Μια νέα πρωτεΐνη, η έλλειψη της οποίας οδηγεί σε αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου, ανακάλυψαν οι ερευνητές στο Εργαστήριο Φυσιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών, ύστερα από πολυετή και εμπεριστατωμένη μελέτη. Η πρωτεΐνη αυτή ονομάζεται geminin και πρώτη φορά φαίνεται ότι έχει ογκοκατασταλτική δράση που συμβάλλει στη σταθερότητα του γονιδιώματος.
«Με τη χρήση διαγονιδιακών ζώων, τα οποία έχουμε μεταλλάξει στο εργαστήριό μας, καταφέραμε να δείξουμε τον ρόλο της πρωτεΐνης ως ογκοκατασταλτικής, ότι μειώνει δηλαδή την πιθανότητα καρκινογένεσης» αναφέρει ο καθηγητής Φυσιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών και επικεφαλής της έρευνας Σταύρος Ταραβήρας.
Αρκετές εργαστηριακές μελέτες έχουν δείξει ότι η έλλειψη της geminin έχει επίδραση στην αντιγραφή του DNA, ενώ αυξημένη έκφρασή της έχει παρατηρηθεί σε ανθρώπινους καρκίνους. Τώρα, όμως, για πρώτη φορά μια in vivo («εν ζωή») μελέτη αποδεικνύει κάτι τέτοιο.
Η ελληνική ερευνητική ομάδα, που έκανε πειράματα σε ποντίκια, αδρανοποίησε την πρωτεΐνη geminin από συγκεκριμένους πληθυσμούς κυττάρων των πειραματόζωων και προκάλεσε χημική καρκινογένεση σε δύο διαφορετικούς ιστούς, σε πνεύμονα και παχύ έντερο.
Πειράματα
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα ποντίκια που δεν είχαν την geminin ανέπτυξαν περισσότερους σε αριθμό όγκους με μεγαλύτερο καρκινικό «φορτίο» και με διαφορές στην ποιότητα των αλλοιώσεων, συγκριτικά με τα ποντίκια που έφεραν φυσιολογική την έκφρασή της. Παρατηρήθηκε, επίσης, ότι κατά τη διάρκεια της καρκινογένεσης στον πνεύμονα η επιβίωση ποντικών που δεν είχαν την geminin ήταν σημαντικά μειωμένη.
«Με βάση τη συγκεκριμένη έρευνα και σε συνδυασμό με άλλες μελέτες, που βρίσκονται σε εξέλιξη από την ερευνητική ομάδα μας, έχουμε εντοπίσει κάποιες μικρές χημικές ενώσεις, που ελπίζουμε να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον ως αντικαρκινικά φάρμακα, στοχεύοντας επιλεκτικά τη συγκεκριμένη πρωτεΐνη» προσθέτει ο κ. Ταραβήρας.
Ως τώρα είχε αποδειχθεί ότι μέλη της οικογένειας της geminin είναι γενικά παρόντα σε όλα τα είδη των ευκαρυωτικών κυττάρων των θηλαστικών και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο τόσο στον κυτταρικό κύκλο, εξασφαλίζοντας πιστή αναπαραγωγή του DNA, όσο και στην κυτταρική διαφοροποίηση. Τώρα αποκαλύπτεται ότι αναλαμβάνουν και έναν επιπλέον ρόλο, αυτόν του σταθεροποιητή του γονιδιώματος.
dete.gr
