Aυτή την εβδομάδα ο Ρέιφ Φάινς μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τη βιογραφία του Ρούντολφ Νουρέγιεφ.
Οι «Άνδρες με τα μαύρα» επιστρέφουν αλλά υπό το άγρυπνο βλέμμα δύο δυναμικών γυναικών, ενώ δυο ανορθόδοξες ομάδες, η μία με ηλικιωμένες μαζορέτες και η άλλη με άνδρες που κάνουν συγχρονισμένη κολύμβηση, ανατρέπουν τα δεδομένα και κάνουν πράξη το « η ισχύς εν τη ενώσει» .
Νουρέγιεφ: Το Λευκό Κοράκι (The White Crow)
Σκηνοθεσία: Ρέιφ Φάινς
Παίζουν: Όλεγκ Ιβένκο, Αντέλ Εξαρχόπουλος, Τσουλπάν Κχαμάτοβα, Ρέιφ Φάινς
Ο Ρώσος χορευτής Ρούντολφ Νουρέγιεφ, κατά την κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου, κατέφυγε στη Γαλλία και εξέπληξε όλο τον κόσμο με το ταλέντο του. Με τη μοναδική του παρουσία, έλαμψε ως το πιο διάσημο αστέρι του μπαλέτου, ένας αδάμαστος και όμορφος χορευτής, που ένιωσε περιορισμένος από τη ζωή της δεκαετίας του 1950 στο Λένινγκραντ και άνοιξε τα φτερά του για τη Δύση. H επαφή του με δυτικούς καλλιτέχνες και ιδέες τον οδήγησε σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι με την KGB.
Ο Ρέιφ Φάινς σκηνοθετεί την κινηματογραφική βιογραφία του Ρούντολφ Νουρέγιεφ, βασιζόμενος στο βιβλίο της Τζούλιας Καβάνο, το οποίο μετέγραψε για τη μεγάλη οθόνη ο Βρετανός θεατρικός συγγραφέας και γνωστός σεναριογράφος Ντέιβιντ Χέαρ.
Ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ υπήρξε μια εμβληματική αλλά και αρκετά αντιφατική προσωπικότητα του χορού. Σπουδαίος καλλιτέχνης, ξεκίνησε από την Σοβιετική Ένωση που διακρίθηκε για τις ικανότητές του και το μεγάλο του ταλέντο, αλλά αυτομόλησε κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας με τα μπαλέτα Κίροφ στη Δύση όπου και διέμεινε έως το τέλος της ζωής του. Καλλιτεχνικό ζευγάρι με την Μαργκότ Φοντέιν, θριάμβευσε στα μεγαλύτερα θέατρα, υπήρξε φίλος με όλο το τζετ σετ, απασχόλησε ουκ ολίγες φορές τον Τύπο με σκάνδαλα και τελικά πέθανε από AIDS σε ηλικία μόλις πενήντα πέντε χρονών.
Η ταινία του Φάινς όμως εστιάζει περισσότερο στο ταξίδι στο Παρίσι του 1961, οπότε και ο Νουρέγιεφ ενώ ετοιμαζόταν να ταξιδέψει πίσω στη Μόσχα λόγω κακής διαγωγής, αποφάσισε να ζητήσει από τους αστυνομικούς του αεροδρομίου πολιτικό άσυλο. Μέσα από φλας μπακ μεταφερόμαστε και στα παιδικά του χρόνια τη δεκαετία του ‘40, αλλά και στην πορεία του στο Λένινγκραντ την περίοδο 1955-61. Μάλιστα ο Φάινς για την κάθε περίοδο έχει επιλέξει μια διαφορετική χρωματική παλέτα ώστε να ταιριάζει με την επικρατούσα αισθητική της εκάστοτε εποχής. Εστιάζοντας κυρίως στο χάρισμα του Νουρέγιεφ, που τον υποδύεται ο πρωτοεμφανιζόμενος Όλεγκ Ιβένκο, και στο κλίμα του Ψυχρού Πολέμου, ο Φάινς δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα σύγκρουση ανάμεσα στον πειθαρχημένο χορευτή και τον ανυπότακτο πολίτη. Έτσι, αν και σε σημεία δεν αποφεύγει την αγιοποίηση,ξεπερνάει τα πλαίσια μιας συμβατικής βιογραφίας, καθώς αξιοποιεί την πολιτική κατάσταση, κρατώντας κατά όσο είναι δυνατόν τις ισορροπίες, προσδίδοντας στην ταινία την ατμόσφαιρα ενός κατασκοπικού θρίλερ.
