Βαρουφάκης: Η στιγμή έχει έρθει για το βασικό εισόδημα

Υπέρ της θεσμοθέτησης του βασικού εισοδήματος που θα εγγυάται η ΕΚΤ και όχι οι φορολογούμενοι, υπέρ του απόλυτου διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας, κατά της στρατιωτικής θητείας και υποστηρικτής μεταρρυθμίσεων στη Δικαιοσύνη τάσσεται ο Γραμματέας του ΜέΡΑ 25 Γιάνης Βαρουφάκης.

Τα θέματα αυτά, ήταν μεταξύ άλλων, ζητήματα που τέθηκαν στον κ. Βαρουφάκη στο πλαίσιο του 3ου κύκλου συζητήσεων με πολίτες «πρόσωπο με πρόσωπο», μια πρωτοβουλία του ΜέΡΑ 25 που φέρνει τον Γραμματέα του κόμματος σε απευθείας συζήτηση με τους πολίτες και ολοκληρώθηκε αργά το βράδυ του Σαββάτου.

Οι απαντήσεις του Γ. Βαρουφάκη στα επί μέρους ζητήματα:

Για βασικό εισόδημα:

Το βασικό εισόδημα είναι μία λύση, ένας θεσμός του οποίου η στιγμή έχει έρθει. Όταν πρωτοείχε ξεκινήσει θεωρητικά η συζήτηση για βασικό εισόδημα -ήταν τότε τη δεκαετία του ’80- και είχα εμπλακεί σε συζητήσεις οικονομολόγων και επιστημόνων γι’ αυτό το ζήτημα ήμουν αρνητικός. Αλλά ο κόσμος έχει αλλάξει από τότε, ο καπιταλισμός δεν είναι αυτό που ήτανε.

Πρέπει να ξεκαθαρίσω όμως κάτι, έχει μεγάλη σημασία πως χρηματοδοτείται το βασικό εισόδημα. Για όσες και όσους δεν ξέρετε τι ακριβώς είναι, είναι η ιδέα ότι κάθε πολίτης ανεξαρτήτως εισοδήματος, εισπράττει ένα ποσό, 100 ευρώ το μήνα. Αυτή είναι η ιδέα. Έχει σημασία πως χρηματοδοτείται. Είμαι κάθετα εναντίον του να χρηματοδοτείται από τη φορολογία. Και αυτό γιατί;

‘Αρα, είμαι κάθετα υπέρ του βασικού εισοδήματος και κάθετα εναντίον της χρηματοδότησής του με φόρους.

Πως αλλιώς μπορεί να χρηματοδοτηθεί; Υπάρχουν τρόποι, ο πιο βασικός είναι από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Οπότε η Κεντρική Τράπεζα να τυπώνει χρήμα και να το δίνει κατευθείαν στους πολίτες, να το βασικό εισόδημα.

Για Δημοκρατικό έλλειμμα – συμμετοχική Δημοκρατία:

Βλέπουμε πόσο εύκολο είναι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος να απέχει, και έχει και καλά επιχειρήματα, αλλά ταυτόχρονα αν όλοι απέχουμε τότε εκείνοι που εμείς κρίνουμε ότι καταστρέφουν -όχι μόνο τον πλανήτη αλλά και τις προοπτικές της ανθρωπότητας και των πολλών σε μία αίσθηση κοινής ευημερίας- είναι τελικά αυτοί που θα έχουν την εξουσία. Και ο μόνος τρόπος για να μην διαβρωθούμε και εμείς μετέχοντας σε αυτό το εκλογικό πανηγύρι είναι το σύνθημα με το οποίο ξεκινήσαμε το ΜέΡΑ25 «για τους ανθρώπους, όχι για τα αξιώματα».

