Ο Χρήστος Δάρας κράτησε στη ζωή τον Φράνκο Ρομέρο του Βόλου και μίλησε στο Gazzetta για το περιστατικό στη Νίκαια, που αρχικά προκάλεσε «παγωμάρα» και στη συνέχεια, όταν όλα πήγαν καλά, θερμό χειροκρότημα.
Η σαββατιάτικη (2/4) αναμέτρηση στη Νίκαια ανάμεσα σε Ιωνικό και Βόλο (2-2) στιγματίστηκε από τον σοκαριστικό τραυματισμό του Φράνκο Ρομέρο. Ο Ουγουρουανός έπεσε άσχημα στο έδαφος, με αποτέλεσμα να χάσει τις αισθήσεις του. Οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων κάλεσαν εναγωνίως για τις πρώτες βοήθειες. Ο γιατρός του Ιωνικού, Χρήστος Δάρας, έσπευσε στο σημείο και χρησιμοποιώντας γλωσσοπίεστρο, άνοιξε το στόμα του ποδοσφαιριστή, ο οποίος κατάφερε να αναπνεύσει ξανά. Ο Λατινοαμερικανός οδηγήθηκε εκτός γηπέδου με φορείο, αφού πρώτα του έδεσαν τον αυχένα και η αρχική «παγωμάρα» μετατράπηκε σε ζεστό χειροκρότημα.
Ο Χρήστος Δάρας περιέγραψε στο Gazzetta όσα έζησε το απόγευμα του Σαββάτου και υποστήριξε ότι αν δεν είχε δράσει άμεσα, τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί με πολύ άσχημο τρόπο. Συγκεκριμένα, ανέφερε:
«Είναι η δεύτερη φορά που ως γιατρός ομάδας μου συμβαίνει κάτι αντίστοιχο. Η πρώτη ήταν σε παιχνίδι Λεβαδειακός – Ολυμπιακός, όταν είχε πάθει το ίδιο ο Βασίλης Ιωαννίδης, ο μπαμπάς του Φώτη, του επιθετικού του Παναθηναϊκού. Αυτό που έκανα με τον Ρομέρο ήταν υποχρέωσή μου. Είναι υποχρέωση κάθε γιατρού να πράξει το ίδιο. Σε τέτοιες στιγμές κοιτάζεις να σώσεις τον ποδοσφαιριστή και ξεχνάς τι χρώματα αντιπροσωπεύεις. Αυτό έκανα. Σε μια τέτοια περίπτωση ένας έμπειρος γιατρός κοιτάζει να δράσει τάχιστα. Εντός τριλέπτου. Αν όχι ο παίκτης είτε καταλύει είτε ο εγκέφαλος θα υποστεί τέτοια βλάβη από την ανοξαιμία, που θα είναι μη αναστρέψιμη.
Δόξα τω Θεώ, όλα κύλησαν καλά και για το παιδί και για εμένα. Η χαρά μου είναι ακόμα μεγαλύτερη γιατί πέρασα από το νοσοκομείο και είδα ότι είναι καλά. Αγκαλιαστήκαμε, είχαμε κάνει και οι δύο το χρέος μας. Θέλω να ευχαριστήσω την ΠΑΕ Βόλος για την ανακοίνωση που εξέδωσε στην οποία με ευχαρίστησε, αλλά έκανα το χρέος μου. Ο κ. Μπέος είναι φίλος μου και πελάτης μου και ξέρει καλά ότι θα έκανα το παν για οποιονδήποτε είχε πάθει κάτι αντίστοιχο».
Ποια ήταν η ομορφότερη κουβέντα που ακούσατε μετά από όσα έγιναν;
«Όταν σε κοιτάζει ο ποδοσφαιριστής και αναπνέει, αυτή είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Η ματιά του. Αξίζει περισσότερο από χίλιες λέξεις».
Πηγή