Οι τέλειες χορογραφίες που εκτελούν οι χορευτές της ταινίας- ανάμεσά τους και το μεγάλο αστέρι του μπαλέτου Σεργκέι Πολούνιν, που υποδύεται τον συγκάτοικο του Νουρέγιεφ- συμβάλλουν στο όλο αποτέλεσμα καταλυτικά. Ο Ιβένκο, αν και δεν είναι ηθοποιός, αντεπεξέρχεται στις δυσκολίες του ρόλου, χωρίς όμως να τον απογειώνει, ενώ αντίθετα ο Ρέιφ Φάινς στον ρόλο του μέντορά του, Αλεξάντερ Πούσκιν, δίνει μια ακόμα σημαντική ερμηνεία.
Οι Άνδρες με τα Μαύρα: Παγκόσμια Απειλή (Men in Black: International)
Σκηνοθεσία: Φ. Γκάρι Γκρέι
Παίζουν: Κρις Χέμσγουορθ, Τέσα Τόμσον, Έμα Τόμσον, Λίαμ Νίσον, Ρεμπέκα Φέργκιουσον
Οι Άνδρες με τα Μαύρα έχουν εξαπλώσει τη δράση τους στον πλανήτη, το ίδιο όμως έχουν κάνει και τα εξωγήινα αποβράσματα. Για να μας προστατεύσουν, ο παρασημοφορημένος Πράκτορας H και η αποφασισμένη νεοσύλλεκτη M ενώνουν τις δυνάμεις τους, δημιουργώντας ένα απρόσμενο δίδυμο που μπορεί και να τα καταφέρει. Καθώς έρχονται αντιμέτωποι με μία νέα παγκόσμια απειλή που μπορεί να πάρει τη μορφή του οποιουδήποτε, ακόμα και ενός «Άνδρα με τα Μαύρα», πρέπει να συνεργαστούν για να σώσουν την οργάνωση και τον ίδιο τον κόσμο.
Με γυναικεία αύρα επιστρέφουν « Oι άντρες με τα μαύρα » σε ένα reboot για να σώσουν τον πλανήτη ακόμα μια φορά, αλλά και την αίγλη του γνωστού franchise.
Η διάσημη κυβερνητική οργάνωση που έχει επικοινωνία με εξωγήινους πολιτισμούς, ως γνωστόν στρατολογεί και δεν προσλαμβάνει. Όταν όμως μια νέα γυναίκα, που μικρή είδε εξωγήινους μαζί με τους γονείς της, αλλά γλίτωσε τη νευρόλυση- το όπλο της οργάνωσης για να διαγράφει μνήμες- βάζει σκοπό της ζωής της να ανακαλύψει πού βρίσκονται τα κεντρικά της. Η Μ θα βρει το αρχηγείο, πράγμα που ποτέ κανείς δεν είχε καταφέρει ως τότε, και κερδίζει την εμπιστοσύνη και τον θαυμασμό της πράκτορα Ο.
H φιλόδοξη M, που θέλει πολύ να ανέβει στην ιεραρχία, πείθει τον γοητευτικό Η (έναν θρυλικό πράκτορα, που κάποτε έσωσε τον κόσμο χάρη στην εξυπνάδα του) να συνεργαστούν. Οι δυο τους λοιπόν αναλαμβάνουν να φροντίσουν τον Τζαμπατιανό Βάνγκας, που όμως θα δολοφονηθεί ενώ είναι υπό την επίβλεψή τους. Τη μοιραία νύχτα οι πράκτορες ανακαλύπτουν ότι έκρυβε ένα όπλο που θα μπορούσε να εξολοθρεύσει ολόκληρους γαλαξίες. Υποψιασμένοι ότι κάποιος από την οργάνωση τους έχει προδώσει, ξεκινούν έναν αγώνα δρόμου, από το Λονδίνο στο Μαρόκο, στην Ιταλία καισ το Παρίσι, προκειμένου να προστατέψουν τον πλανήτη και να αποκαλύψουν τον ένοχο.
Για πρώτη φορά, όχι μόνο μια άλλα δύο, ισχυρές γυναίκες πρωταγωνιστούν στους « Άνδρες μα τα μαύρα » , οι οποίοι όπως και η Έμα Τόμσον λέει κακώς ονομάζονται έτσι, δίνοντας έναν τόνο χειραφέτησης που είναι και πολύ της μόδας τελευταία στο Χόλιγουντ. Καινούργιοι χαρακτήρες, όπως το δίδυμο των δολοφόνων, χαριτωμένα άλιεν, χιούμορ και επιστημονική φαντασία συναντιούνται και πάλι σε μια επική καλοκαιρινή κωμωδία με τη σκηνοθετική σφραγίδα του Φ. Γκάρι Γκρέι, που απλώς επαναλαμβάνει όσα ήδη έχουμε ξαναδεί, κάνοντας πολύ φασαρία αλλά όχι και τη διαφορά.