Συμμετοχική Δημοκρατία; Ναι, και το έχουμε αποδείξει στο ΜέΡΑ25. Το έχουμε αποδείξει στο καταστατικό μας, στην ιδρυτική μας διακήρυξη, στις πολιτικές που προτείνουμε. Θα δώσω δύο παραδείγματα. Το ένα είναι ο ρόλος των λεγόμενων ΔΙΑΣΚΕΠ, που είναι παντού στις προτάσεις του ΜέΡΑ25. ΔΙΑΣΚΕΠ, είναι τα αρχικά για Διαβουλευτικό Συμβούλιο Εκλεγμένων και Κληρωτών Πολιτών. Λέμε για παράδειγμα στα ζητήματα που αφορούν στην Παιδεία. Θέλουμε ένα Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, αλλά όχι από ανθρώπους που διορίζουν τα κόμματα γιατί απλά αυτό θα αναπαράγει αυτό που γίνεται στη Βουλή. Έχουμε πει, από τους 300 θα συμμετέχουν σε αυτό το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, οι 100 να είναι κληρωτοί εκπαιδευτικοί, οι 100 να είναι κληρωτοί πολίτες και οι άλλοι 100 ας είναι ειδικοί που έχουν διορίσει τα κόμματα. Αλλά να είναι μόνο το 1/3 οι ειδικοί εκπρόσωποι των κομμάτων. Οπότε οι συμμετοχικοί θεσμοί με χρήση της κληρωτίδας είναι για το ΜέΡΑ25 πεμπτουσία για το σπάσιμο της απάθειας, της αποχής και της μετατροπής μιας συμμετοχικής διαδικασίας σε ολιγαρχική εξουσία με κάποιες εκλογές.

Για Δικαιοσύνη:

Νομίζω ότι είναι λάθος να θεωρούμε ότι το πρόβλημα είναι μόνο ελληνικό. Με άλλα λόγια, ναι είναι τρισάθλιο το σύστημά μας εδώ αλλά δεν είναι περισσότερο από ότι είναι στην Αγγλία, στην Αμερική, από ότι είναι σε άλλες χώρες. Είναι γενικότερο πρόβλημα μιας κοινωνίας διακρίσεων, μιας κοινωνίας άνισης, μιας κοινωνίας που βασίζεται στην παραβίαση βασικών δικαιωμάτων για να προσθέσει κεφάλαια στους κεφαλαιοκράτες. Είναι μια άδικη κοινωνία, «χτισμένη» για να είναι άδικη. Δεν μπορούμε να ψέγουμε μόνο τους δικαστές και το δικαστικό σύστημα για αυτή την αδικία. Χρειάζεται μία συνολική αλλαγή της κοινωνίας. Πέραν αυτού, η Ελλάδα έχει και κάποιες ιδιαιτερότητες. Έχουμε το εξής φοβερό, γίνεται μια δίκη, παίρνεται μία απόφαση και μετά ξαναγίνεται η ίδια δίκη. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Η θέση του ΜέΡΑ25 είναι ξεκάθαρη, πρέπει να πάψει αυτή η ιστορία με τις διπλές δίκες. Είναι κάτι πολύ χειροπιαστό.

Για τηλεργασία-προσέλκυση Ελλήνων του εξωτερικού:

Δεν είμαι κατά της ιδέας να προσελκύσουμε στην Ελλάδα τέτοιους νομάδες τηλεργασίας. Έχουμε μία χώρα η οποία έχει εκκενωθεί από νέους ανθρώπους, έχει σημασία να μπορέσουμε να τραβήξουμε νέους ανθρώπους τόσο Έλληνες του εξωτερικού όσο και ξένους. Να ξαναζήσουν οι πόλεις μας. Κάποιοι από αυτούς, κάποιες από αυτές θα ριζώσουν εδώ, θα αγαπήσουν το τόπο, δεν είναι κακό αυτό. Και θεωρώ ότι είναι από τα θετικά της κυβέρνησης ότι δημιούργησαν κίνητρα για να έρθουν άνθρωποι εδώ.

Γενικότερα όμως αν το δούμε, βλέπεις ότι ο Covid-19 μαζί με την τηλεργασία, το zoom, όλα αυτά τα ψηφιακά εργαλεία θα δημιουργήσουν νέες συνθήκες παγκοσμίως. Θα έχει έναν αντίκτυπο στην εσωτερική μετανάστευση, θα αδειάσουν τα εμπορικά κέντρα των πόλεων. Με άλλα λόγια, έχουμε μπροστά μας εξελίξεις που θα έχουν θετικά θα έχουν και αρνητικά.

Για στρατιωτική θητεία:

Δεν υπάρχει κανένας λόγος για θητεία. Το ΜέΡΑ25 και μάλιστα μετά από εσωτερικό δημοψήφισμα αποφασίσαμε προεκλογικά ότι η πολιτική μας θα είναι η άμεση κατάργηση της θητείας. Ο λόγος είναι ότι η θητεία μειώνει την αμυντική θωράκιση της χώρας, δεν την αυξάνει. Σφάλουμε να νομίζουμε ότι επειδή πηγαίνουν χιλιάδες παιδιά στα στρατόπεδα και κατατάσσονται και δήθεν εκπαιδεύονται -που δεν εκπαιδεύονται- ότι αυτό αυξάνει την αμυντική ικανότητα της χώρας. Γιατί; Έχεις ανθρώπους που είναι επαγγελματίες, που έχουν πάει στη Σχολή Ευελπίδων, οι αξιωματικοί που αναγκάζονται και παίζουν το ρόλο του παιδονόμου για μήνες και χρόνια σε διάφορα στρατόπεδα.

