Βαρκάδα από το μοναδικό ελληνικό χωριό στις όχθες της Μεγάλης Πρέσπας

Η ακριτική Φλώρινα με τα συννεφιασμένα τοπία και τον ήλιο να λούζει τις χιονισμένες βουνοκορφές.

Δύσκολα ξεχνάς τις εικόνες που θα αντικρίσεις στις Πρέσπες των μύθων και των παραμυθιών, με τους τεράστιους καλαμιώνες, τα δάση οξιάς, τα βοσκοτόπια και την πλούσια χλωρίδα και πανίδα.

Αλλά και το μωσαϊκό των πολιτισμών που σε βάζει κατευθείαν σε άλλο τέμπο και σου λέει από την αρχή πως εδώ ο χρόνος έχει άλλο ρυθμό. Ήρεμο, ατάραχο, με πέτρινα σπίτια και τζάκια που καπνίζουν διαρκώς.

Στα βορειοδυτικά σύνορα της Ελλάδας, στο τριεθνές, ανοίγονται επιβλητικά οι περίφημες ακριτικές λίμνες μας, η Μικρή και η Μεγάλη Πρέσπα. Η μία ανήκει σχεδόν εξολοκλήρου στην Ελλάδα, την άλλη τη μοιραζόμαστε με την Αλβανία και τη Βόρεια Μακεδονία.

Ένας τόπος που πρέπει να επισκεφτείς τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σου, καθώς οι εικόνες είναι μυστηριακές, με τα λιβάδια που δακρύζουν, τους πελεκάνους και τους νεροβούβαλους.

Εκεί, στις όχθες της Μεγάλης Πρέσπας, και οι Ψαράδες, το τελευταίο ελληνικό χωριό. Από κει και η βαρκάδα στη Μεγάλη Πρέσπα, μια σπάνια εμπειρία, μια περιήγηση στα υδάτινα σύνορα τριών κρατών, αλλά και στα μυσταγωγικά βυζαντινά ασκηταριά, τις σκήτες και τους ναΐσκους των ερημιτών με την ιστορία αιώνων.

Οι Ψαράδες είναι η τελευταία στάση σε ό,τι σημαίνουν οι Πρέσπες, ένας παραδοσιακός οικισμός για τον οποίο η λίμνη είναι η ίδια η ζωή του. Σε βάρκες θα σου διηγηθούν ότι γεννήθηκαν. Και φρέσκο ψάρι θα σε τρατάρουν στις ταβέρνες τους, τον θησαυρό τους, το γριβάδι.

Το γραφικό λιμανάκι του ακριτικού αυτού παραδείσου, το μικρό και ξεχασμένο ψαροχώρι, να το δεις οπωσδήποτε στη ζωή σου. Η απροσχημάτιστη απλότητα και η θαλπωρή του θα σου υπενθυμίσουν τα πράγματα που έμαθες να ζεις χωρίς…