Booksmart
Σκηνοθεσία: Ολίβια Γουάιλντ
Παίζουν: Κάιτλιν Ντέβερ, Μπίνι Φελντστάιν, Τζέσικα Γουίλιαμς, Λίζα Κούντροου, Γουίλ Φόρτε, Τζέισον Σουντεΐκις
Κολλητές και αριστούχες φοιτήτριες, οι Έιμι και Μόλι, πίστευαν ότι έχοντας τη μύτη τους χωμένη μονίμως στα βιβλία θα υπερτερούσαν των έξαλλων συμφοιτητών τους. Την παραμονή της αποφοίτησής τους όμως, η πραγματικότητα τους χτυπάει την πόρτα καθώς συνειδητοποιούν ότι έχουν χάσει πολλά όσο ήταν βουτηγμένες στα βιβλία τους. Αποφασισμένες να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο, προσπαθούν να χωρέσουν τέσσερα χρόνια διασκέδασης σε ένα μόνο βράδυ χαοτικής περιπέτειας.
Μια coming of age movie, που θεωρείται το «γυναικείο Superbad» σε σκηνοθεσία της ταλαντούχας ηθοποιού Ολίβια Γουάιλντ.
Δυο αριστούχες μαθήτριες και κολλητές φίλες, η Έιμι και η Μόλι, έχουν περάσει την εφηβεία τους μέσα στα βιβλία. Η μία μαχητική ακτιβίστρια, με κοινωνικές ευαισθησίες και μερικά περιττά κιλά θέλει να σώσει την ανθρωπότητα. Η άλλη πανέξυπνη και κρυφά ερωτευμένη με την καθηγήτριά της ετοιμάζεται για σπουδές στο Γέιλ. Την παραμονή όμως της αποφοίτησής τους, τα δυο κορίτσια θα συνειδητοποιήσουν πόσα πράγματα έχασαν, προσπαθώντας να είναι οι καλύτερες και θα αποφασίσουν να τα αναπληρώσουν σε μια μόνο νύχτα.
Ξέφρενα πάρτι με ναρκωτικά, έρωτες και αποκαλύψεις θα οδηγήσουν τις δυο κοπέλες στην ενηλικίωση.
Η Ολίβια Γουάιλντ, που έχει γυρίσει αρκετά βιντεοκλίπ, με το σκηνοθετικό της ντεμπούτο ανατρέπει την εξιδανικευμένη εικόνα που αναζητούν γονείς και δάσκαλοι και φέρνει στο φως τα προβλήματα που προκαλεί η αναζήτηση μιας τελειότητας. Με μια ιδιαίτερη αισθητική, η καλή αυτή ηθοποιός που δυστυχώς δεν φάνηκε τυχερή το τελευταίο διάστημα εξαιτίας κυρίως της προσωπικής της ζωής, παίρνει μια τυπική κοριτσίστικη buddy movie και δημιουργεί μια ανεξάρτητη indie comedy, με ολοκληρωμένους χαρακτήρες και πνευματώδες χιούμορ, συνδυάζοντας επιτυχημένα τυπικά – ενίοτε δε και χοντροκομμένα- κωμικά γκανγκ, με το εσωτερικό δράμα των χαρακτήρων, ως οφείλει δηλαδή μια καλή κωμωδία. Το αποτέλεσμα είναι μια διασκεδαστική περιπέτεια ενηλικίωσης από την οποία δεν λείπει η δράση, που δίνει την ευκαιρία στις χαριτωμένες Κάιτλιν Ντέβερ και Μπίνι Φελντστάιν να αποδείξουν το ταλέντο τους.
Κολύμπα ή Αλλιώς Βυθίσου (Le Grand Bain/ Sink or Swim/)
Σκηνοθεσία: Ζιλ Λελούς
Παίζουν: Γκιγιόμ Κανέ, Ματιέ Αμαλρίκ, Ζαν-Χιου Ανγκλάντ, Φιλίπ Κατρίν, Μπενουά Πελβούρντ, Βιρζινί Εφιρά, Μαρίνα Φόις
Μία παρέα σαραντάρηδων ( και κάτι) ανδρών, όλοι στο χείλος μίας ηλικιακής κρίσης αποφασίζουν να ιδρύσουν την πρώτη ανδρική ομάδα συγχρονισμένης κολύμβησης στην δημόσια πισίνα της περιοχής τους. Αψηφούν την ειρωνεία και τον εξευτελισμό των γύρω τους και προπονούνται από μία ξεπεσμένη πρωταθλήτρια, που προσπαθεί και η ίδια να ξεπεράσει τα προσωπικά της προβλήματα. Όλοι μαζί ξεκινούν μια απίθανη περιπέτεια που στην διαδρομή της ανακαλύπτουν λίγη αυτοεκτίμηση, και πολλά για τους εαυτούς και για τους άλλους.
