Ναι, είναι αρκετά συνηθισμένο, ειδικά στις σχολικές ηλικίες. Τα περισσότερα παιδιά δεν είναι ‘καλοί’ ψεύτες και είναι αρκετά προφανές πότε το κάνουν. Σε μικρότερη ηλικία, τα παιδιά νομίζουν ότι γνωρίζετε τα πάντα και είστε ανεξάντλητη πηγή γνώσης. Αργότερα, προσπαθούν να τεστάρουν αν όντως ξέρετε τα πάντα και πού τελειώνει αυτή η γνώση. Ένας άλλος λόγος για τον οποίο λένε ψέματα είναι ο φόβος της τιμωρίας. Προκειμένου να αποφύγει μία αρνητική συνέπεια, θα πει ψέματα για κάτι που έκανε.
Τι μπορεί να κάνει ο γονιός σε αυτήν την περίπτωση; Καταρχάς, να μην του κάνει την ερώτηση που θα οδηγήσει σε ψέμα. Αν το είδατε να σπάει το βάζο μην ρωτάτε αν το έκανε. Πείτε ‘είδα ότι το έσπασες. Ας το μαζέψουμε’. Αλλά και αν δεν το είδατε, πείτε αυτό που θα θέλατε να ξέρετε αντί να το κατηγορείτε.
Όταν το παιδί λέει την αλήθεια, μην ξεχνάτε να του δείχνετε πόσο εκτιμάτε το θάρρος του χωρίς να υποκύπτετε σε χάρες. Όταν πάλι ψεύδεται, μην τιμωρείτε αυστηρά και μην απαιτείτε να ακούσετε την αλήθεια. Απλά εξηγήστε του πώς νιώθετε όταν σας λέει ψέματα. Πείτε ότι περιμένετε να ακούσετε την αλήθεια όπως κάνετε και εσείς με το παιδί. Και καταλήγουμε στο πιο βασικό σημείο. Το παιδί μιμείται τη δική σας στάση, επομένως πρέπει να είστε πάντα ειλικρινής με τον εαυτό σας και τους γύρω σας.
Πηγή
