Του Σπύρου Συμεών*
Και λένε πως ο Αύγουστος είναι το Πάσχα του καλοκαιριού μιας και είναι ολάκαιρος αφιερωμένος στην Μητέρα του Παθόντα, Ταφέντα και Αναστάντα Χριστού, σε αυτήν την γλυκειά μητέρα που όλοι μας επικαλούμεθα σε κάθε δύσκολη μας στιγμή και μπρος της προστρέχουμε.
Την γλυκύτατη Παναγιά.
Μήνας αφιερωμένος σε αυτήν που αποτέλεσε ”Παραδείσου θυρών ανοικτήριον” μιας και κάθε μέρα μέχρι την η Αυγούστου ψάλονται οι παρακλήσεις της σε όλους τους ναούς από άκρη σε άκρη ολόκληρης της Ορθόδοξης εκκλησίας.
Μια Παναγία μεσίτρια στον Υιόν της για εμάς, μια Παναγία με εκατοντάδες εκατομύρια θαύματα, μια Παναγιά με δεκάδες χιλιάδες εικόνες προς τιμήν της μα και συνάμα πολλές εκκλησίες και μοναστήρια.
Μια Παναγία που έχει δικό της Περιβόλι εδώ στην Γη και εκεί την υμνούν καθημερινώς ωσάν προστάτιδά τους.
Εκεί γυναίκα άλλη δεν χωρεί παρά μόνο η Αγνή Μαριάμ, η μητέρα του Χριστού και Θεού μας, η μητέρα όλων των ανθρώπων.
Δεκάδες θαυματουργές εικόνες της φυλάσσονται στο περιβόλι της η κάθε μία έχει την δική της ιστορία μα και πολλά θαύματα που τα μαρτυρούν τα δεκάδες τάματα που εναποθέτουν μπρός της.
Εξέχουσα θέση στην Μονή Βατοπεδίου, την μονή με τις επτά (7) θαυματουργές εικόνες της Παναγιάς, έχει η λεγομένη Βηματάρισσα Παναγία.
Η ιστορία της από αρχαιοτάτων χρόνων. Η εικόνα της και η θέση της στην Μονή άρρητα συνδεδεμένη με ένα θαυμαστό γεγονός.
Η εικόνα αυτή σύμφωνα με την παράδοση ανευρέθηκε από τον Αρκάδιο γιο του Μεγάλου Θεοδοσίου του αυτοκράτορα του Βυζαντίου, ο οποίος ύστερα από ναυάγιο κατέληξε στην περιοχή της μετέπειτα μονής Βατοπεδίου και στον τόπο αυτόν βρήκε την εικόνα αυτή.
Όμως δεν ήταν αυτό το γεγονός που έκανε γνωστή αυτην την θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς μας αλλά ένα άλλο θαυμαστό γεγονός του 10ου αιώνος.
Τότε όλες οι παραθαλάσσιες περιοχές μαστίζονταν από επιδρομές αράβων που λεηλατούσαν τα πάντα στο περασμά τους.
Έτσι σε μια επιδρομή που έγινε και τότε ο βηματάρης, ονομαζόμενος Σάββας, μόλις αντιλήφθηκε την είσοδο των Αράβων στην Μονή έτρεξε προς το Ιερό Βήμα και ως υπεύθυνος για τα εκεί κειμήλια και όχι μόνο, παίρνει στα χέρια του την εικόνα της Παναγιάς αυτής που φυλασσόταν στο Άγιο Βήμα (εξ’ ου και Παναγία Βηματάρισσα) μαζί με τον σταυρό του Μεγάλου Κωνσταντίνου καθώς και μια λαμπάδα που ητο αναμμένη μπροστά στην εικόνα της Βηματάρισσας και τα πέταξε στο πηγάδι για να τα διαφυλάξει από την μανία των Αράβων.
Το μοναστήρι λεηλατήθηκε με βάναυσο τρόπο και πολλοί μοναχοί μαζί με τον βηματάρη Σάββα πιάστηκαν αιχμάλωτοι και οδηγήθηκαν στην Κρήτη.
Πέρασαν περίπου 70 χρόνια που ο Σάββας έφερε μέσα του το μυστικό της κρυμμένης εικόνας ώσπου ο Νικηφόρος Φωκάς απελευθερώνει την Κρήτη και πλέον έτσι ελευθερώθηκε και ο Σάββας.
Υπέργηρος πλέον ταξιδεύει και γυρνά στην μονή της μετανοίας του. ¨όταν έφτασε αμέσως αντιλήφθηκε πως η κρυμμένη εικόνα της Παναγιάς μέσα στο πηγάδι δεν είχε ανευρεθεί και αναζητά τον τότε Ηγούμενο της Μονής Νικόλαο και τους υποδεικνύει να ανοίξουν το πηγάδι.
Και εκεί ω του θαύματος βλέπουν τον Σταυρό, την Εικόνα της Παναγίας της Βηματάρισσας όρθια πάνω στο νερό και ω του παραδόξου θαύματος η λαμπάδα εβδομήντα χρόνια μετά έκαιγε άσβεστη και απείραχτη μπροστά στην εικόνα της Παναγιάς.
Αφού έβγαλαν από το πηγάδι τα κειμήλια αυτά τοποθέτησαν σε θρόνο επί του Ιερού Βήματος πίσω από την Αγία Τράπεζα την εικόνα της Παναγιάς και μπροστά της την λαμπάδα που από τότε εις ένδειξη ευγνωμοσύνης οι μοναχοί προσπαθούν να την κρατούν, συμπληρώνοντας κερί, άσβεστη μέχρι και σήμερα.
Όσοι προσκυνητές το επιθυμούν μπορούν να την προσκυνήσουν ζητώντας το απο τον Βηματάρη που βρίσκεται πάντα εκεί.
Ο Σταυρός δε του Μεγάλου Κωνσταντίνου τοποθετήθηκε ακριβώς δίπλα στην Αγία Τράπεζα όπου βρίσκεται και σήμερα.
Έκτοτε κάθε Δευτέρα απόγευμα στην Μονή ψάλλετε παρακλητικός Κανόνας στην Υπερένδοξο Θεοτόκο και κάθε Τρίτη πρωί τελείται Θεία Λειτουργία στο Καθολικό του μοναστηριού προς τιμήν της Βηματάρισσας και την Τρίτη της διακαινησίμου όπου τιμάτε η Παναγία η Βηματάρισσα γίνεται μεγάλη λειτανία της εικόνος της γύρω από την Μονή με πλήθος κληρικών, μοναχών και λαικών να συμμετέχουν.