Η τεράστια εμπορική επιτυχία του Ζιλ Λελούς με ένα δυνατό all-star cast , που πρωταγωνίστησε στις υποψηφιότητες για τα Σεζάρ ( τα γαλλικά Όσκαρ) και απέσπασε το Βραβείο Κοινού Fischer στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου.
Μια παρέα losers που βιώνουν την κρίση της μέσης ηλικίας, αλλά και τα προσωπικά τους δράματα- ο ένας είναι άνεργος, ο άλλος χωρισμένος, ο τρίτος αποτυχημένος μουσικός που προσπαθεί να επανακτήσει την επαφή με την έφηβη κόρη του, ο τέταρτος βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας , για να αναφέρουμε μόνο μερικούς- αποφασίζουν για κάποιον ακατανόητο λόγο να ενταχθούν στην ομάδα συγχρονισμένης κολύμβησης της περιοχής τους. Επειδή όμως το συγκεκριμένο άθλημα θεωρείται κατεξοχήν γυναικείο, αντιμετωπίζουν τα επικριτικά σχόλια του περίγυρού τους. Εκείνοι όμως επιμένουν και συνεχίζουν τις προπονήσεις τους με μια πρώην πρωταθλήτρια του υγρού στίβου και νυν αλκοολική, που τρέχει πίσω από τον παντρεμένο εραστή της, με σκοπό να λάβουν μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Στα χνάρια του βρετανικού « Άνδρες έτοιμοι για όλα» αλλά με λιγότερο σατιρική διάθεση και περισσότερο ρεαλισμό, ο Λελούς μάς συστήνει μια χαριτωμένη παρέα για να μιλήσει για την δύναμη της ομάδας που κάνει θαύματα. Ταυτόχρονα επιλέγοντας τη συγχρονισμένη κολύμβηση, πράγμα που του δίνει την ευκαιρία για αρκετά υποβρύχια πλάνα, κάνει κι ένα σχόλιο – αυτή τη φορά από την ανδρική πλευρά -σε σχέση με τον ρόλο των δυο φύλων.
Παράλληλα, υιοθετώντας τον τόνο μιας γλυκόπικρης υδάτινης ως επί το πλείστον κομεντί, φτιάχνει ένα μωσαϊκό συμπαθητικών χαρακτήρων και με αισιοδοξία δηλώνει « ότι ποτέ δεν είναι αργά », χωρίς όμως να ξεφεύγει από τα κλισέ και το ακόμα πιο προβλέψιμο φινάλε. Επίσης, οι πολλές ιστορίες που καλείται να διαχειριστεί δεν του επιτρέπουν να εμβαθύνει σε καμία από αυτές ουσιαστικά, ενώ λείπει η κοινωνική διάσταση του θέματος της αποτυχίας. Παρόλα αυτά κρατώντας χαμηλούς τόνους, αλλά έχοντας ένα λαμπερό επιτελείο ηθοποιών, φτιάχνει μια δροσερή ταινία ιδανική για θερινό σινεμά.
Koρίτσια κάποιας ηλικίας (Poms)
Σκηνοθεσία: Ζάρα Χέις
Παίζουν: Νταϊάν Κίτον, Τζάκι Γουίβερ, Παμ Γκρίερ, Ρέα Πέρλμαν
Σε μια κοινότητα συνταξιούχων, δύο τολμηρές γυναίκες αποφασίζουν να δημιουργήσουν μια ομάδα μαζορετών, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι ποτέ πολύ αργά για μια καινούργια αρχή.
Η Ζάρα Χέις,- γνωστή από τον χώρο των ντοκιμαντέρ- επιστρατεύει ένα δυνατό γυναικείο καστ, για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της.
Η Μάρθα μια ηλικιωμένη γυναίκα όταν μαθαίνει πως έχει καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο, αρνείται τη χημειοθεραπεία που της προτείνουν οι γιατροί και μετακομίζει σε μια κοινότητα συνταξιούχων. Εκεί θα γνωριστεί με την αισιόδοξη γειτόνισσά της και μαζί θα αποφασίσουν να ιδρύσουν μια ομάδα μαζορετών. Το εγχείρημά τους δεν γίνεται αποδεκτό με ενθουσιασμός κι όταν μια εξ αυτών τραυματίζεται το συμβούλιο της κοινότητας τους απαγορεύει να συνεχίσουν. Εκείνες όμως είναι αποφασισμένες να μην το βάλουν κάτω.
Εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα κι ενώ αρχικά είχε στο μυαλό της ένα ντοκιμαντέρ για μεγάλες σε ηλικία μαζορέτες, η Χέις αντιμετωπίζει κοινότοπα το θέμα της, φτιάχνοντας μια άνευρη feel-good comedy με όλα τα κλισέ του είδους, χωρίς ολοκληρωμένους χαρακτήρες και τις απαραίτητες μελοδραματικές δόσεις. Το μόνο τελικά που δικαιώνει την τρίτη ηλικία και το δικαίωμά της στη ζωή είναι το δυνατό της κάστ, με προεξάρχουσα την σπουδαία Ντάιν Κίτον. Ι Κι έτσι ενώ όλα μοιάζουν χιλιοειπωμένα , το χαμόγελο και η ενέργεια των ηθοποιών της κερδίζουν πόντους.
Πόκεμον Ντετέκτιβ Πίκατσου (Pokémon Detective Pikachu)
Σκηνοθεσία: Ρομπ Λέτερμαν
Παίζουν: Ράιαν Ρέινολντς, Τζάστις Σμιθ, Κάθριν Νιούτον, Μπιλ Νάι, Σούκι Γουοτερχάουζ, Ομάρ Τσαπάρο, Κρις Γκιρ, Ρίτα Όρα, Κεν Γουατάναμπι
Ο κόσμος των Πόκεμον ζωντανεύει και ο ντετέκτιβ Πίκατσου αναλαμβάνει δράση.
Η πρώτη live action ταινία Πόκεμον, με αέρα αστυνομικού νουάρ και κεντρικό πρόσωπο τον θρυλικό Ντετέκτιβ Πίκατσου, που ερμηνεύει ο Ράιαν Ρέινολντς («Deadpool»).
O ατσίδας ντετέκτιβ Χάρι Γκούντμαν εξαφανίζεται μυστηριωδώς, ωθώντας έτσι τον είκοσι ενός χρόνων γιο του Τιμ να ανακαλύψει την αλήθεια. Στην έρευνά του, τον βοηθά ο πρώην συνεργάτης του Χάρι, ο Ντετέκτιβ Πίκατσου: ένας ξεκαρδιστικός, αξιαγάπητος σούπερ μπελάς, που μπορεί να μπερδέψει ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό. Συνειδητοποιώντας ότι έχουν την ικανότητα να επικοινωνούν μεταξύ τους, καθώς ο Τιμ είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να μιλάει με τον Πίκατσου, οι δυο τους ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια συναρπαστική περιπέτεια. Ψάχνουν για ίχνη κάτω από τα νέον φώτα των δρόμων της Ράιμ Σιτι – μιας σύγχρονης μητρόπολης όπου οι άνθρωποι και τα Πόκεμον ζουν δίπλαδίπλα – και συναντούν μία σειρά από χαρακτήρες Πόκεμον.
Όπως όλοι γνωρίζουν, ο Πίκατσου είναι ένα Πόκεμον, τα οποία όσο εκφραστικά κι αν είναι με το πρόσωπο, τις κινήσεις τους και τις ξεχωριστές τους δυνάμεις, δεν διαθέτουν τη γλώσσα για να πουν παρά μόνο το όνομά τους. Εντελώς ανεξήγητα, δεν συμβαίνει το ίδιο με τον μικροσκοπικό και ταχύ Ντετέκτιβ Πίκατσου. Αυτή η ικανότητα μπορεί να οφείλεται στον εθισμό του στην καφεΐνη, σε μία μορφή αμνησίας, ή στην έντονη προσωπικότητά του, αλλά η ουσία είναι πως αυτός ο κατακίτρινος τύπος δεν βάζει γλώσσα μέσα.
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή της ιστορίας, ο Ντετέκτιβ Πίκατσου είναι τόσο μπλεγμένος σε διάφορες υποθέσεις, που δεν θυμάται καν πώς ξεκίνησαν. Το σίγουρο όμως είναι πως δεν ηρεμεί, αν δεν τις τακτοποιήσει όλες. Ποιος είναι; Τι συνέβη στον συνάδελφο του, τον Χάρι Γκούντμαν; Και γιατί είναι ξαφνικά ικανός να μιλήσει με έναν μόνο άνθρωπο, έναν συγκεκριμένο νεαρό άντρα, τον γιο του Χάρι, τον Τιμ;
Το άλογο που είμαι (Ντοκιμαντέρ)
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Μένιος Καραγιάννης
Η σχέση του ανθρώπου με την τρέλα και τον πόνο, μέσα από τις σκέψεις διαφορετικών προσωπικοτήτων.
