H κοινωνία και οι συνθήκες που επικρατούν σε αυτή μας κρατούν στάσιμους ή δέσμιους καταστάσεων τις περισσότερες φορές. Όμως υπάρχει και ένας τρίτος παράγοντας, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον ίδιο μας τον εαυτό. Αρκετά συχνά, λοιπόν, ο εαυτός μας εκτός από φίλος και σύμμαχος αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στη διαδικασία αναζήτησης της πληρότητας και της ευτυχίας.
Τι πρέπει όμως να κάνουμε όλες αυτές τις φορές που μας βάζει εμπόδια και τρικλοποδιές;
Nα απεμπλακούμε από τελειοθηρικές συμπεριφορές. Η αναζήτηση του τέλειου τις περισσότερες φορές συνδέεται με άγχος, ένταση και δυσάρεστα συναισθήματα. Αν σταματήσουμε να αναζητάμε το τέλειο και το ιδανικό θα έρθουμε πιο κοντά στην αγνή, απλοϊκή και αυθεντική πλευρά του εαυτού μας χωρίς ενοχές. Εύκολο;
Να αποδεχτούμε το σώμα μας όπως είναι. Με τον τρόπο αυτό είναι σαν να εξοικειωνόμαστε με τις αδυναμίες και τις ατέλειές μας. Έτσι, όχι μόνο σταματάμε να αυτοκατηγορούμαστε, αλλά και αγαπάμε περισσότερο τον εαυτό μας. Επιτέλους.
Να εκφραστούμε για αυτά που μας απασχολούν σε σχέση με την προσωπικότητά μας. Μέσω της έκφρασης (προφορική και γραπτή) έχουμε τη δυνατότητα να καταλάβουμε ξεκάθαρα τι μας συμβαίνει και για ποιο λόγο. Για να έρθει, λοιπόν, η κάθαρση, που στην προκειμένη περίπτωση είναι η συγχώρεση, πρέπει να εκφραστούμε ανοιχτά, να κάνουμε δηλαδή ενός είδους «εξομολόγηση». Τολμήστε το γιατί λειτουργεί τέλεια.
Να βγάλουμε τον αρνητισμό από τη ζωή μας. Αρνητικές σκέψεις, συναισθήματα αλλά και πράξεις είναι πρακτικές που σε καμία περίπτωση δε βοηθούν. Αντί αυτών αξίζει να υιοθετήσουμε μια θετική στάση για τη ζωή και τον εαυτό μας με αισιόδοξες σκέψεις. Δοκιμάστε το.
Να ζούμε στο «τώρα» και μόνο σε αυτό. Το παρόν είναι η μόνη διάσταση του χρόνου πάνω στην οποία έχουμε εξουσία. Ας αφήσουμε πίσω μας τα άσχημα συναισθήματα και τις άσχημες εμπειρίες του παρελθόντος και ας επικεντρωθούμε στο τώρα. Εξάλλου τα καλύτερα δεν τα ζήσαμε ακόμη!
Η αυτοσυγχώρεση είναι μια ηρωική και καθαρά προσωπική διαδικασία που στηρίζεται σε δύο βασικούς πυλώνες: Την αυτογνωσία και την αγάπη για τον εαυτό μας. Είναι σαν να ανοίγουμε ένα παράθυρο και να αφήνουμε το φως να πλημμυρίσει την ψυχή μας. Σαν να επιτρέπουμε στην αγάπη και στη χαρά να πάρουν τη θέση του άγχους, της έντασης και της ανησυχίας. Καλή τύχη.
