Άγιος Ονούφριος, της Κορωνησίας το αγλάϊσμα

Του Σπύρου Συμεών

Αχ αυτή η γη!!

Διάσπαρτη από αγίους. Διάσπαρτη από μάρτυρες. Διάσπαρτη από Θεό!!

Άλλοι γνωστοί στον ευρύ κόσμο κι άλλοι σχεδόν άγνωστοι. Κρυμμένοι μέσα στην Πλάση.

Σίγουρα κάπου κάποτε θα είχατε ακούσει για ένα μικρό νησάκι μέσα στον Αμβρακικό. Το όνομα αυτού Κορωνησία. Είναι κατοικημένο και βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο του Αμβρακικού Κόλπου. Σαν έναν άλλον φάρο μέσα στο νερό.

Εκεί έζησε ένας μοναχός, ένας μοναχός πού προσπαθούσε να είναι στην αφάνεια τότε αλλά και τώρα. Κρυμμένος μέσα στον κόλπο του Αμβρακικού.

Πρόκειται για τον Άγιο Ονούφριο. Όχι, όχι μην παρασυρθείτε και πιστέψετε ότι είναι ο γνωστός άγιος Ονούφριος.

Αυτός ο σχεδόν γυμνός ασκητής της Αιγύπτου με μια μακριά γενειάδα. Μολονότι εικονίζεται σχεδόν πανομοιότυπα και έχει το ίδιο όνομα με τον αρκετά γνωστό αυτόν Άγιο Ονούφριο πρόκειται για έναν άλλον “άσημο” στα μάτια τα δικά μας τα φθαρτά!!

Δεν είναι πολλά τα γνωστά στοιχεία για τον βίο του, εξάλλου είπαμε αποζητούσε την αφάνεια σε κάθε έκφανση της. Ζούσε στο μοναστήρι του Γενεθλίου της Θεοτόκου που ήταν κτισμένο από τον 8ο μ.Χ. αιώνα στο νησάκι της Κορωνησίας. Τότε ήταν τόπος άσκησης η περιοχή αυτή. Αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο.

Ήταν ταπεινός, ευλαβής, φιλακόλουθος, θεοσεβέστατος, ενάρετος και στην βιοτή του όλη δεν είχε ξεστομίσει την λέξη “όχι” από το στόμα του. Υπάκουος ή μάλλον ο ορισμός της υπακοής και της θυσιαστικής δοτικότητος. Τόσο πολύ που οι συνμοναστές του τον είχαν ως αγαθό στο μυαλό και πολλές φορές γελούσαν με αυτόν.

Έτσι μια μέρα όταν είχαν πάει να κόψουν ξύλα για τις ανάγκες του μοναστηριού στην νησίδα του Ίβαλα πλησίον της Κορωνησίας αποφάσισαν έτσι για να “σπάσουν πλάκα” να τον αφήσουν εκεί. Τον ένιωθαν και ως βάρος μιας και η συνείδηση τους, τους ήλεγχε μιας και αυτός δεν γόγγυζε και παρά την “αγαθότητα” του, αυτός ήτο πάντοτε χαρούμενος πλημμυρισμένος από Χριστό γεμάτος θυσία για τον συνάνθρωπο του αλλά και για την Πλάση ολάκαιρη.

Ενώ είχαν επιβιβαστεί στην βάρκα που είχα φορτώσει με τα ξύλα του φωνάζουν ότι τάχα μου ξεχάσανε το τσεκούρι και να πάει να το πάρει.

Όπως ήτο φυσικό όχι δεν είπε κι αμέσως έτρεξε.

Είδατε; Γεμάτοι φθόνο οι συνμοναστές του οι οποίοι μόνο καλό έβλεπαν από τον Ονούφριο είχαν προετοιμάσει το τι θα έκαμαν.

Η βάρκα με τους συνμοναστές με ρυθμό ταχύ άρχισε να πλέει και όταν ο Ονούφριος γύρισε και το είδε με αυθορμητισμό και παλμό παιδικό τους φώνασκε. “Αδελφοί μου γυρίστε να με πάρετε μαζί σας, γιατί το κάματε αυτό; Θα πεθάνω στην ερημιά εδώ μονάχος.”

Αυτοί γελούσαν και του φωνασκουσαν ομαδικά ίσως σήμερα θα λέγαμε και με την μορφή του οπαδισμού “Σπανέ, Σπανέ, έτσι θέλαμε Σπανέ.”

Ήταν και σπανός (δηλαδή δεν είχε γένεια).
Αχ μωρέ “δυσμοιρε” Ονούφριε τι σου μελλε να πάθεις;

Μα για κάτσε, τι δύσμοιρος; Δύσμοιρος ο Ονούφριος;

Μες την αγαθότητα του ο Θεός τον φώτισε για να τον αναδείξει κι ενώ η βάρκα είχε απομακρυνθεί αρκετά αυτός έβγαλε το ρασάκι του, το σταύρωσε και το έριξε στο νερό. Ανέβηκε πάνω και όχι μόνο δεν βούλιαξε μες το νερό αλλά σαν άλλη σχεδία άρχισε να ταξιδεύει μέσα στον Αμβρακικό. Πήγε τόσο γρήγορα που πέρασε δίπλα τους δίχως να αντιληφθούν τι ήταν αυτό που τους προσπέρασε. Και όταν έφτασαν πλησίον της μονής με την βάρκα τον βρήκαν να τους περιμένει.

Μα πως; Πώς έγινε αυτό Ονούφριε; Απόρησαν.

