Τα σκυλιά ήταν πολύ πιο εκφραστικά όταν το άτομο τούς έδινε προσοχή, αλλά η τροφή δεν φαίνεται να έπαιζε ρόλο, σύμφωνα με την μελέτη, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό Scientific Reports. Επίσης, τα σκυλιά κρέμαγαν έξω τις γλώσσες τους και γαύγιζαν περισσότερο όταν τους έδιναν προσοχή, σε σύγκριση με τις στιγμές που τα αγνοούσαν ή τους έδιναν φαγητό.
«Αυτό απλά δείχνει ότι τα σκυλιά παράγουν περισσότερες (αλλά όχι διαφορετικές) κινήσεις του προσώπου όταν κάποιος τα κοιτάζει», δήλωσε η Τζούλιαν Καμίνσκι, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας και ανώτερη λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ στην Αγγλία.
«Καλή είδηση για κάθε φιλόζωο που φοβάται ότι ο σκύλος του νοιάζεται γι’ αυτόν μόνο επειδή τον ταΐζει», σχολίασε ο Μπράιαν Χερ, καθηγητής και διευθυντής του Κέντρου Γνωστικής Λειτουργίας Σκύλων στο πανεπιστήμιο Nτιουκ, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.
«Είναι ένα ευχάριστο εύρημα που παρέχει περισσότερες αποδείξεις για το πώς τα σκυλιά μάς έλκουν με τα μάτια τους», δήλωσε ο δρ Χερ. Οι άνθρωποι έχουν εξελιχθεί έτσι ώστε να είναι πολύ πιο ευαίσθητοι στην επικοινωνία με τα μάτια και στις εκφράσεις του προσώπου: «Η έρευνα δείχνει ότι τα σκυλιά παίρνουν αυτές τις ελκυστικές εκφράσεις όταν μπορούμε να τις δούμε, όχι όταν τριγυρίζουμε στην κουζίνα για να βρούμε και να τους δώσουμε ένα μεζεδάκι», είπε.
Η δρ Καμίνσκι ξεκαθάρισε ακόμη ότι οι ερευνητές δεν γνωρίζουν και δεν μπορούν να γνωρίζουν τις προθέσεις των σκύλων: «Δεν μπορούμε με κανένα τρόπο να υποθέσουμε τι θα μπορούσαν να εννοούν τα σκυλιά σημαίνουν με οποιαδήποτε έκφραση του προσώπου τους», είπε, προσθέτοντας ότι είναι επίσης άγνωστο αν τα σκυλιά κοιτάζουν τόσο εκφραστικά για να χειραγωγούν τους ανθρώπους.
«Αυτό το είδος του “επιτραπέζιου καλέσματος”, που χρησιμοποιούν τα σκυλιά και φαίνονται σούπερ χαριτωμένα όταν θέλουν κάτι, είναι κάτι που πραγματικά δεν βρήκαμε», τόνισε, «πράγμα που που σημαίνει ότι δεν υπήρχε καμία επίδραση του φαγητού, ορατή ή όχι». Το φαγητό από μόνο του, εξάλλου, δεν προκαλεί σκυλίσιες εκφράσεις. «Τα σκυλιά δεν φαίνεται να παράγουν κινήσεις του προσώπου σαν ένα είδος αντανακλαστικού όταν διεγείρονται», λέει η δρ Καμίνσκι.
Ο Δρ Χερ δήλωσε ακόμη ότι η μελέτη θα πρέπει επίσης να χρησιμεύσει ως υπενθύμιση ότι οι άνθρωποι ανταποκρίνονται ακούσια στις ενέργειες των κατοικίδιων ζώων τους: «Όταν αλληλεπιδρούμε με τα σκυλιά μας, δεν ελέγχουμε απόλυτα το πώς τα βλέπουμε και την γνώμη που έχουμε γι’ αυτά», είπε. Τα φυσικά χαρακτηριστικά, όπως το μήκος της μύτης τους και η βλεμματική επαφή, επηρεάζουν τα αισθήματά μας για τα σκυλιά, είπε. «Καθρεφτίζουν πραγματικά τις αλληλεπιδράσεις μας».
Και πρόσθεσε ότι αυτού του είδους οι πληροφορίες μπορούν να είναι χρήσιμες, για παράδειγμα, για τον πιθανό έλεγχο των σκύλων υπηρεσίας και για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με την υιοθεσία ενός κουταβιού.
Πηγή