Το νέο ντοκιμαντέρ του Μένιου Καραγιάννη διερευνά τη σχέση μας με το άφατο, το άλογο και το εκτός λογικής κομμάτι του εαυτού μας.
Είναι μήπως η τρέλα, η ποίηση κι ο πόνος, πύλες προς τη ζωντανή αλλά άρρητη πλευρά που όλοι φέρουμε μέσα μας; Για ποια πραγματικότητα μιλάμε; Τελικά όλοι μας βιώνουμε την πραγματικότητα με διαφορετικό τρόπο, ή φτιάχνουμε τη δική μας; Υπάρχει άραγε κάτι έξω από εμάς;
Οχτώ διαφορετικές προσωπικότητες, όπως ο διδάκτωρ ψυχοπαθολογίας Φώτης Καγγελάρης και η ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ,
Εκφράζουν με τον δικό τους τρόπο κάτι που υπερβαίνει το άμεσα αντιληπ΄το από τη λογική και τη σκέψη και εξομολογούνται τη σχέση τους με την τρέλα. Μοιράζονται τις εμπειρίες τους, εκμυστηρεύονται τον πόνο τους και αμφισβητούν τα δεδομένα, φωτίζοντας έτσι έναν κρυμμένο πυρήνα, αυτόν που κατά βάθος μας ενώνει.
Επαναπροβολές:
Μάρτυρας Κατηγορίας (Witness for the Prosecution)
Σκηνοθεσία: Μπίλι Γουάιλντερ
Παίζουν: Τάιρον Πάουερ, Μαρλέν Ντίτριχ, Τσαρλς Λότον, Έλσα Λάντσεστερ
Η Έμιλι Φρεντς, μια πλούσια κι εκκεντρική γυναίκα, βρίσκεται δολοφονημένη κι όλα τα στοιχεία οδηγούν στον προστατευόμενό της, Λέοναρντ Βόουλ. Μόνη μάρτυρας για την υπεράσπισή του είναι η αινιγματική σύζυγός του. Ωστόσο, ο δικηγόρος που αναλαμβάνει την υπεράσπισή του δεν είναι τόσο σίγουρος για την απλότητα της υπόθεσης.
To απολαυστικό δικαστικό δράμα του Μπίλι Γουάιλντερ με τους Τάιρον Πάουερ, Τσαρλς Λότον και Μάρλεν Ντίτριχ, που βασίστηκε στο ομώνυμο θεατρικό έργο της Άγκαθα Κρίστι.
Ο Λέοναρντ Βόουλ ζητά τη βοήθεια ενός ηλικιωμένου αλλά διάσημου ποινικολόγου του Λονδίνου, του Σερ Γουίλφριντ Ρόμπαρτς, προκειμένου να τον υπερασπιστεί για τις άδικες (όπως ισχυρίζεται) κατηγορίες εναντίον του για τη δολοφονία μιας πλούσιας κυρίας, της Μις Έμιλυ Φρεντς. Ο ποινικολόγος, αν και βρίσκεται υπό ιατρική επίβλεψη λόγω πρόσφατων προβλημάτων με την καρδιά του και ζει στενά περιφρουρούμενος από την νοσοκόμα του Μις Πλίμσολ, αποφασίζει να αναλάβει την υπόθεση.
Τον Βόουλ ενοχοποίησε η μαρτυρία της υπηρέτριας της κυρίας Φρεντς, της Τζάνετ ΜακΚένζι, η οποία υποστήριξε ότι ήταν μαζί με την κυρία της, λίγο πριν διαπραχθεί ο φόνος, καθώς και η ύπαρξη κηλίδων αίματος στις μανσέτες του πουκαμίσου του, που ανήκε στην ίδια ομάδα με αυτό της Φρεντς.
Ο σερ Ρόμπαρτς, έχοντας ως μόνο μάρτυρα υπεράσπισης τη γυναίκα του Βόουλ, βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Η Κριστίν Βόουλ αφού αποκαλύπτει στον δικηγόρο ότι δεν είναι νόμιμη γυναίκα του κατηγρουμένου (αφού ήταν παντρεμένη και με έναν Γερμανό συμπατριώτη της πριν τον πόλεμο, και άρα είναι δίγαμη) δεν φαίνεται καθόλου πρόθυμη να υπερασπιστεί τον άντρα της στο δικαστήριο. Αν και η ίδια δεν αρνείται να καταθέσει, ο σερ Ρόμπαρτς τελικά δεν την κλητεύει, γιατί του φαίνεται τόσο αδιάφορη και ψυχρή, που υποθέτει ότι η μαρτυρία της θα κάνει περισσότερο κακό παρά καλό στον πελάτη του. Την κλητεύει όμως, η πολιτική αγωγή.
