Του Δημητρίου Λυκούδη, Δ/ντου Σύνταξης της εφημ. «Κιβωτός της Ορθοδοξίας»
Ήταν από τους πρώτους Γεροντάδες στο Όρος που συνάντησα και γνώρισα από κοντά. Μου άρεσε η μορφή του, αναδυόταν μια ουράνια γλυκύτητα που δύσκολα μπορούσες να ακυρώσεις ότι προερχόταν εξ Ουρανού, χωρίς άλλο λόγο.
Πήγα στον Γέροντά μου, τον πρώην Δικαίο και μακαριστό πλέον, της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα, στο Σεράι, Γέροντα Εφραίμ: «Γέροντα, έχω ευλογία να τον γνωρίσω, να μιλήσω μαζί του πνευματικά;». Ο Γέροντας χάρηκε ιδιαίτερα. «Παιδί μου, αυτός είναι από τους καλύτερους που έχουμε στο Όρος», απάντησε ο Γέροντας. Δεν ήθελα και πολύ και προγραμμάτισα την επόμενη επίσκεψή μου.
Τον συνάντησα έξω από τον περίβολο της μονής. Κάτι κουβαλούσε, με κάτι καταπιανόταν, μεσημέρι, ζέστη και αμέσως, χωρίς να του πω το παραμικρό, χωρίς να με γνωρίζει, ενώ τότε ήμουν ακόμη μαθητής Γ΄ Λυκείου, γύρισε και μου είπε: «Καλώς τον θεολόγο μας, καλώς τον!».
Μιλούσαμε για μεγάλο χρονικό διάστημα, περισσότερο εξ αποστάσεως και λιγότερο διά ζώσης, καθώς οι επισκέψεις μου στον Άθωνα, αν και ήταν πολλές και συχνότατες, επιθυμούσα να έχουν κέντρο διαμονής και ¨τριβής¨ το περιβάλλον γύρω από τον μακαριστό Γέροντά μου, μιας και ποτέ δεν μου άρεσε ο ολικός περιπατητικός προσκυνηματικός χαρακτήρας κάθε επίσκεψης.
Πώς ήταν ο Γέροντας Γρηγόριος; Γλυκύτατος, απλός, ταπεινός ωσάν μικρό παιδί. Μιλούσε πάντοτε για την πνευματική αρχοντιά. «Ο ορθόδοξος είναι άρχοντας. Όπου δε βλέπετε αρχοντιά πνευματική, εκεί δεν υπάρχει Ορθοδοξία», συνήθιζε να λέγει.
Λόγω πολλών προβλημάτων υγείας, πολλές φορές ήταν και απρόβλεπτος! Αλλά, αλήθεια, πώς να τολμήσεις να παρεξηγήσεις την αγιότητα και το καθάριο βλέμμα που ατένιζες όταν τον κοιτούσες!
Ο μακαριστός Γέροντας ήταν ενίοτε αυστηρός με εκκλησιαστικά ζητήματα και θέματα και στηλίτευε κινήσεις αντιχριστιανικές της Πολιτείας, αλλά και την απουσία, πολλές φορές, γνήσιου ορθόδοξου λόγου.
Κάποτε, μπροστά στο άκουσμα ¨θαυμάτων¨ και ¨δακρυσμένων εικόνων¨ στο πανελλήνιο, δημοσίευσε την κάτωθι επιστολή, ένα μέρος της οποίας μόνο, εδώ παραθέτουμε: «Μήπως πιάσαμε καλά τον σφυγμό της εποχής μας, ότι οι άνθρωποι ψάχνουν από κάπου να πιαστούνε, και πρέπει να τους το παρουσιάσουμε για άγκυρα ελπίδας; Δυστυχώς, κατά τα τελευταία και δύσκολα χρόνια της απομακρύνσεως των ανθρώπων από τον Θεό, προσπαθεί η Εκκλησία με λείψανα Αγίων και με Εικόνες να τον επαναφέρη στην ισιάδα του δρόμου. Ο τρόπος αυτός επανευαγγελισμού του κόσμου είναι απάτη. Πρέπει να βρη η Εκκλησία άλλους τρόπους να εργαστή στο χωράφι που της εμπιστεύθηκε ο Θεός. Οι μακαριστοί πρόγονοί μου, όσιοι Αμφιλόχιος Μακρής και Φιλόθεος Ζερβάκος, ουδέποτε δέχονταν τον τρόπο αυτόν ευαγγελισμού του κόσμου. Μάλλον οικονομικός τρόπος είναι και όχι πνευματικός. Και κατασκανδαλίζεται ο κόσμος από το πανέρι δίπλα στην Εικόνα και την σύναξη χρημάτων από τον πάμπτωχο ελληνικό λαό.Διακονώ την Γοργοϋπήκοο τριάντα πέντε χρόνια, όπως παρέλαβα από τους προγόνους μου. Τώρα τι θα πω στον κόσμο και μάλιστα στον σλαβικό κόσμο, ο οποίος λατρεύει πραγματικά αυτό το άγιο εικόνισμα; Πενήντα χρόνια διακονώ την Εκκλησία. Ούτε μεταξωτά φόρεσα ούτε εκμεταλλευθήκαμε την Χάρη που έδωσε η Παναγία σ᾽ αυτήν την Εικόνα. Έχω το δικαίωμα να κράξω και να φωνάξω: ¨Αφήστε αυτόν τον τρόπο και βρήτε άλλους τρόπους να στηρίξετε το πλήρωμα, την κληρονομία του Θεού¨.
Παντού παίζεται η τυφλόμυγα, ωραίο παιδικό παιγνίδι, αλλά όχι και μέσα στην Εκκλησία. Συγχωρέστε με, τον πόνο μου εκφράζω και τον φόβο μου. ¨Μέγας ευπορισμός η ευσέβεια¨ κατά τον λόγο του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου», έγραφε με πόνο ψυχής ο Γέροντας.
Στις 23 Οκτωβρίου 2018 απεβίωσε σε ηλικία 76 ετών, από παθολογικά αίτια.
Ως ελάχιστο αντίδωρο αγάπης και σε θέση μνημοσύνου, παραθέτω, πέραν της προσευχής μου και της εσαεί υικής μου αγάπης, τα κάτωθι λόγια του: «Παιδιά μου, κάθε πρωί που ξυπνάμε, πρέπει να σταυρώνουμε εδώ το κεφάλι μας και να λέμε ¨Κύριε δώσε μου καλούς λογισμούς, δώσε μου αγαθούς λογισμούς και φύλαξε το νου μου καθαρό για να μπορώ να έχω νουν Χριστού¨».
Δυο σύντομα λόγια για τον μακαριστό Γέροντα Γρηγόριο:
Ο κατά κόσμος Γρηγόριος Ζουμής κατάγονταν από την Πάρο και ήταν απόφοιτος τού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πριν από την Εγκαταβίωσή του στο Άγιον Όρος, μόνασε στην Πάρο καί την Πάτμο, «παρά τούς πόδας» των άγιων Πατέρων Φιλόθεου Ζερβάκου καί Αμφιλόχιου Μακρή.
Χρημάτισε Ηγούμενος τής Μονής Μυρτιάς καί τής Μονής Προυσού στο Καρπενήσι. Μετά, ενθρονίστηκε Ηγούμενος τής αγιορείτικης Ιεράς Μονής Δοχειαρίου, την οποία αναστήλωσε και επάνδρωσε με επιτυχία.
Για άρθρα που αναδημοσιεύονται και αναγράφεται η πηγή τους δεν φέρουμε καμμία ευθύνη, καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα.
