Ο Τραμπελσί ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στην πατρίδα του την Τυνησία και τον εντόπισαν σκάουτερς της Σταντάρ Λιέγης, που τον είδαν να αγωνίζεται με την εθνική ομάδα νέων της χώρας του. Έπαιξε μια σεζόν στην Pro League και κατόπιν μετακόμισε στη Μπουντεσλίγκα για να φορέσει τη φανέλα της Φορτούνα Ντίσελντορφ. Δεν έκανε, όμως, ποτέ την καριέρα που ονειρευόταν. Οι τραυματισμοί ήταν απλά η αφορμή, η κακή ζωή του εκτός γηπέδων ήταν η αιτία της πτώσης. Όταν πια βρέθηκε θετικός και σε έλεγχο ντόπινγη η ποδοσφαιρική καριέρα του τελείωσε.
Εκείνη την περίοδο γνώρισε τον Τάρεκ Μααρουφί, τον πρώτο Βέλγο υπήκοο που έχασε το 2009 την ιθαγένεια για «εγκληματική συμπεριφορά». Μέσω αυτού γνώρισε στη συνέχεια τον Αμπού Κατάντα και τον Αμπού Χαμζά, οι οποίοι ήταν, σύμφωνα με το FBI, οι σύνδεσμοι της Αλ Κάιντα για την Ευρώπη.
Μετά την απόφασή του να ταξιδέψει στο Αφγανιστάν και να συναντηθεί με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, δεν υπήρχε πια γυρισμός. Αμερικανοί αξιωματούχοι κατηγόρησαν επίσης τον Τραμπέλσι ότι ταξίδεψε στο Πακιστάν τον Ιούνιο του 2001 για να συναντήσει και να λάβει χρήματα από έναν «συνεργάτη της Αλ Κάιντα». Σύμφωνα με τα έγγραφα του δικαστηρίου, ισχυρίστηκαν ότι στη συνέχεια αγόρασε χημικά που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή εκρηκτικών στο Βέλγιο.
Μερικούς μήνες μετά ο Τραμπελσί ήταν έτοιμος για την αποστολή: θα οδηγούσε ένα φορτηγό με 950 κιλά εκρηκτικά στη στρατιωτική βάση στο Βέλγιο.
Θα ανατινασσόταν και αυτός. Το χτύπημα δεν έγινε ποτέ.
Η σύλληψη και η δίκη
Τον Σεπτέμβριο του 2001 ο Τραμπελσί συνελήφθη ως βασικός ύποπτος για το σχέδιο επίθεσης εναντίον της βελγικής στρατιωτικής βάσης Kleine Brogel.
Καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλακή. Ωστόσο, μετά την ολοκλήρωση της ποινής του, δεν αφέθηκε ελεύθερος, αλλά εκδόθηκε το 2013 στις Ηνωμένες Πολιτείες, παράνομα σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Στις ΗΠΑ πέρασε ακόμη δέκα χρόνια σε απομόνωση. Τον Ιούλιο του 2023 αθωώθηκε πλήρως από ομοσπονδιακό σώμα ενόρκων. Παρ’ όλα αυτά δεν απελευθερώθηκε, καθώς οι αμερικανικές αρχές επιχείρησαν να τον απελάσουν δια της βίας στην Τυνησία.
Τελικά, μετά από σειρά δικαστικών αποφάσεων, το Βέλγιο υποχρεώθηκε να τον δεχθεί πίσω, σύμφωνα με απόφαση του Εφετείου Βρυξελλών. Όταν επέστρεψε στις Βρυξέλλες στις 8 Αυγούστου, κρατήθηκε αρχικά στο κέντρο κλειστής κράτησης μεταναστών του Merksplas.
Απελευθερώθηκε στις 22 Οκτωβρίου, αφού απορρίφθηκαν όλες οι προσφυγές της κυβέρνησης της Βελγίου για να παραμείνει υπό κράτηση ενόψει της απέλασής του.
Πηγή
