Μεταδίδεται στον σκύλο μετά από το τσίμπημα μολυσμένου κουνουπιού. Ο πολλαπλασιασμός του παρασίτου γίνεται στην πνευμονική αρτηρία και απελευθερώνονται οι μίκροφιλάριες που ανευρίσκονται στο αίμα του ζώου μετά από διάστημα 6-9 μηνών.
Oι σκύλοι που έχουν μολυνθεί τις περισσότερες φορές παραμένουν ασυμπτωματικοί, όσα νοσήσουν όμως θα εμφανίσουν δύσπνοια, παροξυστικό βήχα, αναιμία, ανορεξία ,εύκολη κόπωση, κατάπτωση, κακή ποιότητα τριχώματος.
Οι αλλοιώσεις που προκαλούνται από τα παράσιτα οδηγούν σε σοβαρές βλάβες στα αγγεία της καρδιάς, των νεφρών και των πνευμόνων και σταδιακά σε διόγκωση της δεξιάς καρδιάς, υπέρταση, καρδιακή ανεπάρκεια και τέλος στο σύνδρομο της οπίσθιας κοίλης φλέβας και καταστροφή του ήπατος και το θάνατο.
Πρόληψη
Η χρησιμοποίηση κολλάρων με εντομοαπωθητικά, είναι μία πρώτη βαθμίδα προστασίας με χαμηλά όμως ποσοστά κάλυψης. Σήμερα όμως προτείνεται η χρησιμοποίηση των φαρμακευτικών ουσιών, Μιλμπεμικίνης και Ιβερμεκτίνης, μία φορά το μήνα από Απρίλιο έως Νοέμβριο.
Αντιμετώπιση
Η Θεραπεία έχει ως στόχο την καταστροφή των ενηλίκων παρασίτων αλλά και την αποφυγή επιπλοκών από την καταστροφή των παρασίτων. Φαρμακευτικά για τα ενήλικα παράσιτα, χρησιμοποιούνται η melasarmine, και η thiacetarsamide. Επίσης για τις μικροφιλάριες χρησιμοποιούνται η milbemycin oxime και η ivermectin.
Σε πολλά ζώα κατά τη διάρκεια της θεραπείας , έχουμε συχνά δυσμενείς και θανατηφόρες επιπλοκές.
Είναι εξαιρετικής σημασίας επομένως να μη ξεχνάμε το ετήσιο ή εξαμηνιαίο check up του σκύλου μας όπου και θα πρέπει να απαιτούμε να ελέγχεται και για διροφιλάρια.
Πηγή
