Η «Συμμορία των 5» η αγαπημένη ταινία του 1995 με τους Alec Guinness και Peter Sellers άφησε εποχή. Ο Γιάννης Κακλέας μάζεψε 5 «μικροκακοποιούς» επί σκηνής που ετοιμάζουν την τέλεια ληστεία.
«Εγκέφαλος» της «Συμμορίας» ο Θανάσης Τσαλταμπάσης, σε ρόλο μαέστρου να δίνει κατευθύνσεις στους υπόλοιπους.
«Εγώ υποδύομαι τον Μάρκους, τον εγκέφαλο και μαέστρο μιας ομάδας επίδοξων ληστών. Ο Μάρκους είναι μια ιδιαίτερη διάνοια που όμως όπως το έξυπνο πουλί, από την μύτη πιάνεται…» λέει γελώντας στο iefimerida ο Θανάσης Τσαλταμπάσης.
«Μία κλασική πια κινηματογραφική ταινία του 1955 διασκευάζεται από τον μαιτρ Θοδωρή Πετρόπουλο, σκηνοθετείται από τον Γιάννη Κακλέα και παίζεται με πολύ κέφι και ακρίβεια, και με τις δύο έννοιες της λέξης, από εμάς στη σκηνή. Το θέατρο Κιβωτός σε μια σπουδαία παραγωγή για την εποχή, πιστεύω ότι προσφέρει υψηλό θεατρικό θέαμα στο κοινό του και είμαι περήφανος για αυτό. Γνήσια κωμωδία, πολλών καρατίων παράσταση κατά τη γνώμη μου».
Έχει ανάγκη ο κόσμος την κωμωδία, το γέλιο, τι αποκομίζετε από τις πρώτες μέρες της παράστασης;
«Ο κόσμος κατά τη γνώμη μου είχε, έχει και θα έχει ανάγκη από ωραία ψυχαγωγία. Είτε κωμωδία είτε δράμα, αν μία παράσταση είναι δυνατή, ο κόσμος την αγκαλιάζει. Συγκεκριμένα από την παράσταση μας, οι πρώτες μέρες μου δείχνουν ότι το ένστικτό μου απτή πρώτη ανάγνωση που κάναμε, με δικαιώνει. Ότι δηλαδή ο κόσμος θα φεύγει όχι απλώς χαρούμενος, αλλά ενθουσιασμένος».
Μετά τον Τσάρλι Τσάπλιν επιστρέφετε στην καθαρή κωμωδία. Είναι θα λέγαμε στο dna σας;
«Πιστεύω ότι έχω μία φυσική κλίση στην κωμωδία οπότε την ευχαριστιέμαι με όλα μου τα κύτταρα, σαν μια μικρή μορφή έκστασης κάθε φορά. Γενικά όμως τα ωραία κείμενα και οι ωραίες συνεργασίες είναι το μεγάλο μου κίνητρο για να είμαι σε μία δουλειά και όχι το είδος».
Αν δεν είχατε γίνει ηθοποιός κ. Τσαλταμπάση με τι θα είχατε ασχοληθεί;
«Δε νομίζω ότι θα υπήρχε τέτοια περίπτωση. Το επάγγελμα μου με χαρακτηρίζει όπως το επίθετο μου, το σώμα μου, το μυαλό μου. Ένα απ’ αυτά να διαφοροποιηθεί τότε πολύ απλά δε θα είμαι εγώ, οπότε μου φαίνεται αδιανόητο να απαντήσω με λογική».
«Δε φοβάμαι τίποτα. Συνειδητά. Και φιλοσοφημένα»
Το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου, πίσω στο 2009, το «εξαργυρώσατε» με κάποιο τρόπο;
«Κοιτάξτε, δεν είμαστε στο Χόλιγουντ που παίρνοντας ένα Όσκαρ οι μετοχές σου ανεβαίνουν κυριολεκτικά και μεταφορικά. Εδώ υπάρχουν κατά καιρούς κάποιοι σοβαροί οργανισμοί, που πραγματικά διοργανώνουν βραβεία που έχουν μια βαρύτητα. Το βραβείο που πήρα τότε κυρίως λειτούργησε προσωπικά μέσα μου, δίνοντάς μου έξτρα κίνητρο να συνεχίσω να δουλεύω με πάθος».
Και τι σημαίνει για εσάς το πρόσφατο βραβείο κοινού για τον Σαρλό;
«Ήταν κάτι πολύ ωραίο αυτό που συνέβη, το χάρηκα, αλλά μέχρι εκεί. Το μεγάλο βραβείο για μένα είναι το καθημερινό ζεστό χειροκρότημα, που για να το εισπράξω, κοπιάζω με ψυχή και σώμα και μόλις συμβεί, τελειώνει και αρχίζει η προσπάθεια για το επόμενο. Η καθημερινή χαρά της θεατρικής δημιουργίας είναι το βραβείο που θέλω πραγματικά, χωρίς φυσικά να σημαίνει ότι δε χαίρομαι πολύ όταν έρχεται και κάποιο τέτοιο βραβείο. Αυτό που χάρηκα περισσότερο πάντως στο συγκεκριμένο, είναι ότι ήταν βραβείο κοινού».
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας για το μέλλον;
«Δε φοβάμαι τίποτα. Συνειδητά. Και φιλοσοφημένα. Θα ταίριαζε η λέξη “έννοια”. Έχω έννοια να ζω εγώ και η οικογένεια μου με αξιοπρέπεια, να μη χρειαστεί ποτέ να καταπατήσω τα πιστεύω μου, να έχω τους φίλους και τους ανθρώπους που αγαπώ κοντά μου, τέτοια πράγματα».
Ποιος ήταν ο ήρωας των παιδικών σας χρόνων;
«Ο Μίκυ Μαους και ο πατέρας μου».
Ο ήρωας στην ενήλικη ζωή σας;
«Ο παθιασμένος εαυτός μου».
Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ του Graham Linehan σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα
Παίζουν: Θανάσης Τσαλταμπάσης, Γιάννης Μποστάτζογλου, Αγορίτσα Οικονόμου, Κώστας Αποστολάκης, Στέλιος Πέτσος, Κώστας Φλωκατούλας και Στέλιος Ιακωβίδης
Παριστάνοντας τους ερασιτέχνες χορευτές, ο καθηγητής Μάρκους και η συμμορία του νοικιάζουν τη σοφίτα του ετοιμόρροπου σπιτιού μιας γλυκιάς αλλά άμεμπτου ηθικής γριούλας που ζει με μοναδική παρέα τον παπαγάλο της. Ο Μάρκους έχει σχεδιάσει την τέλεια ληστεία μιας χρηματαποστολής και στο σχέδιο μπλέκεται, χωρίς τη θέλησή της, και η σπιτονοικοκυρά. Το “τέλειο” σχέδιο όμως χωλαίνει και η κατάσταση παίρνει απρόβλεπτη και ξεκαρδιστική τροπή γιατί η συμμορία των Πέντε δεν είχε υπολογίσει έναν απρόβλεπτο, αλλά καθοριστικό παράγοντα: την καλοκάγαθη γριούλα…
Ημέρες παραστάσεων: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή
Ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη: 19.00
Πέμπτη: 21.00
Παρασκευή: 21.00
Σάββατο: 18.00 και 21.00
Κυριακή: 19.00
Διάρκεια: 120’
Στο θέατρο Κιβωτός
Πηγή