Μπροστά στο εμβρόντητο δικαστήριο, η Χελμ καταγγέλλει ότι άντρας της σκότωσε την κυρία Φρεντς και ότι εκείνη αναγκάστηκε να πει ψέματα στην Αστυνομία, γιατί την πίεζε ο σύζυγός της. Αλλά, επειδή η συνείδησή της δεν της επέτρεπε να σιωπήσει σχετικά με τον θάνατο ενός ανθρώπου, αποφάσισε να πει την αλήθεια. Έτσι, ο Βόουλ, μην έχοντας κανένα άλλο στήριγμα, κανένα άλλο άλλοθι, βαδίζει ολοταχώς για την κρεμάλα.
Το βράδυ όμως, της τελευταίας μέρας της δίκης, μερικές ώρες πριν οι ένορκοι αποφασίσουν για την τύχη του Βόουλ, ο σερ Ρόμπαρτς λαμβάνει ένα περίεργο ανώνυμο τηλεφώνημα από μια άγνωστη γυναίκα, που τον πληροφορεί ότι έχει στην κατοχή της προσωπικά γράμματα της Κριστίν Βόουλ, που αποκαλύπτουν άγνωστες αλλά πολύ χρήσιμες πληροφορίες για την υπόθεση.
Η ταινία (που είναι και η πρώτη κινηματογραφική μεταφορά έργου της Κρίστι) υπήρξε εμπορική αλλά και καλλιτεχνική επιτυχία. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (American Film Institute) μάλιστα την έχει συμπεριλάβει στις 10 καλύτερες ταινίες δικαστικού δράματος.
Το ημερολόγιο ενός χαμένου κοριτσιού (Das Tagebuch einer Verlorenen/Τhe diary of a lost girl)
Σκηνοθεσία: Γκέοργκ Βίλχελμ Παμπστ
Παίζουν: Λουίζ Μπρουκς, Φριτς Ρασπ, Γιόζεφ Ροβένσκι
Μια νεαρή γυναίκα εκδιώκεται από το σπίτι της και οδηγείται σε ένα αυστηρό παρθεναγωγείο, εξαιτίας της εγκυμοσύνης και της άρνησής της να παντρευτεί.
Ένα κλασικό αριστούργημα του βωβού κινηματογράφου με την αξεπέραστη Λουίζ Μπρουκς επανακυκλοφορεί σε νέες κόπιες.
Η Θιμιάν Χένινγκ, η αθώα κι αφελής κόρη του φαρμακοποιού Ρόμπερτ Χένινγκ, νιώθει αμηχανία όταν η οικονόμος, Ελισάβετ, αναχωρεί ξαφνικά. Τελικά όμως αποδεικνύεται ότι ο πατέρας της άφησε την Ελισάβετ έγκυο και το πτώμα της γυναίκας μεταφέρεται στο φαρμακείο με την αιτιολογία ότι αυτοκτόνησε.
Ο βοηθός του πατέρα της Θιμιάν, Μάινερτ, υπόσχεται να της εξηγήσει τα πάντα αργά εκείνη τη νύχτα, αλλά αντ ’αυτού την εκμεταλλεύεται και την αφήνει επίσης έγκυο. Αν και η κοπέλα αρνείται να ονομάσει τον πατέρα του μωρού, οι συγγενείς μαθαίνουν την αλήθεια από το ημερολόγιό της και αποφασίζουν ότι η καλύτερη λύση είναι να παντρευτεί τον Μάινερτ. Όταν εκείνη αρνείται επειδή δεν τον αγαπάει, δίνουν το μωρό σε μια μαία και τη στέλνουν σ’ ένα αυστηρό αναμορφωτήριο θηλέων, που διοικείται από μια τυραννική γυναίκα και τον βοηθό της.
Εν τω μεταξύ, ο φίλος της Θιμιάν, κόμης Οσντόρφ , απομακρύνεται και αποχωρίζεται από τον πλούσιο θείο το. Η Θιμιάν όμως τον ικετεύει να πείσει τον πατέρα της να την πάρει πίσω, αλλά εκείνος έχει παντρευτεί τη νέα του οικονόμο, τη Μέτα , κι εκείνη δεν θέλει κάνεναν αντίζηλο.