Έτσι κι αλλιώς ο πόλεμος σήμερα -αν γίνει- δεν θα γίνει όπως γινόταν στην εποχή της Μικρασιατικής καταστροφής ή έστω και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αν γίνει πόλεμος σήμερα, εσύ κι εγώ μπορεί να μην τον καταλάβουμε. Θα έχει γίνει και θα έχει λήξει. Γιατί θα γίνει αστραπιαία, θα γίνει από την Αεροπορία, ίσως και από τις ειδικές δυνάμεις, μπορεί και κάποιο υποβρύχιο και μέσα σε μερικές ώρες θα έχει τελειώσει ένας πόλεμος με την Τουρκία. Δεν πρόκειται να γίνει σύγκρουση στρατών όπως γινόταν στις στέπες της Σιβηρίας τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Για Κίνημα Μetoo – MME:

Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα, το χαζοκούτι το οποίο ελέγχουν συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα που στόχος τους είναι να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους. Και δεν υπάρχει πιο εύκολος τρόπος να μεγιστοποιήσεις το κέρδος από θέαμα παρά να το εξευτελίσεις το θέαμα. Η αισθητική, η τοξική πατριαρχία που αναδύουν τα κανάλια από το 1989 και μετά ήταν ένα τεράστιο πλήγμα για το φεμινιστικό κίνημα, ήταν ένα τεράστιο πλήγμα για τα δικαιώματα των γυναικών αλλά και των πιο αδύναμων ανδρών. Εάν το me too το οποίο είναι η αυθόρμητη αντίδραση σε αυτή την τυραννία του πατριαρχικού θεάματος, εάν αυτό το κίνημα χειραγωγηθεί από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης που τελικά είναι υπεύθυνα για το έγκλημα εναντίον του οποίου το metoo οργανώνεται τότε είναι, ουσιαστικά, σαν οι δουλοκτήτες να έχουν χειραγωγήσει το κίνημα του Σπάρτακου. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

Για διαχωρισμό κράτους -εκκλησίας:

Θα ξεκινήσω με τη θέση του κόμματός μας και την προσωπική μου θέση σε ότι αφορά στο διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους. Έχει αργήσει αιώνες. Δεν θα έπρεπε ποτέ να υπάρχει αυτή η σύμφυση Κράτους και Εκκλησίας. Το Κράτος δεν μπορεί να έχει θρησκεία, δεν μπορεί να έχει ιδεολογία, δεν μπορεί να έχει καν φιλοσοφία. Το Κράτος πρέπει να μας εκφράζει όλες και όλους ανεξίθρησκα και χωρίς ιδεολογικές προκαταλήψεις.

Πέραν αυτού, να μιλήσω και λίγο προσωπικά. Εγώ δηλώνω άθεος, νιώθω άθεος αλλά νιώθω και ευσεβής άθεος και πραγματικά δεν αντέχω τους επιθετικούς άθεους.

Έχει πολύ μεγάλη σημασία όμως να κατανοήσει κάποιος τη σημασία που έχει, για παράδειγμα η Θεία Λειτουργία ιστορικά, κοινωνικά, ψυχολογικά γι’ αυτόν που πιστεύει. Και να υπάρχει και σεβασμός απέναντι στα θρησκευτικά πιστεύω κάποιου. Και μην ξεχνάμε ότι ακόμη και εμείς οι άθεοι χωρίς πίστη δεν μπορούμε, γιατί σε τελική ανάλυση δεν έχουμε καμία εμπειρική απόδειξη ότι ο κόσμος γύρω μας υπάρχει. Όπως για παράδειγμα το big bang. Τι συνέβη πριν το big bang; Είναι ένα ερώτημα το οποίο είναι αδύνατο να το απαντήσεις. ‘Αρα, τα πάντα βασίζονται και σε μία πίστη. Ποια θα είναι αυτή η πίστη είναι αποτέλεσμα προσωπικής ενασχόλησης με τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής. Και το σχολείο μας βοηθάει σε αυτό.