανα» γράφει ο Κίλλον (ο Τζον Κένεντι Τζούνιορ είχε ολοκληρώσει μόνο από τα μισά μαθήματα στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τα όργανα των αεροσκαφών, εκείνη την εποχή).

Αλλά ο καιρός επιδεινώθηκε στο διάστημα από την αναχώρηση του Τζον από το γραφείο του και την άφιξή του στο αεροδρόμιο. Όταν το αεροπλάνο του απογειώθηκε στις 8:30 μ.μ. κατευθυνόταν σε μια παχιά ομίχλη. Λίγο μετά τις 9:40 μ.μ., ο Τζον Κένεντι Τζούνιορ αποπροσανατολίστηκε και το αεροπλάνο του εισήλθε σε μια καθοδική σπείρα.

Η λάθος κρίση του Τζον Κένεντι Τζούνιορ

«Δεν έπρεπε να πετάξει εκείνο το βράδυ» λέει ο Κίλλον στο περιοδικό People. «Στην πρώτη ένδειξη κινδύνου, θα έπρεπε να είχε κάνει ότι έκαναν πολλοί πιλότοι εκείνη την νύχτα και να πετάξει προς την στεριά, μακριά από τον ωκεανό, να σταματήσει κάπου για το βράδυ και να συνεχίσει το επόμενο πρωί». Και για τον Κίλλον, ήταν δύσκολο να γράψει μια τέτοια διαπίστωση.

«Ήταν η λανθασμένη κρίση του Τζον Κένεντι Τζούνιορ που οδήγησε στον θάνατο του και σε αυτόν της συζύγου του και της αδερφής της και δεν υπάρχει δικαιολογία γι’ αυτό. Ο Τζον φέρει την ευθύνη της απερισκεψίας του εκείνο το βράδυ και μόνο ο Τζον» λέει ο Κίλλον. «Αυτό δεν είναι εύκολο για μένα να το λέω, αλλά όταν έγραψα αυτό το βιβλίο, αποφάσισα να αναλάβω τις ευθύνες μου ως ιστορικός έναντι της φιλίας. Η ιστορική αλήθεια είναι αυτό που μένει».

Βαθύτατα ψυχικά τραυματισμένος από τους πολλούς θανάτους στη ζωή του

Στο πλαίσιο της έρευνάς του, ο Κίλλον διερεύνησε τα πολλαπλά ψυχικά τραύματα που είχε ο Τζον Κένεντι Τζούνιορ στην νεανική του ζωή και πήρε συνέντευξη από έναν ψυχολόγο του πανεπιστημίου Κολούμπια που ειδικεύεται στο τραύμα.

«Ο Τζον βίωσε περισσότερο θάνατο στην σύντομη ζωή του, από ότι οι περισσότεροι άνθρωποι» σημειώνει ο Κίλλον: η δολοφονία του πατέρα του αλλά και ο θάνατος του θείου του Ρόμπερτ Κένεντι, μεταξύ άλλων.

«Όταν σκέφτεται κανείς το τραύμα που είχε ο Τζον, δεν είναι μόνο η δολοφονία του πατέρα του, είναι και ο θείος του που τον είχε σαν πατέρα και αργότερα ο Αριστοτέλης Ωνάσης, που ήταν πατριός του» λέει ο Κίλλον. «Το τραύμα επιδεινώνεται από το γεγονός ότι ο Τζον εγκατέλειψε το μοναδικό σπίτι που γνώριζε ποτέ, τον Λευκό Οίκο. Άλλαξαν τέσσερα σπίτια μέσα σε ένα χρόνο μετά την δολοφονία του πατέρα του. Και μέσα σε όλα αυτά, υπήρχαν και οι Μυστικές Υπηρεσίες, μια συνεχής υπενθύμιση του τι συνέβη στον πατέρα του και το γεγονός πως η δική του ζωή θα μπορούσε επίσης να κινδυνεύει».

Όσοι βιώνουν τον θάνατο, θέλουν να ζήσουν την ζωή στο έπακρο

Μιλώντας στον ψυχολόγο, ο Κίλλον, ήθελε να μάθει πώς μπορεί να είχε επηρεάσει αυτό τον Τζον Κένεντι Τζούνιορ. «Αυτό που έμαθα ήταν πως ένας από τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι ανταποκρίνονται σε αυτό το είδος του τραύματος, είναι να αναζητούν τον κίνδυνο» λέει. «Επειδή συνειδητοποιούν ότι η ζωή μπορεί να χαθεί ανά πάσα στιγμή, θέλουν να ζήσουν την ζωή στο έπακρο. Ταυτόχρονα, έλκονται από τον κίνδυνο και την πιθανότητα περαιτέρω τραύματος».

Ο Τζον Κένεντι Τζούνιορ, σύμφωνα με τον Κίλλον, «είχε διαφύγει τον θάνατο και τον κίνδυνο τόσες πολλές φορές. Νομίζω πως ο Τζον πάντα πίστευε ότι κάτι θα γινόταν και θα σωζόταν, αλλά αυτό δεν συνέβη εκείνο το βράδυ». Ο ιστορικός, πάντως, υπογραμμίζει πως ο σκοπός του βιβλίου του, δεν ήταν μια ψυχανάλυση του Τζον, αλλά να τον καταλάβει καλύτερα.

Φωτογραφίες: Getty Images, AP