Επαναστατώντας ενάντια στην αυστηρή πειθαρχία του αναμορφωτηρίου, η Θιμιάν και η φίλη της Έρικα δραπετεύουν με τη βοήθεια του Οσντόρφ. Όταν η πρώτη πηγαίνει να δει το μωρό της, της ανακοινώνουν ότι το παιδί έχει πεθάνει. Μετά από μία μεγάλη περιπλάνηση στους δρόμους, επανασυνδέεται με την Έρικα, η οποία πλεόν εργάζεται σε ένα πορνείο. Αν και χωρίς εμπειρία η Θιμιάν γίνεται και αυτή πόρνη, ακολουθώντας τη φίλη της. Παραμένει όμως πάντα ένα μοναδικό και πανέμορφο πλάσμα.
Η ταινία βασίζεται σε ένα αμφιλεγόμενο βιβλίο που δημοσιεύτηκε στη Γερμανία το 1905. Αν και λίγα είναι γνωστά γι’ αυτό, το βιβλίο έκανε λογοτεχνική αίσθηση στις αρχές του 20ου αιώνα, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων και συζητήσεων μετά από την έκδοσή του. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’20, είχε πουλήσει περισσότερα από 1.200.000 αντίτυπα -και πλέον συμπεριλαμβάνεται μεταξύ των bestselling βιβλίων της εποχής του.
Ήταν -όπως πολλοί πίστευαν- το πραγματικό ημερολόγιο μιας νεαρής γυναίκας που αναγκάστηκε λόγω των περιστάσεων να ακολουθήσει το δρόμο της πορνείας; Ή ένα εντυπωσιακό και έξυπνα ψεύτικο, ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα αυτού του είδους; Αυτή η αμφισβητούμενη δουλειά -ένα έργο ασυνήθιστης ιστορικής σημασίας καθώς και λογοτεχνικής πολυπλοκότητας- ενέπνευσε μία συνέχεια, ένα παιχνίδι, μία παρωδία, μία ακολουθία από μιμητές και δύο σιωπηλές ταινίες. Η καλύτερη μεταφορά του, όμως, είναι αυτή του Αυστριακού Γκέοργκ Βίλχελμ Παμπστ με πρωταγωνίστρια τη μοναδική Λουίζ Μπρουκς.
Ορφέας και Ευρυδίκη (Orphée/Οrpheus)
Σκηνοθεσία: Ζαν Κοκτώ
Παίζουν: Ρότζερ Μπλιν, Πολ Άμιοτ, Εντουάρντ Ντερμίθ, Ζακ Βαρέν, Φρανσουά Περιέρ, Ρέιμοντ Φάουρ, Χένρι Κρέμιεξ, Ρενέ Γουόρμς, Μαρία Κασάρες, Τζιν Μάραϊς, Τζουλιέτ Γκρέκο
Ο Ορφέας είναι ένας ποιητής σε αναζήτηση έμπνευσης. Παθιασμένος με τον ίδιο τον Θάνατο, που έχει τη μορφή μιας γυναίκας, η Πριγκίπισσα του Κάτω Κόσμου τού δίνει την ευκαιρία να πάει στον Άδη για να σώσει τη σύζυγό του, Ευρυδίκη.
Ένας από τους πιο πολυσχιδείς καλλιτέχνες του Μεσοπολέμου, ένας από τους πιο εμβληματικούς σκηνοθέτες της avant-garde και μεγάλος συγγραφέας, ο Ζαν Κοκτώ, τριάντα χρόνια μετά από «Το Αίμα του Ποιητή», συνεχίζει την Ορφική του Τριλογία με το « Ορφέας και Ευρυδίκη», η οποία θα ολοκληρωθεί περίπου μια δεκαετία αργότερα με τη «Διαθήκη του Ορφέα».
Ο ποιητής Ορφέας παθαίνει εμμονή με τον θάνατο που έχει τη μορφή μιας πριγκίπισσας. Υπάρχει, όμως, και η γυναίκα του η Ευρυδίκη, η οποία δολοφονείται από τους άντρες της πριγκίπισσας. Τότε εκείνος ξυπνάει από τον ερωτικό λήθαργο κι πηγαίνει στον Άδη να βρει την αγαπημένη του.
Ο Κοκτώ εμπνέεται από τον ελληνικό μύθο του Ορφέα, του πατέρα των τραγουδιών σύμφωνα με τον Πίνδαρο, και πλάθει μια αλληγορική διασκευή της ιστορίας, τοποθετημένη στο σύγχρονο Παρίσι της εποχής του. Σύμφωνα με τον ίδιο, τρία είναι τα βασικά θέματα της ταινίας: οι διαδοχικοί θάνατοι που πρέπει να βιώσει ένας ποιητής ώστε να μεταλλαχθεί σε κάτι αιώνιο, η θυσία και η αθανασία, και τέλος οι καθρέφτες, το αντικείμενο δηλαδή που μας κάνει να παρατηρούμε τον εαυτό μας, ενόσω πλησιάζει προς τον θάνατο.
Πηγή