Και τι πιο λογικό;

Ο Ονούφριος τους λέγει πως όταν με αφήκατε εκεί αδελφοί μου πίστεψα πως θα αποθάνω κι έτσι ο θεός με φώτισε κι έριξα το ρασάκι μου στην θάλασσα, το σταύρωσα κι αυτό με έφερε πίσω εδώ. Δεν με είδατε που πέρασα δίπλα σας;

Αμέσως οι συνμοναστές του σταυρωκοπηθηκαν και κατάλαβαν τι τους φανέρωσε ο Θεός με αυτό. Και άρχισαν να πέφτουν στα γόνατα του. Άλλοι του ζητούσαν συγνώμη κι άλλοι να τον προσκυνήσουν.

Μα αδελφοί μου τι κάμετε εκεί; Εγώ δεν είμαι τίποτε ο ανάξιος ψέλλιζε ο Ονούφριος.

Βλέποντας το αυτό ο ηγούμενος για να τον προστατέψει από τυχόν πειρασμό υπερηφάνειας τους φωνάζει λέγοντας τι κάνετε εκεί εσείς; Προσκυνάτε τον σπανό; Δεν ντρέπεστε; Και τον κοιτούσε περιφρονητικά.

Ο Ονούφριος όμως στεναχωρέθηκε και μες την αγαθότητα του θεώρησε ότι σαν σπανός τι σόι μοναχός να είναι;

Κοίταξε προς τον ουρανό και ψέλλισε προς τον Θεό: Θεέ μου δωσ’μου κι εμένα γενειάδα όπως είχες κάνει και τότε με τον Άγιο Ονούφριο. Και κάνοντας ασυναίσθητα την κίνηση λες κι ήθελε να ισαξει την γενειάδα του άρχισαν να φυτρώνουν και να φτάνουν έως το έδαφος τα γένια του μπροστά στους υπόλοιπους.

Θα πει κανείς ότι αυτά μόνο στα παραμύθια συμβαίνουν. Αλλά πόσα τέτοια δεν έχουμε δει ή ακούσει από άλλους που τα βίωσαν; Ότι για τον άνθρωπο είναι αδύνατο, ο Θεός το δίδει αρκεί να έχεις πίστη σε Αυτόν. Και πέραν του ότι κανείς από τους συνμοναστές του δεν θα παραδεχόταν κάτι τέτοιο ότι έγινε μπροστά του μιας και τον φθονούσαν έχουμε δει στα συναξάρια παρόμοια γεγονότα. Κάτι παρόμοιο με το ρασάκι του Οσίου Δαυίδ που τον μετέφερε στο μοναστήρι του δεν έγινε; Στην Σκήτη της Αγίας Άννης πριν λίγες δεκαετίες με τον γέροντα Ιωακείμ τον Αγιαννανίτη;

Ένα ακόμη θαυμαστό γεγονός είναι και το πηγάδι που βρίσκεται κοντά στο σημερινό εκκλησάκι πλησίον του τότε καθολικού της Μονής. Το πηγάδι αυτό ιδρεύει για αιώνες τώρα την Κορωνησία και αποτελεί την μόνη πηγή πόσιμου νερού του νησιού. Αυτό σύμφωνα με την παράδοση είναι το πηγάδι που λάξευσε ο ίδιος ο άγιος Ονούφριος της Κορωνησίας κι έλυσε το πρόβλημα τότε της μονής με την υδροδότηση της από αυτό. Αλλά και την υδροδότηση ολάκαιρου του νησιού έως σήμερα.

Όταν κοιμήθηκε τον ενταφίασαν πλησίον του καθολικού ενώ αργότερα έφτιαξαν ένα μικρό ναΐσκο που περιέκλυσε τον τάφο του μιας κι αυτός ο τάφος αποτέλεσε πηγή ιαμάτων με πιστούς από όλο τον Αμβρακικό να προστρέχουν και να περνούν τότε ως ευλογία χώμα από αυτόν. Κι έτσι ο τάφος του έγινε ναός. Ναός ζωής αιωνίου!!

Φυσικά αυτά είναι τα γνωστά θαύματα που ο Χριστός ευδοκίμησε προκειμένου να φανερώσει την παρουσία του Αγίου αυτού μπροστά στα μάτια των υπολοίπων αλλά και για να διδαχθούν από αυτόν την θυσιααστικότητα και την αγαθή προαίρεση. Δεν είναι λίγα τα θαυμαστά γεγονότα που αναφέρονται και μετά την κοίμηση του.

Η μνήμη του τελείται στις 12 Ιουνίου, ανήμερα του Αγίου Ονουφρίου του Αιγύπτιου. Κάτι που το βλέπουμε πολλές φορές στην εκκλησιαστική παράδοση γιατί ίσως στις αρχές αγίους με τα ίδια ονόματα να τους συνέχεαν αλλά ίσως και γιατί δεν ήταν γνωστή η ακριβής ημέρα της Κοιμήσεως τους.
Τις μεσσιτειες του να έχουμε!!

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Ὥσπερ ἄκατον, τὸν σὸν χιτῶνα, ἐν τῷ ὕδατι, ποιήσας πίστει, τῆς θαλάσσης σὺ διέπλεσας πέλαγος, ἀσκητικοῖς δὲ καμάτοις Ὀνούφριε, Κορωνησίας τὴν χθόνα ἡγίασας, Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Romfea.gr

Για άρθρα που αναδημοσιεύονται και αναγράφεται η πηγή τους δεν φέρουμε καμμία ευθύνη, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.